Dagboek Van Een Nanny(4)

'Doe je weer een babbelboxnummer?'Josh hangt zijn arm over de doos en geeft me een Corona.

'Dat kun je wel zeggen. Ik heb vandaag een advertentie opgehangen en de mammies komen weer tot leven.' Ik neem een slok van mijn bier en laat me tegen de dozen omlaag glijden om op de knop 'afspelen' te drukken.

De kamer wordt gevuld met een vrouwenstem: 'Hoi, met Mimi van Owen. Ik heb je bij de Parents League gezien. Ik zoek iemand die me kan helpen voor mijn zoon te zorgen. Parttime, snap je. Misschien twee, drie, vier dagen in de week, halve dagen of langer en soms een avond of een dag in het weekend, of allebei! Als je tijd hebt. Ik wil alleen maar laten weten dat ik serieuze belangstelling heb.'

'Nou, dat komt wel over, Mimi,' zegt Josh, die naast me op de grond glijdt.'Hoi met Ann Smith ik zoek iemand om voor mijn zoontje van vijf te zorgen. Hij is heel makkelijk en het is bij ons heel relaxed...' 'Jemig. 'Josh steekt in een afwerend gebaar een hand op, en ik spoel verder naar de volgende boodschap.

'Hoi, met Betty Potter. Ik zag je hij de Parents League. Ik heb een dochter van vijf, Stanton, een zoontje van drie, Tinford en een baby van tien maanden, Jace, en ik zoek iemand die me kan helpen omdat ik weer zwanger ben. Je hebt: het in je advertentie niet over betaling, maar de vorige betaalde ik zes dollar.'

'Zes Amerikaanse dollars?' vraag ik het apparaat ongelovig.

'Hé Betty, ik weet een cocaïnehoertje in Washington Square Park die het voor een 25 cent doet.'Josh drinkt zijn hier op.

'Hallo, met Mrs X. We hebben elkaar vanochtend in het park ontmoet. Bel eens als je tijd hebt. Ik wil het hebben over het type baan waarnaar je op zoek bent. We hebben nu een meisje, Caitlin, maar die wil minder uren gaan werken en jij hebt nogal een indruk op onze zoon Grayer gemaakt. Ik verheug me erop met je te praten. Dag.'

'Die klinkt normaal. Bel maar.'

'Vind je?' vraag ik en op dat moment gaat de telefoon zodat we allebei schrikken. Ik neem op. 'Hallo,' zeg ik, onmiddellijk overschakelend op nanny-modus. In die twee lettergrepen probeer ik de indruk te wekken het fatsoen zelf te zijn.

'Hallo,' doet mijn moeder mijn donkere, beschaafde stemgeluid na. 'Hoe is het gegaan met de airco?'

'Hoi.' Ik ontspan me. 'Goed hoor...'

'Wacht even.' Ik hoor geschuifel. 'Ik moet Sophie steeds wegduwen, die wil perse een halve decimeter van de airco af zitten.' Met een glimlach stel ik me voor hoe onze Springer Spaniël van veertien jaar als de Rode Baron met wapperende oren voor de airco zit. 'Opzij, Soof, en nu zit ze op het onderzoek voor de subsidieaanvraag.'

Ik neem een slok bier. 'Hoe gaat het daarmee?'

'Bah, daar word ik chagrijnig van, vertel eens iets opwekkends.' Sinds de Republikeinen aan de macht zijn, krijgt mijn moeders Coalitie voor Vrouwenhuizen nog minder geld dan voorheen.

'Ik heb maffe boodschappen van mammie's in nood,' probeer ik.

'Ik dacht dat we het daarover hadden gehad.' Haar advocatenstem is weer terug. 'Nan, zodra je weer zo'n baantje neemt, loop je je om drie uur 's morgens weer druk te maken of de kleine prinses vandaag nu tapdansles of een jamsessie met de Dalai Lama heeft...''Mam. Ma-ham, ik heb nog niet eens een gesprek gehad. Trouwens, ik ga dit jaar niet zo veel uur werken, want ik moet mijn scriptie schrijven.'

'Juist! Dat is nu precies wat ik bedoel. Je moet je scriptie schrijven, net als je vorig jaar je assistentschap had, en het jaar daarvoor je stage moest lopen. Ik snap niet waarom je geen academisch baantje wilt nemen. Vraag je scriptiebegeleider of je hem kunt helpen. Of je kunt in de universiteitsbibliotheek gaan werken!'

'Daar hebben we het al miljoenen keren over gehad.' Ik rol met mijn ogen naar Josh. 'Die baantjes zijn moeilijk te krijgen. Clarkson heeft een postdoctoraal student die met een volledige beurs voor hem werkt. Bovendien betaalt dat maar zes dollar per uur, bruto. Mam, niets wat ik met kleren aan doe, betaalt zo goed als dit, tot ik mijn doctoraal heb.' Josh danst en doet een denkbeeldige beha uit.

Mijn moeder had geluk met een onderzoekersbaan die ze haar hele studie heeft gehouden. Maar dat was in de tijd dat een appartement ongeveer net zo duur was als schrijfgerei tegenwoordig. 'Moet ik je weer iets over huur en zo uitleggen?'

'Neem dan een baantje als make-upmeisje bij Bloomingdale's. Inklokken, mooi zijn, lief glimlachen en incasseren maar.' Ze kan zich niet voorstellen dat je om drie uur 's morgens wakker kunt worden en je afvraagt of de 'lading olievrije tonic' niet is vergeten een luierbroekje aan te doen.

'Mam, ik vind werken met kinderen leuk. Luister, het is te heet om te kibbelen.'

'Beloof je me dat je deze keer nadenkt voordat je een baan neemt. Ik wil niet dat je aan de valium raakt omdat de een of andere vrouw met meer geld dan ze kan uitgeven haar kind bij jou achterlaat als zij er tussenuit knijpt naar Cannes.'

En ik denk inderdaad na, terwijl Josh en ik nog eens naar alle boodschappen luisteren om de moeder ertussenuit te pikken die dat niet zal doen.