Dagboek Van Een Nanny(6)

'Nou, ik kom uit Connecticut, dus...'

'Prachtige staat,' zeg ik.

Ze werpt een blik op haar bord. 'Ik zat in New London... Nou ja, toen ik was afgestudeerd ben ik hier bij Gagosian gaan werken, de kunstgalerie.' Ze glimlacht weer.

'Jee, dat was vast geweldig.'

'Het was lachen, ja,' zegt ze knikkend, 'maar als je een kind hebt, kan het echt niet. Het is fulltime, feestjes, reisjes, veel netwerken, vaak laat thuis...'

Een vrouw met een donkere Jackie O-zonnebril stoot in het voorbijgaan per ongeluk tegen onze tafel, waardoor de porseleinen schoteltjes gevaarlijk over het marmer rinkelen.

'Binky?' vraagt Mrs X en ze raakt de arm van de vrouw aan, terwijl ik de kopjes stil zet.

'Mijn god, hoi. Ik zag je niet eens,' zegt de vrouw, die haar donkere bril laat zakken. Haar ogen zijn gezwollen en vochtig van het huilen. 'Het spijt me dat ik niet naar Grayers verjaardagsfeestje kon komen. Consuela zei dat het super was.'

'Ik wilde je nog bellen,' zegt Mrs X. 'Kan ik iets voor je doen?'

'Nee, tenzij je een scherpschutter kent.' Ze trekt een zakdoek uit haar trendy tasje en snuit haar neus. 'Die advocaat die Gina Zuckermann heeft aanbevolen, daar had ik niets aan. Het blijkt dat al onze bezittingen op naam van Marles zaak staan. Hij krijgt het appartement, het jacht, het huis in East I lamp ton. Ik krijg maar vierhonderdduizend, meer niet.' Mrs X slikt en Binky vertelt met tranen in haar ogen verder. 'En voor iedere cent alimentatie moet ik volledig ingevulde bonnen indienen. Bespottelijk. Moet ik soms mijn gezichtsbehandeling bij Baby Gap laten doen?'

'Wat afschuwelijk.'

'En toen had de rechter ook nog het lef om te zeggen dat ik weer moest gaan werken! Hij heeft geen flauw idee wat het is om moeder te zijn.'

'Dat hebben ze geen van allen,' zegt Mrs X, en 0m dat te benadrukken tikte ze op haar lijst, terwijl ik stug naar mijn brioche blijf kijken.

'Als ik had geweten dat hij het zo gemeen wilde spelen, dan had ik gewoon een oogje...' Binky's stem hapert en ze perst haar glanzende lippen op elkaar om haar keel te schrapen. 'Nou, ik moet ervandoor. Consuela heeft weer zo'n afspraak voor haar nieuwe heup.' Het venijn druipt eraf. 'Echt, het is al de derde keer deze maand. Ik begin mijn geduld te verliezen met haar. Maar goed, leuk je weer eens te zien.' Ze duwt haar zonnebril weer op zijn plaats en verdwijnt met een luchtzoen in de menigte die op een tafeltje staat te wachten.

'Nou...' Mrs X kijkt haar na en trekt even een gezicht voordat ze mij weer aankijkt. 'Nou, laten we de week maar eens doornemen. Ik heb het allemaal voor je uitgetypt, zodat je het later nog eens kunt doorlezen. We lopen zo naar school, zodat Grayer ons samen kan zien en voelt dat ik hem aan jou toevertrouw. Dat stelt hem wel gerust. Hij heeft om half twee een speelafspraak, dus dan heb je net genoeg tijd om een hapje in het park te eten zonder hem te overrompelen. Morgen kunnen Caitlin en jij de middag met hem doorbrengen, zodat je een idee krijgt van zijn ritme en hij kan zien dat jullie allebei nanny zijn. Ik zou het op prijs stellen als je de overgang nog niet met haar bespreekt.'

'Dat is goed, hoor,' zeg ik terwijl ik probeer het allemaal te bevatten, de brioches, de lijst, Binky. 'Bedankt voor het ontbijt.'

'Geen dank.' Ze staat op en trekt een blauwe map met 'Nanny' erop uit haar Hermès-tas en schuift die over de tafel naar me toe. 'Ik ben zo blij dat de dinsdag en donderdag in je rooster passen. Ik denk dat het leuk voor Grayer is om een jong en levendig iemand te hebben om mee te spelen. Hij zal zijn saaie, oude moeder wel zat zijn!'

'Grayer lijkt me een ontzettend leuk joch,' zei ik, denkend aan zijn gegiechel in het park.

'Nou ja, hij heeft zo zijn grillen, net als alle kinderen, denk ik.'

Ik pak mijn tas, kijk omlaag en zie haar lavendelblauwe zijden pumps voor het eerst. 'Wat een geweldige schoenen. Zijn het Prada's?' vraag ik als ik het zilveren gespje zie.

'O, dank je.' Ze draait haar enkel. 'Prada, ja. Vind je ze echt mooi?' Ik knik. 'Vind je ze niet te... opzichtig?'

'Welnee,' zeg ik als ik achter haar aan het café uit loop.

'Mijn beste vriendin heeft net een kind gekregen en haar voeten zijn een hele maat groter geworden. Ik mocht uitzoeken wat ik mooi vond, maar ik... ik weet liet niet.' Bij het stoplicht werpt ze een ongeruste blik op haar schoenen. 'Ik ben gewoon gewend om ballerina's te dragen.'

'Nee, ze zijn prachtig. U moet ze echt houden.'

Ze glimlacht opgewekt en zet haar zonnebril op.

Mrs Butters, Grayers onderwijzeres, glimlacht naar me en schudt mijn hand. 'Leuk kennis te maken.' Ze kijkt vertederd omlaag. 'Je zult Grayer een schatje vinden, het is een bijzonder jochie.' Ze klopt op haar corduroy overgooier die losjes over haar bloes met pofmouwen zit. Met haar ronde wangen met kuiltjes en haar dikke handen, waar ook kuiltjes in zitten, lijkt ze zelf ook wel een meisje van vier.

'Ha, Grayer!' zeg ik glimlachend naar zijn blonde hoofd. Hij heeft een wit poloshirt aan dat aan een kant uit zijn broek hangt, als bewijs dat hij die ochtend hard heeft gewerkt: vingerverf, iets wat op lijm lijkt en een eenzaam macaronischelpje. 'Hoe was het vandaag op school?'