Dagboek Van Een Nanny(42)

'De luchtbevochtigers. Die zijn, eh, droog. Het water raakt op. En de schilderijen, nou, die kunnen schade oplopen. Als ze uitdrogen. Ik moest er water in doen. Eén keer maar. Nu dus, vandaag, want dan houden ze het uit tot... Oké! Dan doe ik dat maar.'

'Nou, bedankt, Nanny. Dat zal Mr X wel op prijs stellen, en ik ook.' Ze pakt haar glas, dat op de sidetable staat. Ik ga op mijn knieën zitten en trek de luchtbevochtiger uit het stopcontact.

'Oké, daar gaat ie,' grom ik, en ik hijs de machine in mijn armen en loop naar de keuken.

Ik vul alle tien de watertanks bij, sleur ze van en naar de waskamer, en al die tijd zingt Ella van It was just One Of Those Things via Why C'an't You Behave naar I'm Always True To You, Darlin', in My Fashion. Mijn gedachten tollen door mijn hoofd. Dit is haar huis niet. Dit is haar gezin niet. En dat was zeker haar slaapkamer niet, waar ze uit kwam.

'Ben je al klaar?' vraagt ze als ik de laatste weer op zijn plaats zet. 'Want ik vroeg me af of je even voor me naar de winkel kon rennen.' Ze loopt achter me aan terwijl ik mijn jas pak. 'Pierre is vergeten volle room mee te nemen. Bedankt.' Ze geeft me een briefje van twintig als ik de deur opendoe.

Ik kijk naar het geld en dan naar Grayers kikkerparapluutje in de paraplubak, die met de twee kikkerogen die omhoog komen als je hem op steekt. Ik hou haar het geld voor. 'Dat kan niet - ik moet, eh, ik heb een afspraak, de dokter.' Ik vang een glimp van mezelf op in de spiegel. 'Het gaat gewoon niet.'

Haar glimlach wordt gespannen. 'Hou het dan maar,' zegt ze vlak. De deur van de lift gaat open, en zij probeert nonchalant tegen de deurpost te leunen.

Ik leg het briefje op de tafel in de hal neer.

Haar ogen flitsen. 'Luister, Nanny heet je toch? Als jij je werkgeefster gaat vertellen dat je mij hier hebt aangetroffen, dan bespaar je mij de moeite om een slipje te laten slingeren.' Ze loopt het appartement in en laat de deur achter zich dichtknallen.

'Je bedoelt, echt een slipje?' mag Sarah de volgende dag, terwijl ze bij de Stila-stand een ander kleurtje roze lippenstift probeert.

'Ik weet het niet! Moet ik ernaar gaan zoeken? Ik heb het idee dat ik moet gaan zoeken.'

'Hoeveel betalen die lui je? Ik bedoel, heb jij een grens? Is er een grens die ze kunnen overschrijden?' Sarah tuit driftig haar lippen. ' te roze?'

'Als de billen van een baviaan,' zeg ik.

'Probeer deze pruimentint eens,' stelt de make-upspecialist achter de toonbank voor. Sarah pakt een tissue en begint opnieuw.

'Mrs X komt morgen terug. Ik heb het idee dat ik iets moet doen,' zeg ik, en ik leun geërgerd tegen de toonbank.

'Ontslag nemen?'

'Nee, ik bedoel, in de echte wereld, waar ik de huur moet betalen.'

'Moen!!!' Sarah en ik verstijven en kijken naar de andere kant van het plein in het winkelcentrum, waar twee stapels tassen de bijnaam roepen die Sarah op highschool had, die rijmde op 'schoen'. De tassen banen zich een weg langs het balkon naar ons toe en gaan in twee helften uiteen, waardoor we Alexandra en Langley zien, twee klasgenoten van Chapin highschool.

Sarah en ik kijken elkaar aan. Op highschool waren ze praktisch vergroeid met hun Birkenstocks en zagen ze er als zombies uit. Nu staan ze voor ons, Alexandra ruim één meter vijfenzeventig en Langly amper één meter zestig, in jassen van geschoren wol, kasjmier truitjes en een walgelijke hoeveelheid Carrier.

'Moen!!!' roepen ze weer, en Alexandra omhelst Sarah, waarbij ze haar bijna met een van haar tassen tegen het hoofd slaat.

'Moen, hoe is het?' vraagt Alexandra. 'Vertel, heb je een vent?'

Sarahs ogen gaan verder open. 'Nee. Nou ja, ik had iemand, maar...' Ze begint te zweten en op haar voorhoofd verschijnen druppeltjes op haar foundation.

'Ik heb een gewèèèldige vent - een Griek. Hij is fantastisch. Volgende week gaan we naar de Rivièra,' kirt Alexandra. 'Wat doen jullie?' vraagt ze aan mij.

'Hetzelfde, hetzelfde. Werk nog steeds met kinderen.'

'Aha,' zegt Langly zacht. 'Wat ben je volgend jaar van plan?'

‘Nou, ik hoop met naschoolse activiteiten te gaan helpen.’Hun ogen vernauwen zich, alsof ik onverwachts op een andere taal hen overgegaan. 'Aandacht voor creatieve werkvormen. Als middel voor zelfexpressie. En, eh, samenwerking.' Ze kijken me uitdrukkingsloos aan. 'Kathie Lee doet aan het project mee,' probeer ik nog in een laatste poging om... wat te doen?

'Juist. En jij?' fluistert Langly bijna tegen Sarah.

'Ik ga voor Allure werken.'

'O, wat geweldig!' kirren ze.

'Nou,' zegt Sarah, 'ik neem alleen de telefoon op, maar...'

'Nee, gaaf, zeg. Ik ben gék op Allure,'' zegt Alexandra.

'Wat doen jullie volgend jaar?' vraag ik.

'Ik ga met mijn man mee,' zegt Alexandra.

'Ganja,' zegt Langly zacht.

'Nou, we moeten opschieten - we hebben om één uur met mijn moeder bij Côte Basque afgesproken. O, Moen!' Sarah wordt nog eens door Alexandra mishandeld en ze vertrekken om in hun fruit de mers te gaan prikken.