De Orsini broers 03(21)

‘Ik heb hem een paar minuten geleden ingeschakeld,’ zei Falco, alsof hij wist wat ze dacht. ‘Ik ken dit gebied niet, en nu ik hier toch rijd, wil ik het verkennen.’

‘Verkennen?’ vroeg ze gedachteloos.

‘Wat dingen onderzoeken. Plannen maken.’

‘Plannen? Als we in Los Angeles zijn –’

‘Woon je daar?’

‘Ja, in Studio City. Mijn straat is –’

‘Daar gaan we niet heen.’

Onderzoekend keek Elle hem aan. ‘Hoezo niet?’

‘Ik wil je ergens heen brengen waar je veilig bent.’

‘Ik heb je toch gezegd –’

‘Na vijfhonderd meter rechts afslaan.’

‘Ik weet wat je hebt gezegd.’

In de verte kwamen verlichte gebouwen in het zicht, en in een flits zag ze op een bord langs de kant van de weg logo’s van restaurants, benzinestations en hotels, en de naam van een haar onbekende plaats.

‘Weet je nog? Ik vroeg of je bij een vriendin kon overnachten, en je zei van niet.’

Dat had hij inderdaad gevraagd, en ze was zo stom geweest om te zeggen dat ze geen vriendinnen had, maar daar had ze niet mee bedoeld dat hij haar dan zomaar ergens mee naartoe kon nemen. ‘Hoor eens, Mr. Orsini –’

‘Denk je ook niet dat je na alles wat er gebeurd is wel gewoon Falco kunt zeggen?’

Ze voelde een blos opkomen, maar al snel besefte ze dat ze niet aan hetzelfde dachten. Hij had serieus geklonken en had zijn aandacht nog bij de weg; hij bedoelde wat er in het huisje was gebeurd. De kus betekende niets voor hem, en waarom ook? Hij had vast al zoveel vrouwen gekust, dat hij zich de helft niet meer kon herinneren, en ze wist heus wel dat de meeste vrouwen zich graag door een man als hij zouden laten kussen. Met zijn kus had hij haar willen tonen dat hij de touwtjes in handen had, dat had hij zelfs gezegd, al had ze het al geweten.

Falco ging zachter rijden en sloeg rechtsaf. ‘Nou, kies maar.’

Verward draaide ze zich naar hem toe. ‘Wat?’

‘Een motel. Kies maar.’

Langs de vierbaansweg stonden verscheidene motels. Hier was ze al bang voor geweest; die kus was voor hem een voorbode van iets anders. Meteen kreeg ze een nare smaak in haar mond en een knoop in haar maag. Ondanks alles wat ze over mannen wist, had ze gehoopt dat hij anders was, maar ze had beter moeten weten. Ze waren allemaal hetzelfde. ‘Vergeet het maar,’ snauwde ze.

‘Ik weet het, je bent beter gewend, maar we moeten het hier maar mee doen.’

‘Dat had u gedacht, Mr. Orsini.’ Haar stem klonk koud genoeg om water in ijs te veranderen.

Wat moest hij nu doen, vroeg Falco zich dodelijk vermoeid af. Hij zat echt niet te wachten op een volgende strijd. ‘Luister,’ zei hij, ‘het is laat. Ik ben hier niet bekend. Ik heb een motel in het gps-systeem ingevoerd, en dit was het dichtstbijzijnde –’

‘Ik ga niet met je naar bed,’ klonk het scherp.

In een andere situatie had hij haar misschien begrepen. Als filmster werd ze ervoor betaald om mannen op te winden. Dat klonk ongenuanceerd, maar daar kwam het wel op neer. Hij was een vreemde die onuitgenodigd was komen opdagen en die haar nu vertelde dat ze de nacht in een goedkoop motel zouden doorbrengen. Dus wellicht zat er enige logica in haar opmerking. Op dit moment had hij echter geen zin om daar rekening mee te houden.

Om te beginnen vond hij Elle Bissette niet eens aardig. O, ze was zeer aantrekkelijk, maar wat een enorme snob. Na één blik op hem had ze de conclusie getrokken dat hij niet goed genoeg was. Zulk gedrag vond hij verachtelijk. Nooit zou zo’n vrouw zijn interesse wekken, zelfs al zouden de meeste mannen in de rij staan om een nacht met haar te kunnen doorbrengen.

Bovendien was seks wel het laatste waar hij nu aan dacht. Hij was moe en smachtte naar een douche en een warme maaltijd, en genoeg sterke koffie om hem wakker te houden, zodat hij kon aanhoren wat er gaande was, want dat zou ze hem vertellen. Daarna zou hij zich in bed laten vallen en aan zijn welverdiende nachtrust toekomen.

Het maakte hem razend dat Elle alleen maar kon denken dat hij haar zou bespringen. Zijn woede was deels op zichzelf gericht. Snel draaide hij de parkeerplaats van het dichtstbijzijnde motel op en hij zette de motor uit. Meteen draaide hij zich naar haar toe. ‘Heeft iemand al eens gezegd dat je een te hoge dunk van jezelf hebt?’

Elle maakte haar veiligheidsgordel los en wilde uitstappen. ‘Welterusten, Mr. Orsini. Het was –’

Falco greep haar elleboog vast en draaide haar naar zich toe. ‘Denk je echt dat we daarom hier zijn? Dat ik na één blik op de beroemde Elle Bissette plannetjes heb gesmeed om haar in mijn bed te krijgen?’

Haar wangen kleurden. ‘Wat afschuwelijk!’

‘Of denk je dat dat mijn manier is om vrouwen in bed te krijgen? Dat ik standaard op zoek ben naar een vrouw die eruitziet alsof ze hulp kan gebruiken, en haar dan zeg dat ze me iets verschuldigd is?’