Dagboek van een submissive(52)

‘Alles oké? Wat is er?’ vroeg ik, terwijl hij zijn jas losknoopte.

‘Met mij niets, Sophie. Maar jij bibbert.’

‘Het is koud. Het helpt niet dat we stilstaan.’ Ik deed mijn best om niet te sarcastisch te klinken, maar waarschijnlijk pikte hij het toch wel op.

Hij sloeg zijn jas om mijn schouders. Waarschijnlijk voelde hij mijn rug verstrakken, mijn eerste reactie was de jas af te schudden, maar hij greep waarschuwend mijn schouders vast en masseerde ze even. ‘Aanhouden, kom op. Hoe langer je hier blijft staan, hoe kouder ik het heb.’

Ik boog mijn hoofd om mijn glimlach te verbergen. Ik pakte zijn hand en trok hem snel mee. Ik snoof de heerlijk frisse citroengeur op die in zijn jas hing. Ik kon er niets aan doen, mijn grijns werd nog breder.

Het etentje was gezellig. Hij had me meegenomen naar een sober, goed restaurant waar de verschillende tafeltjes voldoende privacy boden en de bediening heel attent was, maar haast onzichtbaar. Het gesprek verliep soepel en we lachten veel. We kletsten honderduit, wat me bemoedigde omdat woorden voor mij heel belangrijk zijn. Ik vind het leuk als mensen welbespraakt, slim en gevat zijn. Hij was het alle drie: hij had ook nog eens een neiging tot kibbelen en dat hield me bij de les en zette mijn hersenen aan het werk. Het was lang geleden dat ik met zo veel plezier met iemand had gepraat en opeens wist ik weer hoe leuk het was om iemand te leren kennen. Hij gaf zelfs heel slechte steken onder water. Natuurlijk kreunde ik erom en ik vertelde hem spottend dat ze waardeloos waren, maar eigenlijk vond ik het geweldig. Onderschat nooit de kracht van een woordspeling, maakt niet uit hoe verschrikkelijk, om een journalist te vermaken en indruk op hem of haar te maken. Hij leek ook van de aantrekkingskracht tussen ons te genieten. Er lag een enthousiaste uitdrukking op zijn gezicht en hij maakte grote gebaren bij onze discussies over serieuze en minder serieuze onderwerpen. Op een paar grapjes na over mijn koppigheid en een ‘lieve hemel, mens, iemand moet jou eens goed in bedwang houden’ toen ik iets zei wat hem echt irriteerde, leken mijn intelligentie of mijn hang naar discussie hem niet af te stoten. Dat beviel me wel. Hij beviel me wel. Toen ik hem zag slikken en voor de zoveelste keer naar zijn mond staarde, besefte ik dat ik onvervalste lust voelde.

Rond halftwaalf had ik er spijt van dat ik had voorgesteld op een doordeweekse dag af te spreken. Als ik de volgende dag om zes uur ’s ochtends wilde opstaan, zou dat alleen gebeuren met behulp van koffie en een chocoladecroissant. Ik stelde met pijn in mijn hart voor de rekening te vragen. Hij betaalde en wuifde mijn pinpas weg alsof hij een vlieg verjoeg, iets waar ik dankbaar voor was toen ik een glimp opving van hoeveel deze avond hem precies kostte. We liepen naar de taxistandplaats en moesten daar wachten. Ik wipte van mijn ene voet op de andere om een beetje warm te blijven. Het was koud, zelfs met zijn jas die hij weer om mijn schouders had geslagen. Hij stond voor me en zag er opeens minder zelfverzekerd uit dan aan het begin van de avond. Misschien kwam het doordat zijn das wat losser zat en zijn jasje wat verkreukeld was, maar hij zag er toegankelijker uit. Alsof hij net als de rest van de mensheid ook zenuwachtig kon zijn. Hij schraapte zijn keel.

‘Ik heb eigenlijk een ontzettend leuke avond gehad.’

Ik lachte. ‘Eigenlijk? Je klinkt verrast.’

Hij begon een antwoord te stamelen, maar aangezien ik vanavond met enorme tegenzin was gekomen, vond ik het gemeen hem ermee te plagen. ‘Het is al goed,’ zei ik grijnzend. ‘Ik ben ook verrast. Je bent veel beter gezelschap dan ik had verwacht.’

De uitdrukking op zijn gezicht was kostelijk. Hij keek verward, alsof hij probeerde te beslissen of hij zich op het compliment moest concentreren of op de belediging. Hij deed zijn mond open, maar ik boog me vlug naar voren om hem te kussen. Heel even had ik vrij spel, maar al snel deed zijn tong net zo actief mee als de mijne. Hij smaakte naar rode wijn en rood vlees en ik glimlachte tegen zijn mond, maar toen trok hij met zijn tong weer mijn aandacht. Zijn kus was zelfverzekerd, sterk, zijn lippen drukten stevig op die van mij en hij overmeesterde mijn mond met zijn tong. Hij pakte mijn polsen vast, duwde ze achter mijn rug en trok me zo dichter naar zich toe. Ik hoorde een taxi op de lege standplaats naast ons stoppen en wilde me losmaken, maar hij hield me stevig vast. Ik kreunde. Een geluid vol begeerte en een beetje spijt. Toen hij me eindelijk liet gaan, keken we elkaar hijgend en verbijsterd aan. Voor hij iets kon zeggen, sprong ik in de taxi en riep ik snel ‘tot ziens’ over mijn schouder voor ik het portier dichttrok. Ik vertelde de chauffeur waar ik naartoe wilde en terwijl hij wegreed, zwaaide ik glimlachend naar James die me met open mond nakeek. Waarschijnlijk eindigden zijn dates normaal gesproken niet met zo’n overduidelijke ontsnapping. Ik giechelde om de uitdrukking op zijn gezicht en stak mijn tong naar hem uit. Vlak voor hij uit het zicht verdween, zag ik hem opeens grijnzen. Ik draaide me weer om op de achterbank en zag dat de chauffeur via de achteruitkijkspiegel naar me keek.