Dubbel bedrog(132)

Met een glimlach wendde Ellie zich tot Adam en stak haar hand uit. ‘Megan zei al dat ze een goede vriend meenam, maar ze heeft nog niet verteld hoe je heet. Ik ben Ellie Raven.’

Haar moeder zag er ontspannen uit, zo ontspannen als Megan haar in de afgelopen weken niet had meegemaakt. Des te erger vond ze het dat ze die met veel moeite herwonnen rustige gemoedstoestand moest verstoren.

‘Ik ben Adam Fairfax,’ zei Adam terwijl hij Ellies hand schudde. Gewetensvol, voor het geval Ellie zich niet realiseerde wie hij precies was, voegde hij eraan toe: ‘Ik ben de jongste broer van Avery, uit Fairfax in Georgia.’

Ellies glimlach verdween, en ze liet Adams hand los alsof ze zich had gebrand. Haar aangeboren goede manieren voorkwamen dat ze de vlijmscherpe woorden die ongetwijfeld in haar opkwamen hardop uitsprak, maar ze keek naar Megan met een uitdrukking die ergens zweefde tussen verbijstering en weergaloze woede.

Megan slikte een brok weg. ‘Mogen we binnenkomen, mam? We hebben heel wat te vertellen.’

Ellies blik flitste van haar dochter naar Adam en weer terug. Iets in hun gezichten zorgde ervoor dat elke kleur uit haar gezicht week. ‘Kom maar binnen in de kamer,’ zei ze kortaf. Zonder af te wachten of ze haar wel volgden, ging ze naar binnen.

Gewoonlijk nam Ellie haar vrienden en familie meteen mee naar de keuken, waar er altijd wel iets in de oven stond te bakken of in een pan op het fornuis stond te sudderen. De woonkamer was speciaal bestemd voor grote hoeveelheden gasten op feestjes en om mensen te ontvangen die ze niet graag mocht. Megan besefte heel goed dat haar moeder hiermee blijk gaf van haar afkeuring omdat ze Adam onaangekondigd had meegenomen.

‘Willen jullie iets drinken?’ vroeg Ellie toen ze alle drie ongemakkelijk op de rand van de stijve stoelen in de kamer zaten.

Megan schudde haar hoofd. ‘Ik niet, dank je. Jij, Adam?’

‘Nee, ik hoef niets, dank u.’ Adam klonk absoluut vriendelijk, maar Ellie reageerde niet op zijn tegemoetkomende houding. Ze straalde geen enkele warmte uit. Megan zag aan haar kaarsrechte houding en aan de witte knokkels van haar samengeknepen handen dat ze zich tegen het ergste wapende.

Het had geen zin uit te stellen wat gezegd moest worden, besloot Megan. Ze wendde zich tot Adam, en hij knikte bijna onmerkbaar om haar aan te moedigen. ‘Mam, ik denk dat je wel kunt raden dat we geen goed nieuws hebben.’

‘Ik neem aan dat Mr. Fairfax hier is omdat hij beslag wil leggen op de ranch,’ zei Ellie waardig.

Dat weerlegde Adam meteen. ‘Nee, daar gaat het niet om, Mrs. Raven. In feite heb ik juist vanochtend gesproken met uw juridisch adviseur, Cody Holmann, en hij denkt dat het hof voor erfrecht dat Rons erfenis beheert, ermee zal instemmen de voor de lening verschuldigde rente nog een paar maanden langer door te betalen. Daardoor zouden we tijd genoeg moeten hebben om de… mogelijkheden… in verband met de ranch te onderzoeken.’

Ellie verwaardigde zich haar blik even op Adam te laten rusten. ‘En u bent bereid het bij de betaling van de rente te laten, ook al staat u in uw recht als u terugbetaling van de gehele lening eist?’

‘Zeker. Ik ben ervan overtuigd dat er voor de First Bank of Fairfax wel gunstiger mogelijkheden zijn dan dit land tegen een spotprijs te verkopen.’ Meer zei Adam er niet over. Megan en hij waren het met elkaar eens dat dit niet de meest geschikte dag was om Ellie ervan te doordringen dat het land van de Flying W alleen gered kon worden als ze bereid was het voor iets winstgevenders aan te wenden dan voor de veehouderij.

‘U zult begrijpen hoe blij ik daarmee ben.’ Ellie ontspande zichtbaar, tot een andere verontrustende gedachte bij haar opkwam. ‘O, mijn hemel! Er is toch niets met Liam gebeurd?’ Haar hand vloog naar haar hals. ‘Zeg alsjeblieft dat jullie hier niet zijn omdat er iets met Liam is gebeurd.’

‘Er is niets aan de hand met Liam.’ Megan haastte zich haar moeder in dat opzicht gerust te stellen. ‘Ik heb hem vanochtend nog gesproken. Hij komt om in het werk, verder niets. Hij was van plan in het weekeind nog langs te komen.’ Ze ging door voordat ze niet meer durfde. ‘Het gaat niet om Liam, mam. Het gaat om oom Ted.’

‘Wat heeft Ted nu weer gedaan?’ Ellie beantwoordde haar eigen vraag. ‘Hij zal wel met een nieuw excuus zijn gekomen waarom hij de drie miljoen dollar van Rons geld die hij de First Bank of Fairfax schuldig is, niet kan teruggeven. Waarom zouden Mr. Fairfax en jij anders naar het hof voor erfrecht zijn gegaan om toestemming te vragen de betalingen van de rente voort te zetten?’

Een kleur van schaamte kroop over Ellies wangen. ‘Ik hoop dat u beseft, Mr. Fairfax, dat ik het echt verschrikkelijk vind – of nee, dat niet eens, ik voel me gewoon vernederd. Ik was ontzet toen Megan na jullie terugkomst uit Belize belde om te vertellen dat de drie miljoen dollar waarnaar we op zoek waren, geïnvesteerd waren in de platinamijn van mijn broer.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Ik kan nog steeds eigenlijk niet geloven dat Ted van het overlijden van mijn man heeft geprofiteerd door te zwijgen over de drie miljoen die hij Rons erfgenamen schuldig was.’