Crossfire - 2 Begeerd door jou(83)

‘Die heb ik gevonden.’

‘En je weet niet half hoe verrukt ik ben. Ik ben verrukt dat hij nog jong is en voor risico’s openstaat, zodat hij vergevingsgezind en vol begrip is over je... eigenaardigheden. En hij weet het,’ fluisterde ze, en haar uitdrukking werd zachter en gladder. ‘Wees nou gewoon voorzichtig. Dat is alles wat ik probeer te zeggen. Geef hem geen reden om zich van je af te keren.’

‘Als hij dat wel deed, zou het geen liefde zijn.’

Ze krulde wrang haar mondhoeken omhoog en ze drukte een kus op mijn voorhoofd. ‘Kom op zeg. Je bent mijn dochter. Zo naïef kun je toch niet zijn.’

‘Eva!’

Ik draaide me om toen ik mijn naam hoorde en voelde een golf van opluchting toen ik Trey zag, die zich naar me toe haastte. Hij was van gemiddelde lengte en lekker gespierd, met wild blond haar, lichtbruine ogen en een beetje een scheve neus, waar ik uit opmaakte dat hij ooit gebroken moest zijn geweest. Hij had een gebleekte, gerafelde spijkerbroek en een T-shirt aan, en het viel me plotseling op dat hij niet Cary’s gewoonlijke flitsende type was. Voor één keer ging de aantrekkingskracht dieper dan alleen het uiterlijk, leek het.

‘Ik heb het net pas gehoord,’ zei hij toen hij bij me was. ‘Er kwamen vanmorgen rechercheurs bij me langs die me begonnen te ondervragen. Hoe kan het nou dat dit vrijdagavond al is gebeurd en dat ik er nu pas achter kom?’

Ik kon hem zijn licht beschuldigende toon niet kwalijk nemen. ‘Ik ben er zelf ook pas vanmorgen vroeg achter gekomen. Ik was de stad uit.’

Na een korte kennismaking tussen mijn moeder en Trey verontschuldigde ze zich om bij Cary te gaan zitten, en liet ze mij en Trey achter om verder bij te praten over de informatie die hij al uit de rechercheurs had weten te trekken.

Trey woelde met zijn handen door zijn haar, waardoor het nog slordiger kwam te zitten. ‘Dit zou niet gebeurd zijn als ik hem met me mee had genomen toen ik wegging.’

‘Je moet jezelf hier niet de schuld van geven.’

‘Wie kan ik anders de schuld geven voor het feit dat hij de vriendin van iemand anders neukt?’ Hij legde zijn hand in zijn nek. ‘Ik ben degene die niet genoeg is voor hem. Hij heeft de geslachtsdrift van een tiener en ik ben godverdomme de hele tijd aan het werk of op school.’

Ieuw. Iets te veel informatie. Ik moest me inhouden om geen grimas te trekken. Maar ik begreep dat Trey waarschijnlijk niemand anders had met wie hij vertrouwelijk over Cary kon praten.

‘Hij is biseksueel, Trey,’ zei ik zacht, en stak mijn hand uit om hem troostend over zijn bovenarm te aaien. ‘Dat betekent niet dat jij ergens in tekortschiet.’

‘Ik weet niet hoe ik hiermee kan leven.’

‘Misschien kun je professionele hulp overwegen. Voor jullie allebei, bedoel ik.’

Hij keek me met gekwelde ogen een minuut lang aan. Toen liet hij zijn schouders zakken. ‘Ik weet het niet. Ik denk dat ik moet beslissen of ik ermee kan leren leven dat hij me bedriegt. Zou jij het kunnen, Eva? Zou jij thuis kunnen zitten wachten op je man, terwijl je wist dat hij hem in iemand anders aan het steken was?’

‘Nee.’ Er ging een ijzige huivering door me heen bij die woorden alleen al. ‘Nee, ik zou het niet kunnen.’

‘En ik weet niet eens of Cary akkoord zou gaan met professionele hulp. Hij blijft me maar van zich af duwen. Dan wil hij me, en dan weer niet. Dan is hij toegewijd, en dan weer niet. Ik wil bij hem horen, Eva, zoals jij bij hem hoort, maar hij blijft me buitensluiten.’

‘Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik tot hem doordrong. Hij probeerde me met seks van zich af te duwen, altijd maar avances maken, altijd maar uitdagen. Ik denk dat je de goede beslissing hebt genomen om het vrijdag platonisch te houden. Cary hecht veel waarde aan zijn uiterlijk en zijn seksuele aantrekkingskracht. Je moet hem laten zien dat je niet alleen zijn lichaam wilt.’

Trey zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar. ‘Is dat hoe jullie zo close zijn geworden? Omdat je niet met hem naar bed ging?’

‘Voor een deel. Maar voornamelijk omdat ik zelf gestoord ben. Het is nu niet meer zo duidelijk te zien als toen, maar hij weet dat ik niet perfect ben.’

‘Ik ook niet! Wie wel?’

‘Hij denkt dat jij beter bent dan hij, dat je beter verdient.’ Ik grijnsde. ‘Bij mij... nou ja, ik wil wedden dat een deel van hem vindt dat ik hem verdien. Dat we elkaar verdienen.’

‘Stomme mafkees,’ mompelde hij.

‘Dat is hij zeker,’ beaamde ik. ‘Daarom houden we ook zoveel van hem, toch? Wil je naar binnen om hem te zien? Of wil je naar huis en erover nadenken?’

‘Nee, ik wil hem zien.’ Trey deed zijn schouders naar achteren en zijn kin omhoog. ‘Het maakt me niet uit hoe het komt dat hij hier ligt. Ik wil bij hem zijn terwijl hij dit moet doorstaan.’