De Orsini broers 03(12)

Falco haalde zijn schouders op. ‘Geen probleem.’

Met een haast koninklijk gebaar stak ze haar hand uit. Haar onderdaan kon gaan. Ineens vroeg hij zich af of die nauwelijks merkbare zucht en overgave toen hij haar kuste echt gespeeld was geweest. Had ze hem willen afleiden zodat dat zogenaamde mes tegen zijn buik hem zou verrassen? Of was het echt geweest? Dat zachte verleidelijke geluid dat ze had gemaakt, de manier waarop haar lippen vaneen waren gegaan…

Hij hoefde maar één stap naar voren te doen, haar hand te pakken en haar tegen zich aan te trekken. Dan zou hij die zachte borsten tegen zijn harde borst voelen, haar dijen tegen die van hem, haar lippen onder de zijne… Steeds opnieuw zou hij haar kussen, elke kus intenser dan de vorige, tot ze kreunend zou fluisteren dat ze hem begeerde. Verdorie, was hij gek geworden?

Mannen zoals hij maakten geen kans bij haar. Prima. Hij viel ook niet op vrouwen als zij. Vrouwen die met hun seksualiteit te koop liepen, die mannen nog net niet letterlijk uitnodigden te fantaseren over hoe het zou zijn met hen in bed te belanden. Hij negeerde haar uitgestoken hand. ‘Dag. Succes met de film,’ zei hij, waarna hij de deur van de trailer opende en de woestijnhitte in stapte.



De opnamen van die middag begonnen slecht, en daarna ging het alleen nog maar bergafwaarts. Niemand was nog blij. De hitte was verschrikkelijk. Ze hadden vroeg pauze genomen, maar Farinelli had aangekondigd dat ze deze scène erop zouden krijgen, want, per Dio, eerder zou niemand naar huis gaan!

Het lukte Elle maar niet de scène goed te spelen. Niet haar schuld, hield ze zichzelf voor. De ontmoeting met Falco Orsini had haar van haar stuk gebracht. Het had haar moeite gekost beleefd te blijven. Zo’n lange onbekende die haar in haar trailer had staan opwachten en met zijn aanwezigheid de hele ruimte had lijken te vullen… En die manier waarop hij haar had gekust, alsof ze hem zou willen terugkussen!

Natuurlijk wist ze wel dat het op sommige vrouwen wel dat effect zou hebben gehad, maar voor haar gold dat niet. Seks, nee, daar moest ze niets van hebben. De natte mond van een man, zijn ruwe handen… Het leek wel een slechte grap, dat zij om haar sexappeal was ingehuurd voor zo’n advertentie, maar het was de harde waarheid.

Falco Orsini had geen natte mond gehad. Hij was warm, hard en bezitterig geweest, maar niet nat. En zijn handen… Hard, ja, en sterk, maar niet ruw. Snel schudde ze het van zich af. Wat maakte het uit? Hij had het recht niet gehad haar te kussen, ook al was het uit reactie op haar opmerking dat ze niet konden doen alsof ze minnaars waren. Trouwens, hij zou toch haar bodyguard niet worden. Ze zat niet op een bodyguard te wachten. Niemand zou vragen stellen die ze niet wilde beantwoorden…

‘Luister je wel, Elle?’

Verward knipperde ze met haar ogen.

Antonio stond vlak voor haar, en alle ogen waren op haar gericht. ‘Dit is een liefdesscène, en hij is heel belangrijk. Je moet passie tonen, met je ogen, je handen en je gezicht. In deze scène wordt niet gekust, si? Jullie plagen elkaar en het publiek.’ Hij nam haar bij haar arm en keek haar vastberaden aan. ‘Je kunt het. Ontspan je. Vergeet de camera’s en de crew. Vergeet alles behalve dat waar je aan dacht toen je die advertentie voor Bon Soir deed.’

Bijna moest Elle lachen. Ze had wat kleine filmrollen gehad, maar die advertentie had haar deze grote rol opgeleverd. Iedereen moest eens weten dat die blik in die advertentie het gevolg van een bijholteontsteking was geweest. De combinatie van pijnstillers, middelen tegen slijmvliesontsteking en neusspray had geresulteerd in glinsterende ogen, een slaperige blik en een licht geopende mond. Maar dat kon ze beter niet vertellen.

‘Nog een laatste poging,’ zei Farinelli zachtjes. ‘Ik wil dat je je voorstelt dat je in de armen ligt van een man wiens passie je remmingen wegneemt en die je raakt zoals niemand ooit eerder heeft gedaan. Neem een minnaar in gedachten, bella, iemand die je nooit vergeten bent. Denk maar niet meer aan Chad.’

Theatraal rolde Chad met zijn ogen. ‘Als een dolk in mijn hart.’

Zijn grap verlichtte de spanning. Iedereen moest lachen, en ook Elle wist een glimlach te produceren.

Farinelli gaf een klopje op haar hand en liep weg. ‘Actie!’ riep hij even later.

Nerveus liet Elle haar tegenspeler zijn armen weer om haar heen slaan. Waarom had ze zich door haar impresario laten overtuigen dat ze deze rol moest nemen? Ze kon niet aan Antonio’s verwachtingen voldoen. Het was gewoon onmogelijk voor haar om een man in zijn ogen te kijken en hem te begeren, zelfs al hoefde ze maar te doen alsof. Met die handen op haar lichaam, en zo’n natte mond op haar lippen. Het was gewoon afschuwelijk…

‘Kijk me aan.’ Chad zat weer in zijn rol. Het was een tekst die hij die dag al talloze keren herhaald had.