Dodenschip(93)

Kevin probeerde zich te herinneren wat Linda hem had geleerd over ondervragingstechnieken. ‘Ongeveer een week geleden is een schip dat gecharterd werd door de responsivisten gezonken in de Indische Oceaan.’

‘Weet ik. Dat zag ik op televisie. Ze zeggen dat het schip door een golf geraakt is. Daar hadden ze een speciale naam voor.’

‘Een monstergolf,’ hielp Kevin.

‘Ja, dat is het. Dat schip werd getroffen door zo’n monstergolf.’

Kevin haalde een laptop uit zijn reistas en hij schoof een verzameling potjes van Gwen opzij om ruimte te maken. Hij opende de laptop en het duurde even voor hij het bestand dat hij zocht gevonden had.

De kwaliteit van de videoclip was slecht omdat er te weinig licht was voor de camera die Mark Murphy aan boord van de Golden Dawn had gebruikt, maar de beelden waren duidelijk genoeg om de van afschuw verwrongen gezichten van de dode bemanningsleden op de brug te zien, en al het bloed op de vloer. Kevin liet de opname vijf minuten afspelen.

‘Wat was dat? Een film waar jij aan meewerkt?’

‘De opname is aan boord van de Golden Dawn gemaakt. Alle passagiers en bemanningsleden zijn vermoord. Vergiftigd met een stof die zo snel dodelijk is dat niemand een noodsein via de radio kon uitzenden.’ Kevin vond een ander videobestand. Met de camera in de mast van de Oregon was gefilmd hoe het cruiseschip onder de golven verdween. In de lichtbundel van een zwenkende schijnwerper was de naam op de boeg even duidelijk te zien.

Donna Sky leek duidelijk in verwarring. ‘Wie heeft die opnamen gemaakt, en waarom was er niets van te zien in de media?’

‘Ik weet niet wie dit gefilmd heeft, maar het is niet openbaar gemaakt omdat dit een terroristische aanval was, en de autoriteiten willen niet dat de daders weten wat wij weten.’

Donna dacht even na, en ze keek hem vragend aan. ‘Heb jij te maken met… ik bedoel, werk jij voor…’

‘Daar kan ik geen antwoord op geven. Maar dat ik deze video heb zegt wel genoeg.’

‘Waarom laat je dit aan mij zien? Ik weet helemaal niets van terrorisme.’

‘Jouw naam dook steeds op tijdens het onderzoek, en er zijn bewijzen dat deze aanslag gepleegd is door mensen die betrokken zijn bij de responsivisten.’ Kevin zei het zo voorzichtig mogelijk, en hij bedacht dat ze hem moest geloven, of meteen de beveiligingsdienst zou roepen om hem van de filmset te verwijderen.

Haar reflectie in de spiegel staarde hem strak aan. Kevin had carrière gemaakt met het bedekken van gezichten, niet het lezen van gezichten. Hij had geen idee wat Donna nu dacht. Hij vroeg zich af hoe hijzelf zou reageren als iemand hem vertelde dat zijn dominee een terrorist was.

‘Ik geloof je niet,’ zei ze uiteindelijk. ‘Ik denk dat jij die films hebt gemaakt om Thom en Heidi in diskrediet te brengen.’

Ze heeft me nog niet eruit laten gooien, dacht Kevin. Hij vroeg: ‘Waarom zou ik dat doen? Welk motief zou ik hebben om deze video’s te maken en de halve wereld af reizen om de beelden aan jou te laten zien?’

‘Moet ik dat weten?’ reageerde Donna vinnig.

‘Denk nou even na. Als ik de responsivisten in diskrediet wil brengen, dan zou ik toch naar CNN of Fox News stappen met dit materiaal?’ Donna bleef zwijgen en Kevin vroeg of ze eerlijk wilde antwoorden.

‘Ja, waarschijnlijk wel.’

‘Aangezien ik dat niet heb gedaan, moet ik toch een ander doel hebben?’

‘Misschien,’ gaf ze aarzelend toe.

‘En waarom zou ik dan niet de waarheid spreken?’

‘Responsivisten zijn niet gewelddadig. Dit kan onmogelijk gedaan zijn door iemand van onze groepering. Waarschijnlijk heeft een radicale anti-abortus bende dit op zijn geweten.’

‘Donna, geloof me als ik zeg dat we elke bekende groepering nagetrokken hebben. Maar telkens komen we weer bij de responsivisten terecht.’ Kevin kwam nu echt op dreef. ‘Wij geloven dat een splintergroep deze misdaad gepleegd heeft en ook dat er meer aanslagen gepland worden. Jij en ik weten allebei dat sommige mensen radicaliseren door hun geloof. Dus als jij je geloofsvrienden echt wilt helpen, dan moet je mij alles wat je weet vertellen.’

‘Oké,’ zei Donna berustend.

Ze spraken bijna een uur lang, voordat Gwen weer terugkeerde. Ze was in gezelschap van enkele figuranten die ook geschminkt moesten worden voor de volgende opnames. Kevin was er uiteindelijk van overtuigd dat Donna Sky echt niets wist van de zaak waar de Corporatie op gestuit was. Hij kreeg ook de indruk dat ze een terneergeslagen, eenzame jonge vrouw was, een gevangene van haar eigen succes, en dat de leiders van de responsivisten haar daarom ingelijfd hadden. Hij hoopte maar dat ze op zekere dag de innerlijke kracht zou vinden om op eigen benen te staan, al betwijfelde hij of dat zou gebeuren.