De nanny's 01(45)

‘Het getrouwde leven? Anders dan in het klooster,’ zei ze zo luchtig mogelijk.

Tracy lachte. Brady ook, wat beide vrouwen aan het lachen maakte. ‘Waarom heb je de gelofte niet afgelegd?’

‘Ik twijfelde of dat leven het juiste voor me was.’ Maggie sloeg haar armen over elkaar. ‘De gedachte dat ik nooit een eigen gezin zou hebben, bracht me aan het twijfelen. Moeder-overste raadde me aan daarover na te denken.’

‘En nu ben je getrouwd en heb je je gezin.’

Ze mocht dan getrouwd zijn, dit was echter niet haar gezin. Ook al hield ze zielsveel van Brady. En Jason? Dat lag ingewikkelder. Elke keer als ze hem zag, bonkte haar hart en kon ze met moeite ademen. Als hij er niet was, had ze de grootste moeite niet aan hem te denken.

‘Wauw, dat is nog eens een stilte…’

Ze moest eens weten. ‘We zijn erg gelukkig getrouwd. En Brady is de liefste baby in de hele wereld.’

‘Ze zijn allemaal lief,’ zei Tracy verlangend.

‘Het is wel duidelijk dat je van baby’s houdt.’ Maggie mocht haar wel. Maar wat moest ze dan met Jasons vader?

‘Ik ben er dol op. Ik wil er ook graag een en ik word er niet jonger op.’

‘Weet Hunter dat?’

‘Ja.’ Ze stak een hand uit. ‘Waar is de handdoek? Volgens mij wordt het water koud.’ Nadat ze de handdoek had gekregen, legde ze die tegen haar borst en tilde de baby er tegenaan om hem vervolgens lekker in te pakken. In de babykamer deed ze hem een luier om, wreef zijn lijfje met olie in en deed hem een trappelzak aan. ‘Is het goed als ik hem nog even vasthoud?’ vroeg ze.

‘Natuurlijk! En ik heb zijn avondfles al klaar voor het geval hij begint te pruttelen, dus geef die maar.’

‘Alsof je me moet dwingen!’

Tracy ging zitten en Brady begon vrijwel direct te gapen en te jammeren, zijn vaste ritueel. Ze gaf hem de fles, waarop hij gretig begon te zuigen. ‘Je lijkt verbaasd dat ik zo van baby’s hou.’

‘Ja, ik was daar wel verbaasd over.’ Maggie herinnerde zich haar eerste ontmoeting met Hunter; hoe hij zijn kleinzoon volledig had genegeerd. Het leek een vreemde combinatie.

‘Weet je dat ik De Nanny’s heb aangeraden?’

‘Nee.’ Dat was nog verrassender.

‘Een vriendin van me, Casey Thomas, werkt er.’

‘Aha, die heb ik laatst ontmoet.’

Tracy keek even op. ‘Ik heb een relatie gehad met haar oudere broer. We zijn uit elkaar, maar ik kreeg de voogdij over Casey.’

‘Die ziet er niet bepaald uit alsof er iemand voor haar moet zorgen,’ merkte Maggie op.

‘Zo’n harde is ze niet.’

‘Voor De Nanny’s werken lijkt me nogal een verandering na het leger.’

Tracy knikte. ‘Ze raakte gewond in Irak en kreeg ontslag op medische grond. Nu werkt ze met kinderen tot tien jaar.’

Maggie dacht aan haar eigen voorkeur voor baby’s tot zes weken en vroeg zich af waarom Casey die groep wilde. ‘Een van de dingen die ik zo goed aan Ginger vind, is dat ze ruimte geeft aan de voorkeur van de werknemers.’

‘Zo voelt Casey dat ook.’ Ze glimlachte omdat Brady zijn knuistje rond haar vingers krulde. ‘Dus ik heb Jason naar haar toe gestuurd. Dus ik heb jullie bij elkaar gebracht. Ik ben een soort koppelaarster.’ Glimlachend keek ze op.

‘Daar lijkt het wel op.’ Maggie wilde geen vragen over haar huwelijk meer beantwoorden. ‘Vertel eens, hoe hebben Hunter en jij elkaar ontmoet?’

‘Ik werk als serveerster in de Palms, in een cocktailbar. Hunter kwam op een avond binnen en de vonken sloegen gelijk over. Hij was toen nog getrouwd.’ Ze keek ongemakkelijk, maar verdiende weer punten door eerlijk te zijn. ‘Hij zei dat hij toch wilde scheiden. Ik weet wel wat je denkt, dat doen ze allemaal.’

‘Ik heb zo weinig ervaring dat ik niet weet wat ze allemaal zeggen. Maar ik waardeer je eerlijkheid.’

Tracy glimlachte dankbaar. Al snel werd ze weer ernstig. ‘Ik zou hem blijven ontmoeten, ook al zou hij nog getrouwd zijn. Want ik hou van hem.’

Maggie wist niet wat te zeggen. Volgens haar klopte dat niet en was liefde geen excuus. Gelukkig hoefde ze niet te reageren, want Tracy vulde de stilte alweer.

‘Ik probeer echt realistisch te zijn. Ik ben niet de eerste met wie hij zijn eega heeft bedrogen en ik zal niet de laatste zijn die hij bedriegt. Toen hij een aanzoek deed, heb ik dat niet zomaar aangenomen. Toch ben ik bereid het erop te wagen.’

‘Waarom?’ vroeg Maggie.

‘Omdat hij me gelukkig maakt. Ik neem zoveel als ik kan voor zolang ik kan.’

‘En kinderen? Wil hij een baby?’

‘Hopelijk houdt hij genoeg van me.’

‘En als hij dat niet doet?’ Als iemand wist hoe een afspraak kon veranderen, was het Maggie wel.