Dagboek Van Een Nanny(55)

'Nee! Ik wil niet! Dok jij het maar! Plas jij maar!' HOREN WE DARWIN IN DE WC NAAST ONS BRULLEN.

Ik buk en druk een kus op Grayers kruin. 'Oké, Grove, in de benen,' zeg ik, en ik geef hem een papieren handdoekje zodat hij zijn handen kan afdrogen en het gemorste water kan opdeppen.

'Dat zegt papa altijd in Asperine.'

'O ja? Kom maar.' Ik gooi het handdoekje weg en steek mijn hand uit, maar hij blijft staan.

'Wanneer gaat papa met me naar Asperine?' vraagt hij.

'O, Grove...' Ik ga op mijn hurken zitten, ik weet liet niet, ik weet niet zeker of je dit jaar wel gaat skiën.' I lij blijft me vragend aankijken. 'Heb je het aan mama gevraagd?'

Hij wendt zich van me af, en slaat zijn armen voor zijn das over elkaar. 'Mama zegt dat ik niet over hem mag praten, dus daar mag je niet over praten. Dat mag niet.'

'Kom op, Grayer!' schreeuw Darwin, die tegen de onderkant van de deur schopt.

Hé, er zijn er nog meer die moeten plassen!' Een vrouw begint boven hem op de deur te bonken.

'Grover, je mag met mij overal over praten...' zeg ik, terwijl ik overeind kom en de schuif van de deur doe.

'Je mag niet tegen me praten,' zegt hij en hij rent langs me heen naar Darwin, die bij de poort staat.

'Jij hebt lef!' De vrouw die heeft staan wachten duwt haar kind naaide we. ik vind het asociaal als je een klein meisje zo lang laat wachten!' Ze knijpt haar zwaar opgemaakte ogen tot spleetjes. 'Voor wie werk je?' Ik kijk naar haar stijf gelakte haar, haar centimeters lange nagels en haar Versace-bloes, ik meen het, voor wie werk je?'

'Mens,' mopper ik als ik langs haar heen loop om Grayer de speelplaats in te duwen.

Sima en ik tillen de jongens op de knalblauwe glijbaan. Ik kijk haar aan 0m in te schatten of zij zo'11 iemand is die denkt dat hij geen meter van de zijde van zijn kind mag wijken, en hem overal moet volgen.

'Ik denk dat ze het wel...' zegt zij, een korte stilte inlassend in een duidelijke poging mij in te schatten.

Ik knik; ik heb op een teken gewacht.

'...redden met z'n tweeën. Wat denk jij?''Ja, hoor,' zeg ik opgelucht, vanwege Grayers stemming en Darwins agressie. 'Ik trakteer op een toetje.'

Als we eenmaal een tafeltje met uitzicht op de glijbaan hebben gevonden, geef ik Sima een cakeje en een servetje. 'Ik ben blij dat je het niet erg vindt de jongens zelf te laten spelen. Ik probeer Grayer meestaHos te laten en hier te zitten, zodat ik een oogje op hem kan houden terwijl ik mijn huiswerk doe. Maar er komt altijd een of andere bemoeizieke nanny met de melding "Eh, Grayer zit in de zandbak." En dan moet ik de zaal door vliegen met de kreet "Nee! Niet in de zandbak!!!'" Ik lach en hou mijn hand voor mijn mond om te voorkomen dat er kruimels uit vallen.

Sima giechelt. 'Gisteren hadden we een speelafspraak waar de moeder wilde dat ik samen met Darwin ging tekenen. Maar als ik mijn potlood op zijn tekening zet, dan schreeuwt hij hel uit. Maar ze liet me de hele middag zo zitten, met een potlood naast het papier.' Ze pakt haar cakeje uit. 'Ben je allang bij Grayer?'

'Zeven maanden - sinds september. En jij?' vraag ik op mijn beurt.

'Ik ben nu twee jaar bij Mr en Mrs Zuckerman.' Ze knikt en haar donkere haar valt voor haar gezicht. Ik schat haar voor in de veertig. 'Met het andere meisje speelden we vaak samen, dat was een leuke meid. Hoe heette ze ook weer?' Ze glimlacht en neemt een slokje uit haar piepkleine pakje sap.

'Caitlin. Ja, volgens mij ging die terug naar Australië.'

'Ze had een zus die ziek was. In het ziekenhuis. De laatste keer dal we een speelafspraak hadden spaarde ze voor een vliegticket om er op bezoek te gaan.'

'Dat is vreselijk, ik wist het niet. Ze was hartstikke goed. Grayer mist haar nog steeds erg...' Uit mijn ooghoek zie ik Darwin op de gele trap boven Grayer staan. Hij trekt de stropdas van Mr X strak om Grayers nek, waardoor die even geen adem krijgt. Zijn gezicht loopt rood aan en hij grijpt naar zijn keel.

Na een korte ruk laat de knoop in de das los. Darwin rukt hem van Grayers nek af en rent lachend naar de andere kant van de zaal, waar hij in het klimrek verdwijnt. Sima en ik springen op en verspreiden ons over de strijdende partijen.

'Stil maar, Grove,' roep ik terwijl ik naar hem toe ren.

Hij richt zijn woede met zo'n felheid tegen Darwin dat de hele zaal er stil van wordt. 'GEEF TERUG!! DIK IS VAN MIJN VADER! GEEF TERUG!!!!' Hij begint te snikken en te trillen. 'MIJN VADER WORDT HARTSTIKKE KWAAD OP JE! HARTSTIKKE KWAAD!!'

Hij stort in en zijn lichaam schudt door het harde snikken. 'Mijn vader wordt hartstikke kwaad!'

Ik trek hem op schoot en begin zacht in zijn oor te mompelen en wieg en hem een weer. 'Je bent zo'n lieve jongen. Niemand is kwaad op jou. Je vader is niet kwaad op je, je moeder is niet kwaad op je. We houden allemaal heel veel van je, Grove.'

Ik draag hem naar het eetgedeelte, waar Sima met de das staat te wachten.

'Ik... wil,' hijgt hij, hij ademt in horten en stoten, 'mijn... moeder.' Ik knoop de das losjes om zijn nek, help hem op een van de groene banken naast me te klimmen en maak met mijn sweater een kussen voor zijn hoofd.