Dagboek Van Een Nanny(46)

Ze zegt streng: 'Tja, Nanny, volgens mij hebben we afgesproken waar we willen dat Grayer eet. Je kunt nu gaan, ik neem het wel over.'

Glimlachen, denk ik. 'Oké, ik zal me even omkleden.' Ik loop langs haar heen met het hord in mijn hand en herken het appartement, dat nu in het zonlicht baadt, nauwelijks. Ik stop alles in mijn tas, trek mijn broek en trui aan en laat bij wijze van verzet mijn bed onopgemaakt achter.

'Dag!' roep ik met mijn hand op de deurknop. Ik hoor Grayers blote voeten op het marmer en hij komt aanrennen in zijn pyjama, met een veel te grote cowboyhoed op zijn hoofd.

'Dag, Nanny!' I lij spreidt zijn armen uit voor een knuffel en ik hou hem stevig vast, verbluft om het verschil met zijn ademhaling van een paar uur geleden.

'Mrs X? Hij moet nog twee dagen antibiotica nemen, dus...'

Ze komt aan het andere eind van de gang staan. 'Nou, we hebben een belangrijke dag vandaag - we moeten naar de kapper en naar Barney's om een cadeautje voor papa op te halen. Kom, Grayer, we gaan ons aankleden. Dag, Nanny.'

Mijn dienst zit erop - dat is duidelijk. Hij loopt achter haar aan naar zijn kamer en ik sta even alleen in de gang, pak mijn tas en weersta de verleiding om de antibiotica naast haar mobieltje te leggen.





'Dag, cowboy.' Zacht trek ik de deur achter me dicht.De oude bediende liep dolblij de trap op, met pijnlijke knieën en veel geklepper van oude voeten, om haar meesteres te vertellen dat haar meester thuis was.

Odyssee





Liefde, a la Park Avenue





Ik sla de backspace-toets aan en zie mijn vijfde poging tot een paper letter voor letter verdwijnen. Jean Piaget... wat moet je daar nou over zeggen?

Ik leun achterover, laat mijn hoofd langs de rugleuning van de stoel rollen. Buiten drijven de wolken langzaam boven de daken van bruinrode bakstenen. George slaat naar mijn bungelende hand. 'Piaget,' zeg ik hardop, wachtend op inspiratie terwijl ik plagend met mijn hand naar hem wapper. De telefoon gaat en ik wacht tot het antwoordapparaat zijn werk doet. I Iet is óf Mrs X die wil weten of er nog bloed onder mijn nagels zit, dat ze er nog niet onder vandaan heeft gehaald, óf het is mijn moeder die belt om te vragen hoe het ervoor staat.

'Hoi, dit is het antwoordapparaat van Charlene en Nan. Spreek na de piep een boodschap in.'

'Hallo, hardwerkende vrouw. Ik wilde gewoon...' Mijn lievelingsstem vult de kamer en ik steek een arm uit om de hoorn van de haak te grissen.

'Hoi.'

'Hé! Wat doe jij dinsdag om kwart voor twee thuis?'

'Wat denk jij dat je doet, me op dinsdag om kwart voor twee helemaal vanuit "Haah-vaahd" bellen?' Ik duw mijn stoel naar achteren en trek met mijn sokken een grote cirkel op de hardhouten vloer.

'Ik was eerst.''Nou, het blijkt dat Jean Georges de reservering van de X'en voor Valentijnsdag was kwijtgeraakt, dus ze stuurde me onmiddellijk weer naar huis met een uitgetypte lijst van viersterrenrestaurants die ik hun kop gek mag gaan zeuren.' Ik kijk naar mijn rugzak, waarin het document nog zit opgevouwen.

'Waarom belt ze ze zelf niet?'

'Ik vraag me al lang niet meer af waarom.'

'En, waar heb je nu gereserveerd?'

'Nergens! Valentijnsdag is morgen al. Volgens mij weigert ze in te zien dat je bij dat soort tenten minstens een maand van tevoren moet reserveren en dat ze me al de hele veertiende januari - een zondag, dank u zeer - heeft laten opofferen om ze te bellen. En zelfs toen kon ik alleen iets om tien uur 's avonds krijgen, en ik moest de reserveringspersoon zweren dat ze om elf uur weer buiten zouden staan. Inderdaad, geen succes. Ze boffen nog als ze iets bij Burger King kunnen krijgen.' Ik stel me Mr X voor die verstrooid met een frietje in de ketchup zit te roeren terwijl hij het economiekatern van zijn krant leest.

'Heb je het slipje nog gevonden?'

'Nee. Je zult het wel jammer vinden als we niet meer over het slipje hoeven te praten, hè?'

Hij lacht.

'Gisteren,' vertel ik verder, 'hadden we nog vals alarm. Ik dook in blinde paniek boven op een zwarte goochelaarscape met Snoopy erop.'

'Misschien is het niet eens zwart. Je zou eens in een andere kleur moeten denken - het kan ook een pastelkleur zijn, of een tijgerprint, of doorschijnend...'

'Zie je wel! Jij vindt dit een veel te leuk onderwerp,' zeg ik berispend.

'Vertel dan eens wat je doet tussen de reserveringen en de slipjesjacht door.'

'Ik probeer een paper te schrijven over Jean Piaget.'

'O ja, Jean.'

'Je gaat me toch niet vertellen dat je nog nooit van hen hebt gehoord, hè? En die bakstenen bunker noemen ze nog wel een Ivy League.'

'Niet een Ivy League, lieverd, dé Ivy League...' zegt hij met een hete- aardappel-accent.

'Juist. Nou, hij is de grootvader van de kinderpsychologie, bij wijze van spreken dan. Ik schrijf over zijn theorie over egocentrisme - dat kinderen de wereld om zich heen zien vanuit hun eigen, beperkte perspectief.' 'Klinkt als je werkgeefster.'