De vergeten tuin(190)

‘Ik betwijfel of ze het zómaar heeft afgestaan.’

‘Denk je dat Rose de baby heeft gekocht?’

‘Dat kan toch? Mensen hebben wel ergere dingen gedaan om aan een kind te komen.’

‘Denk je dat Eliza het heeft geweten?’ vroeg Ruby.

‘Erger nog,’ zei Cassandra. ‘Ik denk dat ze heeft geholpen. Volgens mij is ze daarom weggegaan.’

‘Uit schuldgevoel?’

‘Precies. Ze heeft Rose geholpen haar machtspositie te misbruiken om het kind af te troggelen van iemand die geld nodig had. Eliza kan dat niet lekker hebben gezeten. Zij en Mary waren volgens Rose dikke vriendinnen.’

‘Je gaat ervan uit dat Mary het kind wilde,’ zei Ruby. ‘Dat ze haar niet wilde afstaan.’

‘Ik neem aan dat de beslissing om een baby op te geven nooit zuiver is. Mary had misschien geld nodig, een baby kan slecht uitgekomen zijn, ze kan zelfs hebben gedacht dat het kind een beter thuis zou krijgen, maar ik denk nog steeds dat het verpletterend moet zijn geweest.’

Ruby trok haar wenkbrauwen op. ‘En Eliza heeft haar geholpen.’

‘Daarna is ze weggegaan. Dat wekt de indruk dat de baby niet voetstoots is afgestaan. Volgens mij is Eliza weggegaan omdat ze het niet kon verdragen om te blijven en Rose met Mary’s baby te zien. Toen puntje bij paaltje kwam en moeder en kind van elkaar werden gescheiden, is dat traumatisch geweest en dat heeft op Eliza’s geweten gewerkt.’

Ruby knikte langzaam. ‘Dat zou verklaren waarom Rose weigerde Eliza nog dikwijls te zien na de geboorte van Ivory, waarom ze uit elkaar zijn gedreven. Rose moest geweten hebben hoe Eliza zich voelde en bang zijn geweest dat ze iets zou doen om haar pas gevonden geluk te ondermijnen.’

‘Zoals Ivory terughalen,’ zei Christian.

‘Wat ze uiteindelijk ook heeft gedaan.’

‘Ja,’ zei Ruby, ‘wat ze uiteindelijk ook heeft gedaan.’ Ze trok haar wenkbrauwen op naar Cassandra. ‘En, wanneer ga je naar Clara?’

‘Ze heeft me voor morgen om elf uur uitgenodigd.’

‘Hè bah. Ik vertrek om een uur of negen. Verdomde werk. Ik zou dolgraag meegaan. Ik had je zelfs een lift kunnen geven.’

‘Ik breng je wel,’ zei Christian. Hij had met de kachel zitten spelen, de vlam omhooggedraaid en nu hing er een sterke geur van petroleum.

Cassandra meed Ruby’s grijns. ‘Echt waar? Zeker weten?’

Hij glimlachte toen hij haar aankeek en haar blik even vasthield voordat hij zijn hoofd weer afwendde. ‘Je kent me toch. Moeders grote hulp.’

Cassandra glimlachte ook en keek naar het tafelblad omdat ze rood werd. Iets aan Christian maakte dat ze zich weer dertien voelde. En dat was zo’n jong, nostalgisch gevoel; ze voelde zich zo getransporteerd naar een tijd en een plaats toen het leven allemaal nog moest gebeuren, dat ze het wilde vasthouden. Ze wilde het schuldgevoel opzij schuiven dat genieten van Christians gezelschap op de een of andere manier betekende dat ze de nagedachtenis aan Nick en Leo ontrouw was.

‘Waarom denk je dan dat Eliza tot 1913 heeft gewacht?’ Christian keek van Ruby naar Cassandra. ‘Om Nell terug te halen, bedoel ik. Waarom heeft ze dat niet eerder gedaan?’

Cassandra streek licht met haar hand langs de tafelrand. Ze keek naar de vlekken kaarslicht op haar hand. ‘Ik denk dat ze dat heeft gedaan omdat Rose en Nathaniel bij een treinongeluk omkwamen. Ik denk dat ze ondanks haar gemengde gevoelens bereid was een stap terug te doen zolang Rose er gelukkig mee was.’

‘Maar toen Rose eenmaal dood was…’

‘Precies.’ Ze keek hem aan. Iets in zijn ernstige gezicht deed een rilling langs haar ruggengraat lopen. ‘Toen Rose eenmaal dood was, kon ze het niet langer met haar geweten overeenkomen om Ivory op Blackhurst te laten. Volgens mij heeft ze het meisje ontvoerd met de bedoeling het aan Mary terug te geven.’

‘Maar waarom heeft ze dat dan niet gedaan? Waarom heeft ze haar op de boot naar Australië gezet?’

Cassandra zuchtte diep en de kaars vlak bij haar flakkerde. ‘Daar ben ik nog niet achter.’

Ook was ze er nog niet achter hoeveel William Martin had geweten toen hij in 1975 met Nell praatte, áls hij al iets wist. Mary was zijn zus; zou hij het niet hebben geweten als ze zwanger was? Als ze het leven schonk aan een baby die ze vervolgens niet grootbracht? En hij zou het toch wel tegen Nell hebben gezegd als hij van die zwangerschap had geweten en op de hoogte was van de rol die Eliza bij de officieuze adoptie had gespeeld? Per slot van rekening was William haar oom, als Mary haar moeder was. Cassandra kon zich niet voorstellen dat hij er het zwijgen toe had gedaan als er plotseling een verloren gewaande nicht voor de deur had gestaan.