Dazzle(51)

Gelukkig voor Deems was Nora een vrouw die hem aanbad, die zich pijnlijk bewust was van haar gewone uiterlijk, die gemakkelijk tevreden te stellen was en nog gemakkelijker te negeren. Ze was ervan overtuigd dat het helemaal haar schuld was dat haar man slechts zelden het bed met haar deelde. Ze besloot dat seks haar niet zo interesseerde; werkelijk belangrijk was om in de geliefde schaduw van Deems te leven en ze was dankbaar dat ze haar grote inkomen kon uitgeven om hem gelukkig te maken.

In 1953 gaf Henry White een diner om zijn vijftiende jaar als directeur van de San Clemente Bank te vieren. Mike Kilkullen stond erop dat Liddy nu eens haar best deed en met hem meeging om de man te eren die al de bankier van zijn vader was geweest en wiens grootvader de bankier van zijn grootvader was geweest.

Liddy stemde erin toe, hoewel ze er haar neus voor optrok een avond door te brengen met een deel van de kleine provinciale zakengemeenschap van San Clemente. Ze was destijds vierentwintig, moeder van een vijfjaar oud kind met een flinke verkoudheid en van een tweejarige die last van zijn tanden had, maar zodra ze zich kleedde en opmaakte, had Liddy totaal niets Californisch. Ze werd een geraffineerde vrouw die veel afstandelijker en harder was dan Mike Kilkullen haar had leren kennen. Ze had haar lippen nu felrood aangezet, haar huid was spierwit gepoederd en ze had geleerd op discrete maar treffende wijze mascara te gebruiken. Ze wist dat ze de mensen deed denken aan een jongere versie van de hertogin van Windsor, en ze deed er niets aan om de gelijkenis minder duidelijk te maken.

Liddy was afkomstig uit kringen waar vrouwen zelden overstapten op een andere haarstijl dan degene die zij hadden in het jaar dat ze hun debuut maakten. Maar de golven die eens tot op haar schouders vielen, waren afgeknipt zodat ze nu een keurig kapsel had dat tot haar kin kwam en een scheiding in het midden had. Haar profiel was streng en kosmopolitisch en haar aangeboren gevoel voor stijl dat niet eigen is aan vrouwen uit Philadelphia, werd in stand gehouden door de modebladen die ze elke maand verdrietig en gefrustreerd verslond. Ze besloot voor het diner van de Whites een zwartlinnen Donald Brooks-japon te dragen, een heel zelfverzekerde oostkust-japon die ze bij Bullock's in Los Angeles had besteld zonder te verwachten hem ooit nodig te hebben.

Aan het diner bleek ze naast Deems White te zitten. Deze twee, die beiden in hun leven waren teleurgesteld, vrijwel even oud waren, en die beiden niet in staat of niet bereid waren iets aan hun levensomstandigheden te doen, waren onmiddellijk in een diep en intiem gesprek verwikkeld waarvan ze beiden wisten dat het zo spoedig mogelijk ergens moest worden voortgezet.

Vanaf die eerste avond vermoedden ze dingen in elkaar waarover nog niet was gesproken; ze voelden beiden duidelijk dat ze in het leven van de ander belangrijk zouden worden. En zonder een woord te zeggen wisten ze alle twee, dat het absoluut noodzakelijk was deze plotselinge, diepgaande genegenheid voor het oog van de wereld te verbergen. Het was een gevoel dat te sterk was om te kunnen worden geanalyseerd, te sterk om er een naam aan te geven. Het was meer dan vriendschap, meer dan een flirt, maar het had niets met seks te maken. Het was een ontmoeting van twee mensen die elkaar emotioneel nodig hadden om redenen die ze zelf niet konden verklaren, niet hoefden te verklaren, niet wilden verklaren. Maar de behoefte was pijnlijk voelbaar aanwezig.

Er bestonden geen zakelijke redenen voor een toekomstige ontmoeting tussen Liddy Kilkullen en Deems White. De enige mogelijkheid was een sociale gebeurtenis waar Mike en Nora bij werden betrokken, en die avond nodigde Liddy de Whites uit om de volgende zaterdag bij hen te komen dineren. De uitnodiging werd aangenomen en beantwoord, en algauw werden de Whites en de Kilkullens twee paren die vaak samen werden gezien.

Mike Kilkullen, die geen van de beide Whites bijzonder interessant vond, liet het op zijn beloop in de hoop dat Liddy daardoor meer in het maatschappelijk leven van Zuid-Californië zou opgaan. Nora voelde zich gevleid door de opvallend knappe Liddy Kilkullen als vriendin te worden behandeld; iedereen beschouwde haar als een echte snob van de oostkust, hoewel ze haar toch wel bewonderden.

'Ik begrijp niet wat je tegen Deems White hebt,' verweet Liddy haar echtgenoot.

'Ik vind dat hij zijn vrouw niet aardig behandelt. Bovendien heb ik het gevoel, dat hij niet erg op vrouwen is gesteld.'

'Wat belachelijk! Vrouwen zijn dol op hem.'

'Dat bedoel ik niet, Liddy. Ik denk dat hij fysiek niet door vrouwen wordt aangetrokken.'

'Wat is dat nu voor een basis om iemand op te beoordelen?'

'Laat maar zitten, Liddy. Je hebt gelijk. Het is onbelangrijk.'

O, maar het was wél belangrijk, dacht Liddy. Als Mike gelijk had, dan betekende dat dat geen vrouw voor Deems belangrijker kon worden dan zij al was. Er kon geen andere vrouw in zijn leven komen en hem met beloften van seks weglokken; dat smoezelige, afschuwelijke gepaar dat ze af en toe met haar man moest doen, hoe weinig genot het haar ook schonk.