De storm(4)
Dat ontbrak er nog maar aan, dacht Chris.
De bewaker, die hoogstens vijf tot zes jaar ouder was dan Chris, liep naar haar toe.
Julia schudde haar hoofd. ‘Nee, alles is in orde.’
Mason wees naar het beeldscherm en zei met zijn zware accent: ‘Hebben jullie het nieuws gezien? Dat is geen normale storm. Bij de pas van de White Escape kan het verdomd onaangenaam worden. Jullie kunnen maar beter zo snel mogelijk vertrekken.’
‘Jezus, man,’ antwoordde Chris kwaad. ‘We zijn geen kleine kinderen meer! En bovendien zal het wel meevallen.’
‘Denk je?’ De bewaker trok een wenkbrauw op. Daarna keek hij naar Julia en grinnikte dubbelzinnig. ‘Nou ja, zo’n storm heeft natuurlijk ook voordelen. Tenminste, als je iemand hebt om je op te warmen.’
Hij grijnsde breed en schaamteloos, en knipoogde.
Chris zag tandenknarsend dat Julia teruglachte. Deed ze dat om hem te ergeren? Wilde ze wraak nemen omdat hij haar had laten schrikken? En waarom glimlachte ze zo gemakkelijk tegen allerlei kerels? Het zag er op de een of andere manier goedkoop uit.
De bewaker was een kop groter dan Chris. Hij had een breed gezicht en blonde stekeltjes, waarmee hij op een Amerikaanse marinier leek. Vroeger had Chris bewondering gehad voor types zoals Steve Mason, met zijn getrainde lichaam en spieren die zich aftekenden onder het donkerblauwe jasje. Maar vandaag? Vandaag zag hij alleen dat die vent naar Julia staarde alsof hij haar met zijn ogen wilde uitkleden.
‘Het loopt vast zo’n vaart niet, Steve,’ zei Julia luchtig.
Sinds wanneer noemde ze hem bij zijn voornaam?
‘Laten we het hopen, Julia. Tijdens de vrije dagen zijn er maar twee bewakers in de vallei. Het college bespaart weer eens op alle mogelijke manieren, en wij moeten dat bezuren.’
Steve Mason stak zijn hand op en zwaaide naar een tweede bewaker, die door de hal liep, die inmiddels duidelijk leger was geworden. ‘Hé, Ted, de conciërges hebben De storm-beveiliging geregeld voordat ze vertrokken,’ riep hij naar hem. ‘Wij moeten in de appartementen controleren of alle ramen dicht zijn.’
Zijn collega was iets kleiner dan Steve en was een jaar of vijfenvijftig. Chris kende hem niet. Zijn gezicht was rood aangelopen, wat waarschijnlijk niet kwam doordat hij te dik was, want er hing een alcoholwalm om hem heen. ‘Als het moet,’ mompelde de man wrevelig.
Steve fronste zijn voorhoofd. ‘Ja, dat moet,’ zei hij kalm. ‘Ik neem de zuidkant, jij controleert de noordvleugel.’
Hij draaide zich om. Eindelijk! Chris kon niet voor zichzelf instaan als die vent zo naar Julia bleef staren.
Bij wijze van afscheid zwaaide Steve nonchalant naar Julia. ‘Tot ziens, schoonheid. En pas goed op bij wie je in de auto stapt.’
Er speelde een spottend glimlachje rond zijn mond.
2
Debbie liet zich in de lege keuken van het appartement op een stoel vallen, greep in de vettige chipszak, deed haar ogen dicht en haalde zich lijst nummer 8 voor de geest:
Lijst 8 – Mensen die ik het meest haat:
1. Jake!
2. superdad Wilder, de gemeenste stiefvader ever!
3. Benjamin, omdat hij absoluut homo is!
4. Julia, omdat ze bijna nooit in haar eigen kamer slaapt!
Debbie was al vroeg in haar leven begonnen met lijsten opstellen. Ze was een jaar of acht, negen geweest toen ze had besloten om op te schrijven wat ze op een dag deed. Niet in de vorm van een dagboek, zoals andere meisjes van haar leeftijd deden, maar met behulp van lijsten. Genummerde opsommingen van haar leven, zoals:
1. drie keer tanden gepoetst
2. op school in de gangen zeven leerkrachten gedag gezegd
3. 1,75 dollar aan make-up uitgegeven
4. deze week maar drie zakken chips gegeten
Eén of twee jaar later veranderden de lijsten, en Debbie was er trots op dat het haar lukte om elk klein detail te noteren. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand van de anderen op Grace, van de arrogante Julia Frost en Chris Bishop met zijn ongeduldige grijze ogen tot Robert Frost, in staat was om dergelijke lijsten op elk moment te kunnen oproepen en paraat te hebben zonder iets te hoeven opschrijven.
1. meneer Hill vijf keer op zijn mobiel gebeld en weer opgehangen
2. drie keer Katies handdoek gebruikt
3. zes keer de bewaking ingelicht over illegale feestjes
4. vijftien bladzijden geschreven aan een verhandeling over Marcel Proust
5. Jake een pornofilm uit Benjamins kamer gestuurd
6. mevrouw Forsters rode sjaal gestolen
Ze was gewoon niet zo dom als de anderen dachten; anders was ze tenslotte ook niet geslaagd voor het toelatingsexamen van Grace. Er zaten oneindig veel lijsten in haar hoofd en ze vergat er niet één.
Het was stil in het appartement, wat Debbie prettig vond. Katie, Julia en zelfs Rose, de lieve, geduldige Rose, hadden altijd iets te zeuren: ‘Eet niet zoveel!’, ‘Blijf van mijn chocola af!’, ‘Ben je eindelijk klaar in de badkamer?’