De Marcolini broers 02(14)

Maar misschien had Mario tegen de advocaat gelogen, net zoals eerder tegen de pers, omdat hij zich zorgen maakte om zijn reputatie. Sabrina maakte zich geen illusies dat hij dat voor haar deed.

Toen ze weer alleen waren, begon Mario zijn stropdas los te knopen. ‘Ik ga even wat baantjes trekken in het zwembad beneden,’ zei hij. ‘Je kunt mee als je wilt.’

Ze keek hem geërgerd aan. ‘We hebben een baby onder onze hoede, weet je nog? Jij kunt wat mij betreft gewoon doorgaan met je oude leven, maar ik neem mijn verantwoordelijkheden heel serieus als het om Molly gaat.’

Hij stond stil en staarde haar aan. ‘Zeg je nou dat je vindt dat ik mijn verantwoordelijkheden níét serieus neem?’

Ze vouwde defensief haar armen voor haar borst. ‘Laten we er geen doekjes om winden, Mario. Jij hoeft niks te doen voor Molly, want daar heb je mij voor, toch? Jij kunt gewoon doorgaan met waar je mee bezig was, terwijl ik thuis voor de baby zorg.’

Met zijn stropdas los om zijn nek deed hij een paar stappen in haar richting. Hij stond nu gevaarlijk dichtbij. ‘Misschien heb ik het mis, maar is het niet al tijden jouw werk om voor baby’s en kleine kinderen te zorgen?’ vroeg hij. ‘Of ben je nu boos omdat ik ervoor gezorgd heb dat je niet aan mijn geld kunt komen zodra ons huwelijk ontbonden is?’

Ze keek hem met een woeste blik aan. Het liefst had ze een stap naar achteren gedaan, maar ze wilde koste wat kost haar mannetje staan. ‘Alles draait bij jou om geld, hè? Denk je nou echt dat ik iets van je wil hebben? Ik haat je. Ik snap niet dat Laura het goed vond dat jij medevoogd van Molly werd. Sterker nog…’ ging ze onverstoorbaar verder, ‘…ik begrijp zelfs niet waarom Ríc het goed vond. Hij kende je nog beter. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die minder geschikt is voor het ouderschap dan jij!’

Zijn donkere ogen hadden een minachtende gloed gekregen. ‘Jij hebt mooi praten, Sabrina Halliday. Jouw normen en waarden zijn zo rekbaar als elastiek. Voor de hoogste bieder ga je maar al te graag op je rug liggen.’

Zijn beschuldiging kwam keihard aan. ‘I-ik vind je… walgelijk!’ sprak ze bevend.

Hij deed nog een stap dichterbij, waardoor ze gedwongen werd zich tegen de muur achter zich te drukken. ‘Wat zou je ervan zeggen,’ zei hij met die lijzige sexy ondertoon. ‘Als ik je een bedrag zou bieden waartegen je onmogelijk nee kan zeggen?’

Ze voelde haar hart kloppen in haar keel. Hij was zo dichtbij dat ze zijn warme adem langs haar wang voelde gaan. Haar benen voelden slap, en haar adem kwam in horten en stoten. ‘Er is geen geldbedrag hoog genoeg om me in de verleiding te brengen met jou naar bed te gaan,’ zei ze.

‘O, maar volgens mij is dat niet waar, Sabrina,’ zei hij. ‘Volgens mij verlang je er stiekem naar kronkelend en hijgend onder me te liggen. Dat wilde je al vanaf onze eerste ontmoeting.’

Nooit eerder had ze zo’n plotselinge explosie van hitte in haar lichaam gevoeld. Zijn schaamteloze woorden die zo’n primitief beeld schetsten, veroorzaakten tintelingen overal in haar lichaam. Beelden van hun verstrengelde naakte lichamen bestormden haar zonder dat ze er iets tegen kon doen. En het ergste was nog dat ze er ook niets tegen wílde doen. Heimelijk genoot ze van het erotische spel dat zich voor haar geestesoog afspeelde.

‘Je vergist je!’ Ontkenning was haar enige toevlucht, maar ze slaagde er niet in echt overtuigend over te komen. ‘Ik ben niet van plan een van de velen te worden,’ zei ze met een stem die onvaster klonk dan ze zou willen.

Hij stak zijn hand uit en begon langzaam een lok van haar haar om zijn vingers te winden. ‘We zijn nog maar net begonnen, mijn kleine verleidster,’ zei hij. ‘We zijn nog niet eens getrouwd. Misschien dat je van gedachten verandert als je mijn ring om je vinger hebt en elke avond naast me in bed ligt.’

‘Ik zou er maar niet op rekenen,’ wierp ze tegen. Haar hart bonkte nog steeds pijnlijk tegen haar ribben.

Zachtjes trok hij haar aan haar haren een beetje dichter tegen zich aan.

Haar adem stokte, en haar lichaam brandde van verlangen toen ze zijn harde mannelijkheid voelde. Plotseling was de atmosfeer in de kamer gevaarlijk geworden… maar ook onweerstaanbaar verleidelijk.

Al die tijd had hij zijn donkere ogen niet van haar gezicht afgewend. De druk van die dreigende blik was voor Sabrina bijna ondraaglijk. Vlug bevochtigde ze haar lippen, en onmiddellijk schoten zijn ogen naar haar mond.

‘Ik zou je hier meteen kunnen nemen, Sabrina,’ zei hij met diepe basstem. ‘En dat weet je dondersgoed.’

Gehypnotiseerd keek ze naar zijn sensuele mond, terwijl hij sprak. Ze twijfelde er niet aan wat voor heerlijke dingen hij met die welgevormde lippen zou kunnen doen. Onwillekeurig verlangde ze ernaar de druk van zijn mond tegen de hare te voelen. Ze hoefde alleen maar op haar tenen te gaan staan, net zoals ze die ene keer had gedaan…