De Orsini broers 03(11)

‘Je…’ Even aarzelde ze. ‘Je bent dus… bodyguard?’

‘Ik ben wel meer, maar het is een beetje laat om nog naar mijn cv te vragen,’ antwoordde hij met een flauwe glimlach.

‘Nou ja, ik had niet om een bodyguard gevraagd.’

‘Tja, ik heb ook niet om deze klus gevraagd.’

‘Maar je zei dat iemand je had gestuurd.’

‘Iemand die ik ken heeft me verteld dat je een probleem hebt en heeft me gevraagd eens te kijken wat er gaande is.’ Zijn mond vertrok. ‘En hier ben ik dan.’

‘Luister, het is niet mijn schuld dat je een vriend een dienst wilde bewijzen, en –’

‘Hij is geen vriend.’ Waarom zou hij het uitleggen? Het maakte niet uit waarom hij hier was. Hij zou zo toch gaan. ‘Het is een lang verhaal dat niets aan de feiten verandert. Ik ben hier gekomen omdat ik de indruk had dat je hulp nodig had.’ Opnieuw produceerde hij een flauwe glimlach. ‘Dat had ik mis.’

‘Klopt,’ zei ze snel. ‘Zoals je ziet, gaat het prima.’

Door de angst die hij in haar ogen had gezien, betwijfelde hij of dat waar was, maar misschien was ze inderdaad enorm van hem geschrokken.

‘Echt, het gaat prima. Ik vraag me alleen af waarom je… waarom iemand zou denken dat dat niet zo is.’

‘Je hebt geposeerd voor een advertentie,’ zei Falco met zijn handen in zijn zakken. ‘Die vrij provocerend was.’

Opnieuw hief ze haar hoofd. Hij had beroepsboksers gezien met deze gewoonte. Een gewoonte die je maar beter kon afleren als je niet in de problemen wilde komen.

‘Het was een lingerieadvertentie, niet een advertentie voor… chocoladerepen.’

‘Daar heb je gelijk in,’ reageerde hij met een grijns die snel weer van zijn gezicht verdween. ‘Vijftigduizend verliefde idioten hebben het setje dat je droeg voor hun vriendin gekocht, om zich daarna af te vragen waarom het haar niet net zo goed stond als jou.’

Ze verstijfde, en hij zag haar nadenken. Ze probeerde te bedenken of ze het als een compliment of een belediging moest opvatten. ‘Het is maar dat je het weet,’ zei ze kil, ‘maar onderzoek heeft aangetoond dat de doelgroep voor lingerieadvertenties voor het overgrote deel uit vrouwen bestaat.’

‘Geweldig. Dus vijftigduizend meiden hebben dat setje gekocht en aangetrokken, in de spiegel gekeken en zich afgevraagd waarom het niet hetzelfde effect had.’

Even leek het alsof ze wilde lachen, maar in plaats daarvan rechtte ze haar rug. ‘Waar wil je heen?’

‘Al die mensen zagen een advertentie,’ klonk het ijzig. ‘Eén maniak zag iets anders en besloot… Tja, hoe zullen psychologen dat noemen? Hij besloot met jou te delen wat hij erin zag.’

Het bloed steeg naar haar wangen. ‘Je hebt gezien wat die… die persoon mij gestuurd heeft.’

‘Ja,’ beaamde Falco, die verwachtte dat ze tegen hem zou uitvaren, uit verontwaardiging dat Farinelli het iemand had laten zien.

In plaats daarvan huiverde ze. ‘Het was… verschrikkelijk,’ fluisterde ze.

Zijn woede bekoelde deels. Ze zag er moe en kwetsbaar uit. Hoewel ze zou blijven volhouden dat ze niet bang was, was ze dat wel – en toch deed ze niets om zichzelf te beschermen.

‘Verschrikkelijk is een understatement. Waarom wil je de politie er niet bij halen?’

‘Je zei het zelf al. Het is gewoon een gek.’

‘Gekken kunnen gevaarlijk zijn,’ wierp Falco tegen. ‘We moeten hem vinden.’ In haar ogen zag hij dezelfde wanhoop als op de foto van haar op het strand.

‘Dan krijgt dit verhaal publiciteit.’

‘Liever publiciteit dan dat je dood gevonden wordt.’ Met zijn woorden hoopte hij haar te choqueren, waardoor ze hem misschien zou vertellen waarom ze niet naar de politie wilde. Welke acteur of actrice wilde nu geen publiciteit? Maar hij zag meteen wel dat zijn woorden niet het gewenste effect hadden.

‘Het is maar een grap,’ zei ze kalm. ‘Zulke dingen gebeuren, het blijft Hollywood.’

‘Heeft hij opnieuw contact met je gezocht?’

‘Dat heb je me al gevraagd. Nee, dus.’

Opnieuw loog ze – maar wat maakte het uit dat er meer achter zat? Over een kwartier zat hij toch in het vliegtuig terug naar New York. ‘Dus het is bij die foto gebleven? Meer niet?’ hoorde hij zichzelf vragen.

‘Dat zei ik toch?’ Rond haar lippen speelde een glimlach die even nep was als die in de lingerieadvertentie. ‘Hoor eens, ik maak me geen zorgen. Er loopt beveiliging rond op de set. Ik heb een alarmsysteem in mijn huis.’ De wanhoop in haar blik was verdwenen, en ze leek vastbesloten het onderwerp te laten rusten. ‘Hoe dan ook, bedankt dat je bent gekomen.’