Familieband(64)

'Ik moet nadenken,' zei hij, net zo rustig, en hij liep de deur uit. Hij smeet de deur achter zich dicht en rende de trap af, de koude buitenlucht in.

Boven, in haar appartement, ging Pattie op de bank zitten en glimlachte.





16


De volgende paar dagen hoorde niemand iets van Ted. Hij belde Pattie niet op en liet zich niet zien in haar appartement. Hij nam niet op als ze belde en reageerde niet op haar sms'jes. Hij belde Annie niet om haar nog eens te bedanken voor het eten, wat voor hem ongebruikelijk was, en ze maakte zich daar zorgen over. Ze wist nog niets van de zwangerschap, maar ze wist wel dat hij zich in een moeilijke situatie bevond, met een labiele vrouw. Ze wilde hem echter niet op zijn nek zitten, dus ze wachtte tot ze iets van hem hoorde. Ten slotte, na drie dagen absolute stilte, belde hij zijn zus Liz. Ze was verrast zijn stem te horen. Hij klonk aangeslagen, en ze wist onmiddellijk dat er iets helemaal mis was.

'Kan ik je tussen de middag spreken?' vroeg hij met een schorre stem. Hij had zich drie dagen verstopt in zijn appartement en had te veel gedronken.

'Natuurlijk,' antwoordde Liz meteen.

Hij haalde haar om twaalf uur op van kantoor en ze gingen samen naar een saladebar in de buurt. Zij nam sla zonder dressing en Ted nam helemaal niets. Hij vertelde haar dat Pattie zwanger was, en dat hij niet wist wat hij moest doen.

'Ze wil geen abortus, ze wil het niet laten adopteren, en als ik iets anders doe dan haar feliciteren, zegt ze dat ze zichzelf en de baby van kant maakt. Ik wil geen baby, Lizzie. Ik ben zelf nog een kind. Zo voel ik me in ieder geval. Ik ben niet oud genoeg om kinderen te krijgen. Ik ben zo verrekte stom geweest.'

Zijn zus schonk hem een scheef lachje. 'Kun je niet redelijk met haar praten?'

Hij schudde somber zijn hoofd. 'Ze dreigde al met zelfmoord vóór ze zwanger raakte. Ze zei dat als ik ooit bij haar wegging, ze de hand aan zichzelf zou slaan. Nu dreigt ze de baby en zichzelf van kant te maken.'

'Ze heeft een psychiater nodig. Echt waar. Teddy, ze chanteert je. Dat is wat er gebeurt. Je kunt haar niet dwingen de baby weg te laten halen of af te staan. En ik denk wel dat je haar geld zult moeten geven om het kind te onderhouden. Maar ze kan je niet dwingen om tegen je zin bij haar te blijven en aan dit alles mee te doen.'

'Ik kan haar niet zomaar in de steek laten. Het is ook mijn kind. Als ze het niet laat weghalen, moet ik bij haar blijven en mijn steentje bijdragen.'

'Dat is niet eerlijk,' zei Lizzie vastberaden. Ze verafschuwde wat deze vrouw haar broer aandeed.

'Ik heb mijn verantwoordelijkheid tegenover haar. Tegenover hen allebei. Of ik het leuk vind of niet.'

'Hou je van haar?' Liz nam hem aandachtig op en was benieuwd wat hij zou zeggen.

'Ik weet het niet. Ze maakt me krankzinnig. Als ik bij haar in de buurt ben, wordt mijn lichaam helemaal gek. Ze is net een drug. Ik weet niet of dat liefde is.'

'Mij lijkt het eerder een seksverslaving. Waarschijnlijk heeft ze dat bewust gedaan, om je aan zich te binden.'

'Nou, daar betaal ik dan een hoge prijs voor. Een kind is voor de rest van je leven. Ik kan haar geen zelfmoord laten plegen, Liz.'

'Ik denk niet dat ze dat zal doen. Mensen die ermee dreigen, doen het meestal niet. Ze wil gewoon dat je bij haar blijft.'

'Ik heb geen andere keus.' Hij zag er zo onschuldig en triest uit terwijl hij dit zei.

'Wat ga je tegen Annie zeggen?' vroeg Lizzie zich hardop af.

'Nu nog even niets. Ze wordt vast helemaal gek als ze dit hoort.'

'Misschien ook niet. Ze kan goed omgaan met crisissituaties. En vroeg of laat komt ze er toch achter. Je kunt een kind niet eeuwig verborgen houden.'

'Ik zal na dit semester met mijn rechtenstudie moeten stoppen.' Liz vond het afschuwelijk om hem dit te horen zeggen. Ze wist hoeveel zijn studie voor hem betekende. Het was zijn droom, en hij had er zo hard voor gewerkt.

'Doe voorlopig nog even niets. Je weet maar nooit, ze kan wel een miskraam krijgen. Op haar leeftijd is de kans daarop groter.'

'Ik hoop dat ik die mazzel heb.' Hij voelde zich schuldig terwijl hij het zei, maar hij wilde geen kind. Dat stond voor hem als een paal boven water. 'Ik heb haar sinds ze het me heeft verteld nog niet gesproken.'

'Ze weet dat ze je te pakken heeft.' Het was een eeuwenoude manier om een man te strikken, en zij had het gedaan. Lizzie haatte haar erom en wenste dat ze iets kon doen om haar broer te helpen. Maar op dit moment stond iedereen machteloos. Ze konden hem alleen morele steun geven. De rest lag in Patties handen. En in die van God.

Ted belde Pattie die avond op. Het was de eerste keer in drie dagen dat hij haar sprak, en ze deed niets anders dan huilen. Hij voelde zich vreselijk schuldig. Hij probeerde haar aan de telefoon te troosten en zij smeekte hem naar haar toe te komen. Hij had het gevoel dat hij niet anders kon, dus hij kleedde zich om en ging naar haar appartement. Ze was rustig en erg lief toen hij daar aankwam. Ze smeekte hem met haar in bed te gaan liggen en haar alleen maar vast te houden, en toen begon ze hem te strelen. Hij wilde niet met haar vrijen, het voelde helemaal verkeerd in deze situatie. Maar ze hield hem vast en liefkoosde hem net zo lang tot zijn bezwaren wegsmolten, en uiteindelijk bedreef hij toch de liefde met haar. Het was teder en lief en hartstochtelijk, en na afloop klemde ze zich aan hem vast en praatte over hun baby. Hij kon wel huilen.