Dubbel bedrog(130)

‘Ik neem aan dat mijn vader maar één ding verkeerd heeft ingeschat,’ zei Megan bitter. ‘Hij besefte niet dat zijn zwager bereid was hem te vermoorden om die drie miljoen voor zichzelf te kunnen houden en uit de gevangenis te kunnen blijven.’

‘Dat klopt. En er waren heel wat mensen die Ted wilden helpen – al degenen die op de een of andere manier bij de smokkel betrokken waren. We weten nu waartoe Ted in staat is, en we weten ook dat hij zich niet door dreigementen laat dwingen. Dat wil zeggen dat we niet meer met dreigementen moeten komen maar tot daden moeten overgaan.’ Julio richtte zich tot zijn zus. ‘Arabela, wil je de sleutel van Consuela’s kluis pakken?’

Arabela, die naar het scheen net zo goed Engels verstond als haar broer, antwoordde in Mayataal alvorens naar de keuken te gaan.

‘Consuela heeft alles wat ze over Teds smokkelactiviteiten te weten was gekomen opgeschreven,’ vertelde Julio. ‘We weten ook dat Consuela, toen ze op weg ging om je vader in Miami te ontmoeten, documenten heeft meegenomen om haar beschuldigingen tegen haar vroegere verloofde te kunnen bewijzen. Die documenten moet ze ergens in een kluis in de buurt van het hotel waar ze samen met Ron verbleef…’ Hij brak zijn zin af toen zijn zus in de woonkamer terugkeerde. ‘Ah, mooi, je hebt het.’

Arabela stak een smal plat doosje uit. De uitdrukking op haar gezicht was niet goed te interpreteren. ‘Dit is van Consuela,’ zei ze tegen Megan. Eindelijk verwaardigde ze zich Engels te spreken in plaats van haar broer te dwingen haar woorden te vertalen. ‘Daarin zit een sleutel van een kluis met daarbij het adres van een bank. Consuela heeft ons ook haar rekeningnummer en haar wachtwoord gegeven. Die staan op het briefje dat er ook in zit.’ Ze tikte op het doosje.

‘Hoe zijn jullie aan die sleutel gekomen?’ schoot Adam uit, hoewel hij zijn best deed zijn hernieuwde wantrouwen niet in zijn stem te laten doorklinken. Als dit inderdaad de sleutel was van een kluisje dat Consuela in Miami had gehuurd, had alleen iemand die na haar dood toegang had gekregen tot haar bezittingen, het in handen kunnen krijgen.

Arabela glimlachte vaag. Klaarblijkelijk besefte ze de verdenking die zijn vraag inhield. ‘Consuela heeft mij de sleutel gestuurd op de dag voordat ze stierf,’ antwoordde ze. ‘Maak je geen zorgen, Mr. Adam. Mijn broer heeft de sleutel niet van Consuela’s lijk gestolen nadat hij haar vermoord had.’ Ze deed het dekseltje van de doos open en liet Adam de enveloppe zien die was geadresseerd aan Arabela Tikal, met daarop Amerikaanse postzegels en een poststempel uit Miami.

‘Zoals ik al zei, is Rafe Williamson geen man om mee te spotten. Hij kan er slecht tegen dat hij wordt bedrogen,’ herhaalde Julio. ‘Als hij de informatie ziet die Consuela en Ron Raven hebben verzameld over de smokkelactiviteiten bij de mijn, dan zal hij alles op z’n kop zetten om achter de waarheid te komen. Dan maakt hij gehakt van Ted Horn, Eric Connolly en dat stel corrupte douanebeambten.’

Arabela duwde het doosje met Consuela’s bezittingen in Megans handen. ‘Dat Ted Horn een aantal jaren in een gevangenis in Belize moet zitten, is lang niet genoeg straf voor een man die vier mensen heeft laten vermoorden dan wel wilde laten vermoorden, alleen om te voorkomen dat zijn criminele gedrag aan het licht kwam. Al zal die straf de balans van de rechtvaardigheid iets meer in evenwicht brengen.’

‘Jullie tweeën moeten naar Miami gaan zodra jullie hiervandaan zijn, en die kluis openen,’ zei Julio. ‘Jullie zullen begrijpen dat het voor mij onmogelijk is naar Amerika te gaan om Consuela’s documenten op te halen. Allereerst moeten jullie alles wat jullie in die kluis aantreffen, kopiëren. Daarna moeten jullie een set documenten naar Rafe Williamson sturen. Als jullie willen, kunnen jullie ook een set kopieën naar de politie van Miami sturen. Dan krijgen ze een motief voor de moord op Ron Raven, iets waarnaar ze nog steeds op zoek zijn.’

‘Dat doen we,’ beloofde Adam, hoewel hij inwendig ineenkromp bij het vooruitzicht nog meer pijn en vernederende publiciteit voor Megans familie te moeten bewerkstelligen. Hij sloeg een arm om Megan heen en trok haar tegen zich aan, wensend dat hij een eerlijke manier wist om alles wat ze te weten waren gekomen, stil te kunnen houden. ‘Dat zijn we jou wel verschuldigd, Julio. We zullen de politie laten weten dat jij Ron Raven niet hebt vermoord.’

‘Dat kun je de politie toch niet vertellen?’ vroeg Julio. ‘Jullie hebben alleen mijn woord. Daartegenover staat het forensisch bewijs van mijn bloed op de muur van het hotel. Dat je de politie van Miami laat weten dat Ted Horn opdracht heeft gegeven Ron Raven te vermoorden, zal mij niet verder helpen. Integendeel, ik zou nog steeds hoofdverdachte zijn, en de politie van Miami zal meteen weten waar ze moeten beginnen met hun speurtocht naar mij.’