De Marcolini broers 02(10)

Het enige wat ze over hem wist, had Laura haar verteld. En hoewel ze ernaar had verlangd meer te weten, had ze er niet naar durven vragen, uit angst dat haar interesse argwaan zou wekken.

‘En nu?’ vroeg Mario toen ze bij een kruispunt aankwamen.

‘Bij de volgende stoplichten naar rechts,’ zei ze. ‘Ik woon in de vierde flat aan de linkerkant. Maar ik geloof toch dat ik het niet zo’n goed idee vind om met je mee…’ Haar stem dwaalde af toen ze een cameraploeg voor de ingang van de flat zag staan. ‘O nee…’

‘Naar de grond kijken en ze negeren,’ zei hij, terwijl hij de auto op de parkeerplaats voor bewoners zette, achter het oude gebouw. ‘Ik houd ze wel bezig. Ga jij naar binnen en pak het hoognodige. Ik stuur later wel iemand om de rest op te halen.’

Terwijl Sabrina naar boven ging, stond Mario beneden de pers te woord. Hij legde een paar korte verklaringen af over zijn intenties en dikte daarbij de feiten voor zijn eigen genoegen wat aan. Toen het nieuwsteam even later wegreed, draaide hij zich met een zucht van verlichting om en ging het gebouw binnen.

Haar appartement was schoon en netjes, maar hij begreep wel waarom ze altijd haar toevlucht had gezocht tot werkgevers in de hoogste klassen. Zoals de meeste geldwolven was ze blijkbaar op zoek naar een manier om haar oude leven te ontvluchten. Een rijke man kon, zelfs als hij getrouwd was, haar als minnares nemen. Met Howard Roebourne was het misgelopen. Wanneer hij hun tijdelijke huwelijk eenmaal had ontbonden, zou ze ongetwijfeld snel een andere rijke man vinden.

‘Hoelang woon je hier al?’ vroeg hij, toen ze met een oude versleten koffer in haar handen de kleine woonkamer binnen kwam.

‘Een paar jaar,’ antwoordde ze. ‘Ik zou wel wat groters willen, in een betere buurt. Maar dat heeft weinig zin. De meeste families willen dat ik bij hen kom wonen.’

‘Het is vast niet gemakkelijk om een privéleven te hebben, terwijl je bij andere mensen in huis woont,’ zei hij. Hij pakte de koffer van haar aan en zette deze bij de voordeur. ‘Ik begrijp wel dat je dan snel in de verleiding komt om werk en privé te combineren.’

Haar grijze ogen schoten vuur. ‘Je vindt me een slet, hè? Je meet met dubbele standaarden. De kranten staan vol met verhalen over jouw veroveringen.’

‘Ik ben nog nooit met een getrouwde vrouw naar bed geweest,’ zei hij. ‘Er zijn nog genoeg beschikbare vrouwen voorhanden.’

Woest wendde ze zich van hem af. Ze slingerde haar handtas over haar schouder. ‘Je hebt zeker een draaideur in je slaapkamer?’

Hij grinnikte. ‘Nog niet, maar dat is een goed idee.’

‘Ik vind je walgelijk.’ Ze spuugde de woorden bijna uit. ‘Ik wed dat je geen enkele gedachte meer wijdt aan de vrouwen met wie je het bed hebt gedeeld. Wat een oppervlakkig en egoïstisch leven leid jij!’

‘Het lijkt me niet oppervlakkiger of egoïstischer dan achter de man van een andere vrouw aanzitten.’

Tranen sprongen in haar ogen. ‘Je weet helemaal niets van mij! Je denkt dat je me kent, maar dat is niet zo.’

‘Ik weet wat Howard Roebourne me heeft verteld.’

Plotseling voelde ze zich misselijk. ‘K-ken je hem?’

‘De zakenwereld is niet zo groot als je misschien denkt,’ zei hij. ‘We bewegen ons in dezelfde financiële kringen. Ik kwam hem hier de vorige keer tegen.’

‘En… wat zei hij over me?’ vroeg ze, al wist ze niet zeker of ze dat wel wilde horen. Na hun laatste ontmoeting, die was uitgemond in een afschuwelijke confrontatie, kon ze zich niet voorstellen dat hij iets goeds over haar te melden had.

‘Niets wat ik niet zelf al wist,’ zei hij met een raadselachtige glimlach.

Ze knarsetandde. Dus dáárom had hij haar toegestaan hem te kussen de vorige keer op het doopfeest. Omdat hij wilde kijken of de verhalen over haar waar waren. Haar gretigheid had haar reputatie geen goed gedaan, besefte ze nu. Maar er was niets wat ze daar nu nog aan kon doen. Ze had zich die dag zo vreemd gedragen. Het leek alsof ze zichzelf niet was geweest. Ze had de schuld gegeven aan de drie glazen champagne die ze had gedronken, al had ze dat alleen maar gedaan omdat zijn aanwezigheid haar zo nerveus maakte.

Het was allemaal begonnen op de huwelijksdag van Laura en Ric. Mario staarde haar aan en hield haar blik lange tijd gevangen. Er was iets gebeurd tussen hen die dag, iets onweerstaanbaars en puur lichamelijks. En toen later, bij Molly’s doop, gebeurde het weer. Zijn charmante voorkomen, zijn aantrekkelijke glimlach, het gevoel van zijn hand tegen haar blote arm toen hij de baby van haar overnam. Vanaf het moment dat hij haar aankeek, had ze het gevoeld. Een brandend verlangen diep vanbinnen. En sinds die dag had ze dat gevoel niet meer van zich af kunnen schudden…