Dagboek Van Een Nanny(47)

'Ja. En het interessante is, ze kan haar haar ook niet zelf wassen. Zouden ze ook eens onderzoek naar moeten doen. Jasses! Ik zit hier alleen maar tijd te rekken. Ik hel) de luxe van een hele middag vrij en heb het gevoel alsof ik mijn tijd mag verlummelen. Maar genoeg over mij, waar heb ik het genoegen van dit telefoontje aan te danken?'

De harde piep van de telefoon valt hem in de rede.

'...over assistentschap. Die vent kwam vandaag college geven en het was bere-interessant. Hij...'

Piep.

'...oorlogsmisdaden in Kroatië. Er is een oorlogstribunaal in Den 1 laag om die misdadigers aan te klagen...'

Piep. Geen antwoordapparaat waar ik me achter kan verschuilen.

'Sorry! Wil je even blijven hangen?' Ik druk op de wisselknop en hou mijn adem in.

'Nanny! Ik ben zo blij dat ik je te pakken heb.' De stem van Mrs X brengt me terug naar de echte wereld, ik zit aan Petrossian te denken omdat ze daar voornamelijk kaviaar serveren en ik denk dat de meeste mensen voor deze gelegenheid een volledige maaltijd verwachtten. Maar voor ons is het prima! Heb je ze al gebeld? Wil je ze meteen bellen? Kun je ze nu bellen?'

'Tuurlijk. Ik heb Le Cirque op de andere lijn, dus-—'

'O! Geweldig. Oké. Nou, zie maar, zelfs een tafel bij de keuken is goed.'

'Mooi. U hoort het wel.'

'Wacht even! Nou, dat van die keuken moet je maar niet meteen zeggen, wacht eerst af of ze iets beters hebben, en dan, als er niets beters is, dan kun je over de keuken vragen.'

'O, ja. Prima, ik zal me eraan houden. U hoort het wel als ik iets heb gevonden.'

'Oké. Je weet dat je me ook op mijn mobieltje kunt bellen.' Ik voel dat ze op het punt staat me haar nummer te geven.

'Mooi. Goed zo. Ik heb uw nummers voor me liggen. Dag.' Ik klik terug naar de andere lijn. 'Sorry, waar waren we? Iets over criminelen?' Ik loop naar mijn bed en zet George op mijn buik.

'Ja, dus ik dacht erover om van de zomer te solliciteren naar dat assistentschap in Den Haag. Na dit college over het conflict in Kroatië zou het mooi zijn er wat dichter bij te zitten, snap je? Om iets te kunnen doen. Ze staan er hier voor in de rij, hoor, maar ik dacht, laat ik eens een gokje wagen.' Zwijmel.

'Ik zit te zwijmelen.'

'Mooi.' Er valt een warme stilte tussen ons. 'Maar goed, ik wilde je na college meteen bellen om het je te vertellen.'

'Kijk, dat hoor ik nou graag.'

'Ik baal ervan dat je moet werken op Valentijnsdag. Ik wil zo graag iets leuks met je doen.'

'Ja, nou, ik ben niet degene die van het voorjaar naar Cancun gaat.'

'Kom op, hoe moest ik nou weten dat ik jou zou tegenkomen?'

'Dat je niet helderziend bent, is echt geen excuus.'

Ondanks de vele telefoontjes, hebben we het sinds de trap van het Met niet verder gebracht dan praten. Eerst had hij tentamens, daarna had ik Grayers griep overgenomen, niet bepaald sexy. 'Twee weekends geleden kwam hij 's avonds naar mij toe, maar Charlene's vlucht was gecanceled en het draaide erop uit dat ik een romantisch diner voor vier maakte. Ik dacht er nog over om naar hem te gaan, maar hij woont met drie jongens samen, en ik weiger gewoon om tijdens mijn eerste nacht met hem (a) om drie uur 's nachts het bed uit te dreunen door het stemgeluid van Marilyn Manson dat door de muur heen loeit en (b) de ochtend daarna hen koffie te zien zetten met een onderbroek als filter.

Piep.

'Shit. Sorry! Blijf nog één keertje hangen.' Ik klik naar de andere lijn. 'Hallo?' Zeg ik, en ik zet me schrap.

'En? Zitten we bij de keuken?' Vraagt ze enigszins buiten adem.

'Wat? Nee, eh, ik sta nog bij ze in de wacht.'

'Petrossian?'

'Nee, Le Cirque. Ik bel u wel als ik erdoor kom.'

'Oké. Maar denk eraan, niet met de keuken beginnen, hè? En ik bedacht dat je het bij 21 ook maar moest proberen. Daar is het niet romantisch, dus misschien hebben ze nog een tafel. Dus hierna 21, oké? Nee, eigenlijk komt hierna Petrossian en daarna 21. Ja. 21 is mijn derde keus.'

'Prima! Ik moet nu weer op Le Cirque gaan wachten, hoor.'

'Ja, ja. Bel me zodra je iets weet.'

'Dag!' Diepe zucht. Andere lijn. 'Ja, iets leuks. Dat zou ik ook wel willen.'

'Leuk om te weten. Hé, mijn volgende college begint bijna. Luister, ik ben in april in elk geval een paar dagen thuis. Dan organiseren we iets. Succes met Jean.'

'Hé!' Hij heeft nog net niet opgehangen. 'Ik vind dat van Den Haag echt geweldig voor je.'

'Nou, ik vind jou echt geweldig. Ik bel je nog. Doei.'

'Doei!' Ik leg neer en George rekt zich uit op de plek waar hij naast mijn hoofd opgekruld heeft gelegen en springt van het bed op de grond.

De telefoon gaat weer. Ik staar naar het antwoordapparaat.

'...Charlene en Nan. Spreek na de piep een boodschap in.'

'Met je moeder. Misschien herken je me niet, want het is nu niet twee uur 's morgens en je hebt geen kind in ademnood op schoot, maar ik zweer je dat ik het weer ben. Luister, meisje, vandaag, morgen, volgende week gaan we hier echt een keer over praten. Intussen zal ik je verrijken met twee wijze woorden over dat baantje van je: "niet goed." Ik hou van je. Over en uit.'Juist, dat baantje van me. Hoe los ik die reservering nu op?