De Orsini broers 03(22)

‘Laat mijn arm los!’

‘Laat me je dan zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben. Dringt het door, of moet ik het nog een keer zeggen?’

‘Rotvent! Ik zei –’

‘Ik hoorde je wel,’ snauwde Falco, en hij leunde voorover. ‘Jij hebt niets wat ik ooit zou willen.’

‘En niets wat jij ooit zou kunnen krijgen!’

‘Je snapt het niet. Een man zou wel gek zijn om het met zo’n egoïstische tut als jij aan te leggen.’

‘Bedankt voor deze persoonlijkheidsanalyse,’ zei ze kil. ‘Vergeet het niet op je rekening te vermelden.’

‘Geloof me, schat.’ Falco’s mond vertrok. ‘Mijn diensten kosten niets. Ik doe dit gratis.’

‘Mooi, want meer zijn je diensten ook niet waard.’

‘Liever een blok ijs in mijn bed dan jij.’

Haar glimlach was ijskoud. ‘Als je daarop kickt…’

‘Ik kick niet op jou, in ieder geval.’

Zijn woorden waren als een klap in haar gezicht, belachelijk genoeg. Niemand hoefde haar opwindend te vinden, zeker deze opschepper niet. Maar met zijn kracht en moed, en die momenten waarop hij zo teder overkwam… Ha, dacht ze, ze had wel een rijke fantasie, dat ze hem die kwaliteiten had toegeschreven. Maar dat had je als actrice. Ze rechtte haar rug. ‘Ben je klaar?’

‘Ja, ik ben er klaar mee,’ sneerde Falco, en hij trok zijn hand terug van haar arm. ‘Wil je eruit?’

‘Ja, natuurlijk wil ik eruit.’

Hij pakte zijn portemonnee. ‘Je hebt geld nodig.’

‘Van jou heb ik niets nodig.’

‘Wedden van wel? Of heb je er aan gedacht je handtas mee te grissen toen ik je je huis uit sleepte?’

Ze kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Slepen is inderdaad de juiste omschrijving. Je hebt me daar weggedragen alsof ik een of ander recalcitrant kind was.’

Hoe kon het toch dat ze hem zo kon beschuldigen, alsof hij de grootste zak ter wereld was, en er tegelijk zo mooi uit kon zien? Haar ogen waren levendig, en dat pruilmondje… Ze was zo gepassioneerd, en wat hij ook van haar dacht, het feit dat een of andere gek haar iets wilde aandoen maakte hem misselijk.

‘Maar je weet vast niet wat recalcitrant betekent.’

‘Zo kan het wel weer,’ waarschuwde hij haar.

‘Je denkt dat je kunt doen alsof je me wilt beschermen, maar ondertussen wil je me gewoon overweldigen –’

‘Elle.’ Hij greep haar polsen. ‘Je weet wel beter.’

‘Ja, ik weet wel hoe mannen als jij in elkaar steken…’ Haar stem brak. Falco keek haar aan alsof ze gek was. Misschien was dat ook wel zo. Alles wat hij had gezegd, klopte. Hij was aardig tegen haar geweest, en wat had zij gedaan? Tranen gleden over haar wangen.

Met een vloek pakte Falco haar vast.

Even wilde ze protesteren, maar toen hij haar in zijn armen trok, leunde ze tegen hem aan. ‘Dat meende –’

‘Ik weet het.’ Hij wist dat ze erg bang was en haar best deed dat te verhullen. Deze mooie dame was echt moedig, dacht hij, en hij trok haar tegen zich aan.

‘Het is alleen… alles lijkt zo uit de hand te –’

‘Dat gebeurt niet.’ Hij klonk overtuigder dan hij zich voelde. ‘Je bent veilig en dat blijf je ook.’

‘Ik weet dat je me niet hierheen hebt gebracht om me te… te verleiden,’ zei ze met zwakke stem.

‘Nee,’ zei hij zachtjes, en hij wiegde haar heen en weer. ‘Dan had ik een obscuur motel met uurtarief gezocht.’

Ze begon hikkend te lachen.

Dit ging de goede kant op. Terwijl hij haar zacht bleef wiegen, drukte hij zijn lippen op haar haren. Ze rook naar de nacht en, verrassend genoeg, naar rozen.

Na een paar seconden tilde ze haar hoofd van zijn schouder. ‘Falco?’

‘Ja?’

‘Ik weet… ik weet dat je me niet hierheen hebt gebracht om me je te laten… belonen.’

‘Dat heb je goed,’ zei hij nors.

‘Maar ik vind toch dat ik je moet zeggen dat… dat het niet aan jou ligt. Ik bedoel, ik ben gewoon niet –’

‘Het is wel goed.’ Hij vroeg zich af waarom het klonk alsof hij het niet meende. Na enkele seconden schraapte hij zijn keel. ‘Is het die nepcowboy, die acteur?’

‘Chad?’ Elle moest lachen. ‘Die is dol op zijn vrouw en zes kinderen. Nee, het gaat niet om hem. Het is gewoon dat… dat ik er niet aan doe.’

‘Met Jan en alleman het bed in duiken.’ Waarom deed het hem goed om dat te horen? ‘Daar ben ik blij om.’

‘Nee, ik bedoel… ik doe niet aan seks.’ Hè, verdorie, waarom had ze dat gezegd? Ze dacht nooit aan seks, waarom zou ze er dan over praten?

‘Je doet niet aan seks,’ herhaalde hij, alsof hij zeker wilde weten dat hij haar goed had verstaan.