Dazzle(50)

'Ik ben bereid de gok te wagen,' antwoordde hij vol vertrouwen. Hij had gemakkelijker met zijn blote handen zijn hart uit zijn lijf kunnen trekken dan nu nog van gedachten te veranderen. En hoe kon een meisje van twintig jaar - zelfs deze geliefde, vurige en welbespraakte nimf - zich nu voorstellen hoe ze over vijfjaar over de zaak zou denken? Ze dacht dat ze een kleine wijsgeer was, dat ze in de toekomst kon zien en dat ze precies wist hoe ze de rest van haar leven wilde leiden, maar ze was door de liefde al meer veranderd dan ze zelf dacht. Hoe kon ze denken dat ze egoïstisch en meedogenloos was? Die belachelijke woorden alleen al bewezen dat ze de situatie te veel dramatiseerde. Natuurlijk zou ze altijd vrij zijn om te acteren, maar zag ze niet in dat de liefde onvermijdelijk de volmaakte vrijheid wegnam? Dat niemand altijd alles kon hebben? Dat zou ze vroeg of laat wel ontdekken; het huwelijk veranderde vrouwen vaak nog meer dan mannen.

'Ik denk,' zei Sylvie op een zo peinzende toon dat ze triest en somber klonk, 'dat een vrouw als ik misschien niet zou moeten trouwen. Misschien is het niet eerlijk tegenover een man.'

Nu was hij ervan overtuigd dat ze enigszins verkeerd tegen de zaak aankeek, hield Mike Kilkullen zich voor terwijl hij haar met een regen van kussen stevig de mond snoerde. Een vrouw als zij was absoluut voor het huwelijk bestemd. Als zijn geliefde Zweedse zonder trouwring om haar vinger bleef rondlopen, was geen man meer veilig. Als ze af en toe bij hem weg wilde om het werk te doen waarvan ze bijna evenveel hield als van hem, dan moest dat maar. En bovendien, hij had geen keus!





6


In de zomer van 1960 vloog Lydia Henry Stack Kilkullen naar Californië om haar echtscheidingspapieren te halen. Op de luchthaven huurde ze een auto en reed naar het Beverly Wilshire Hotel waar ze een kamer had gereserveerd. Ze bedacht dat dit de eerste keer was dat ze alléén een nacht in Los Angeles zou doorbrengen, een stad die anderhalf uur rijden van San Juan Capistrano was verwijderd, maar een zonnestelsel wat opvattingen betrof.

Gedurende haar eerste jaren op de ranch was Liddy niet bijzonder sociaal geweest. Omdat ze van tevoren al had geweten, dat ze in Orange County nooit het soort gemeenschap zou vinden waartoe zij, volgens haarzelf, behoorde, had ze het leven daar de rug toegekeerd. Orange County had er niets van gemerkt. Maar in het zesde jaar van haar huwelijk was ze bevriend geraakt met een kinderloos echtpaar uit San Clemente, Nora en Deerns White, de zoon en schoondochter van Henry White, die al sinds tijden de bankier van de Kilkullens was.

Nora was onmetelijk rijk van zichzelf; als wees had ze een groot fortuin van haar uit San Diego afkomstige familie geërfd. Desondanks had Liddy zich nooit voor haar geïnteresseerd en al het geld en de goede scholen waar Nora was geweest veranderden daar niets aan. Nora was druk, heel erg gewoontjes en had geen charme of gespreksstof. Ze aanbad haar echtgenoot en koesterde veel ambities voor hem en die deelde ze met haar schoonvader.

Deems White, een jurist, was een bijzonder aantrekkelijke man. Hij was zelfs zó aantrekkelijk, dat iedereen die het paar leerde kennen onmiddellijk begreep, dat hij alleen maar met Nora had kunnen trouwen om haar geld. Toch was Deems White zo charmant dat mensen hem dat geldhuwelijk niet alleen niet kwalijk namen, maar zelfs nog dachten dat Nora toch maar had geboft.

Deems White was van gemiddelde lengte en had steil rossig haar boven een enigszins ondeugend gezicht dat echter heel fijne trekken vertoonde. Hij leek op een jonge Engelse universiteits-aristocraat op een foto uit 1920, met zijn lange, enigszins gebogen neus, zijn scheve, aarzelende glimlach, zijn eeuwige pijp en de manier waarop hij nonchalant zijn met zorg uitgekozen kleding droeg.

Deems kon zichzelf maar niet zover krijgen dat hij het vak van jurist serieus nam, hoewel hij zo knap was als een jurist met goede connecties maar kan zijn. Maar het was een manier om zijn vader te sussen over zijn toekomst, want Henry White - een typische overheersende vader van een enig kind - bleef volhouden dat Deems de mogelijkheden in zich had iets heel bijzonders van zijn leven te maken. Henry White had ook de hand in de totstandkoming van het huwelijk van zijn zoon gehad, met op de achtergrond de gedachte dat het geld van Nora Deems bij zijn toekomstplannen zou helpen, en de zoon had zich wat zijn huwelijk betrof neergelegd bij het plan van zijn vader.

Als Deems White zelf een groot inkomen had gehad, zou hij door Europa zijn gaan zwerven en zich hebben aangesloten bij een groep losbandige, rijke bohémiens die van het geld van hun familie leefden, die een beetje schilderden, wat schreven, skieden, veel dronken en wie het niet kon schelen met wie ze sliepen. Nora's inkomen was de gemakkelijkste manier om aan geld te komen dat hij niet hoefde te verdienen, want zijn vader had hem niets meer gegeven dan de rechtszaken die hij zijn zoon toespeelde. De vele reizen naar Europa en het grote huis van de jonge Whites kwamen het dichtst bij het leven waarvan Deems het gevoel had dat hij ervoor geboren was.