Dazzle(6)

'Ben je wel eens in Australië geweest?' vroeg hij terwijl hij zonder tegenstribbelen haar aanwijzingen opvolgde.

'Vorig jaar... ik vond het er heerlijk...' zei Jazz die met haar eerste Canon rondliep, snel opnamen maakte en zich verder nauwelijks bewoog, rustig en bijna onzichtbaar. Ze was ingenomen met wat ze zag. De opengeslagen jas liet zijn prachtige blote borst zien, en het sierlijk gesneden rozehout van de sofa was een fantastische omlijsting van de fraaie Italiaanse jas; zijn blonde haar vormde een enorm uitdagend contrast met het donkere fluweel.

'Heb je nooit heimwee?' Haar stem klonk zacht, zonder speciale nadruk.

'Verrek ja. Ik ga zo vaak ik kan naar huis.'

'Vertel me eens wat over je familie.'

'Ik heb een geweldige familie. Mijn moeder wil nog altijd dat ik de vuilnisbak buiten zet en mijn zussen stellen me aan leuke meisjes voor. Mijn vader maakt zich bezorgd over het punt of ik wel spaar en dus geef ik hem alle rapporten van mijn manager. Elk weekend speel ik twee hele dagen met de ploeg waarbij ik vroeger midvoor was... Ja, ik moet gauw weer eens naar huis.'

Zijn stem vol heimwee stierf weg en de uitdrukking op zijn gezicht was weemoedig, kwetsbaar, vol verlangen. Toen Sam Butler stil werd en aan de fijne voetbalwedstrijden dacht die zo lang geleden leken, zag hij er even net zo romantisch uit als Olivier in zijn rol als Heathcliff. Jazz sloop doodstil rond en zodra een filmrol vol was, pakte ze een andere camera. Sam Butler speelde nu niet langer een rol, hij was helemaal echt geworden, zijn ogen vervuld van herinneringen aan een plek en mensen die meer dan twintigduizend kilometer ver weg waren.

Hij vergat totaal dat hij werd gefotografeerd en ondertussen werkte Jazz in een soort hypnotische stilte door die alleen werd verbroken door weemoedige melodieën van de klassieke gitaar. Na enkele minuten vervaagden zijn herinneringen plotseling en hij merkte de bezige, bijna biologerende fotografe weer op met haar prachtige haar dat aan weerszijden van de camera omlaaghing, met haar gebruinde benen die parmantig en bloot onder haar korte rok uitstaken, haar volle borsten die onder de roodwollen wijde blouse zachtjes heen en weer wiebelden; de stof was bijna doorzichtig in het licht dat door het raam naar binnen stroomde. Sam Butler bewoog zich onrustig op het fluweel van de sofa, zijn ogen kregen een andere uitdrukking en hij was weer terug in het heden. Jazz kreeg daardoor een rol vol verbazingwekkend sensuele en gevaarlijk wellustige foto's zoals nog nooit iemand van hem had gemaakt.

De zitting is voorbij, dacht ze verschrikt toen hij de ceintuur van zijn regenjas begon los te maken.

'Ik moet een nieuwe film in de camera doen,' verklaarde Jazz zakelijk en ging rechtop staan. Maar de lange Australiër had zich snel bewogen en pakte haar beet.

'Heb je die sofa wel eens uitgeprobeerd?' vroeg hij terwijl hij haar naast zich omlaagtrok. Met één arm hield hij haar stevig vast zodat ze haar bovenlichaam niet kon bewegen, en met de andere schudde hij een schouder uit de regenjas.

'Je bent niet erg zakelijk.' Jazz sprak hooghartig en probeerde met haar blote voeten zijn benen weg te schoppen. Hij lachte, veranderde handig de positie van zijn armen, en had nu de regenjas helemaal uitgetrokken; hij gooide hem op de grond.

'Ik zei tegen je dat je je kleren moest uittrekken,' riep Jazz woedend uit, 'niet je ondergoed.'

'Je hebt niet gevraagd of ik dat wel draag.' Nu waren zijn beide handen druk bezig haar haar kleren uit te trekken terwijl het volle gewicht van zijn gespierde, naakte lichaam al haar geworstel op niets deed uitlopen. Ze had lessen in zelfverdediging moeten nemen, dacht Jazz in paniek. Ze had er nota bene zelf voor gezorgd dat niemand haar zou horen als ze schreeuwde. Dat was niet zo slim geweest, dacht ze nu en raakte bijna overstuur toen ze voelde hoe hij snel de ene knoop van haar overgooier losmaakte en een borst in zijn hand nam. Intussen waren haar armen en benen door het volle gewicht van zijn lange lichaam nog steeds hulpeloos op de sofa gedrukt.

'Houd op!' riep ze uit en zocht naar een plekje waar ze hem gevoelig kon bijten.

'Dat heeft nog nooit een vrouw tegen me gezegd.'

'Stuk egoïst!'

'Gelijk heb je,' zei hij en sloot haar mond met een kus.

Opeens sprong de sofa onder het zich verzettende lichaam van Jazz omhoog en gooide hen beiden op de grond. De hele studio zwaaide misselijkmakend om hen heen, de vloer golfde met een griezelig scheurend geluid, deuren sloegen en overal weerklonk het angstwekkende geluid van zware voorwerpen die door de kamer vlogen. Jazz en Sam waren samen op de grond beland en hielden elkaar eindeloze seconden sprakeloos en doodsbang vast terwijl het spektakel om hen heen voortduurde.

'Verrek, was was dat?' fluisterde hij toen het gebouw zich niet meer bewoog. Jazz sprong snel op, met de voortvarendheid van een geboren Californische, keek eerst of er veel gebroken glas lag en holde toen naar het raam, hoewel ze alleen nog maar haar rok aan had.