Dodenschip(38)

De versplinterde prothese bleef klem zitten tussen de deur. Een gordijn van water spoot de grote machinekamer in, en ondanks al zijn krachtsinspanning kon Juan zijn kunstbeen niet lostrekken.

Cabrillo zat gevangen in de machinekamer van het gedoemde schip. Hij draaide vertwijfeld aan de knoppen van zijn radiozender, maar er was alleen gekraak en geruis te horen.





8


Max Hanley hoefde de nerveuze kreet van Hali niet te horen om te weten dat de Golden Dawn getroffen was door een serie explosies. Hij zag op zijn monitor het zeewater schuimend omhoogspatten langs de romp van het cruiseschip. Het leek wel of het grote schip geraakt was door torpedo’s, maar dat was onmogelijk. Op de radarschermen was niets te zien en met de sonar was de lancering van torpedo’s zeker opgemerkt.

Toen de rook wat optrok zoomde Eric de camera in op de beschadigde plekken. Er was een gat in de romp, zo groot dat iemand er rechtop doorheen kon gaan. Het zeewater kolkte met kracht naar binnen. Er waren in totaal vier gaten in de romp geslagen en zoveel compartimenten liepen onder water dat het schip reddeloos verloren was. En omdat de elektriciteit was uitgevallen konden de pompen het zinken ook niet vertragen. Max schatte dat het vaartuig binnen een uur onder de golven zou verdwijnen.

Max drukte een knop van zijn zender in. ‘George, ga onmiddellijk met de heli naar de Dawn, want na een reeks explosies aan boord zijn onze mensen in gevaar.’

‘Begrepen,’ antwoordde Gomez Adams meteen. ‘Moet ik daar landen?’

‘Nee. Blijf boven het dek hangen en wacht op nadere orders.’ Max veranderde het zendkanaal. ‘Oregon aan Cabrillo. Kom erin, Juan.’ Statisch geknetter vulde het commandocentrum. Hali stemde de zendontvanger preciezer af en hij zocht tevergeefs naar het signaal van de Voorzitter, maar het was niet te vinden. ‘Julia, hoor je mij? Eddie?’

‘Ik hoor jullie,’ klonk opeens een stem uit de luidsprekers. Het was Mark Murphy. Hij was nog in het stuurhuis van de Golden Dawn en had daar betere ontvangst. ‘Wat is er gebeurd? Het leken wel explosies.’

‘Dat waren het ook,’ antwoordde Max. ‘Iemand probeert het schip tot zinken te brengen en we zien dat het ook zal lukken.’

‘Ik ben net begonnen met downloaden.’

‘Stop daarmee. Gomez is onderweg naar jullie. Wegwezen daar, zo snel mogelijk.’

‘Maar hoe moet het dan met Juan en de anderen?’ vroeg Murph. ‘Kun je hem bereiken via de radio?’

‘Nee. Juan is onbereikbaar sinds hij twintig minuten geleden naar de machinekamer ging.’

Hanley onderdrukte een verwensing. De machinekamer was zo ongeveer de gevaarlijkste plek bij explosies. ‘Weet je iets van Eddie en Hux?’

‘Die kon ik een paar minuten later ook niet meer bereiken. Ik zeg je één ding, Max: de radiozenders in deze pakken moeten vervangen worden door betere zodra we terug zijn.’

‘Dat komt later wel,’ antwoordde Max, al dacht hij er precies zo over. Hij tuurde naar de monitor en zag dat de Dawn sneller zonk. De onderste rij patrijspoorten was nog een meter boven het wateroppervlak en het vaartuig helde over naar stuurboord. Als hij Murph opdracht gaf de anderen te zoeken dan was er een grote kans dat de wapenexpert ergens in het ruim ingesloten zou raken. Het cruiseschip zonk nog verticaal, maar hij wist dat de grote romp elk moment kon kapseizen en onder de golven verdwijnen. Hij moest erop vertrouwen dat de andere teamleden op eigen kracht aan dek konden komen.

‘Mark!’ riep Max. ‘Stap meteen in de heli, en kijk of de anderen aan dek verschijnen.’

‘Begrepen, maar dit bevalt me helemaal niet.’

‘Mij ook niet, maat. Helemaal niet.’

Eddie leidde Julia na een snelle blik op een plattegrond van de Golden Dawn naar de ziekenboeg op het DD-dek, diep onder het hoofddek. Geholpen door Eddie verzamelde ze onderweg bloedmonsters en stukjes weefsel van een aantal slachtoffers.

‘Jij houdt je behoorlijk groot, voor iemand die geen medicus is,’ had Hux tegen Eddie gezegd toen ze een monster nam van het eerste slachtoffer.

‘Ik heb gezien hoe Chinese ondervragers gevangenen achterlaten, als ze bij een verhoor informatie willen loskrijgen,’ zei Eddie zonder emotie in zijn stem. ‘Als je dat hebt meegemaakt kun je alles verdragen.’

Julia wist van de spionagemissies die Seng voor de CIA in China had uitgevoerd, en ze twijfelde er niet aan dat hij taferelen had gezien die vreselijker waren dan zij zich kon voorstellen.

Zoals ze al verwacht had lagen er overal lijken in de gang naar de ziekenboeg: mannen en vrouwen die nog net genoeg tijd hadden toen ze ziek werden om naar de plek te gaan waar hulp te vinden was. Ze nam hier ook monsters, omdat ze vermoedde dat deze slachtoffers wat langer geleefd hadden na de besmetting met het virus. Dat kon een belangrijke aanwijzing zijn om de oorzaak van de epidemie te vinden, aangezien ze weinig hoop had nog overlevenden aan te treffen.