Crossfire - 2 Begeerd door jou(82)

De deur ging open en Gideon kwam binnen. Ik keek hem aan terwijl ik zei: ‘Als Gideons pik iets anders aanraakt dan zijn hand of mij, is het uit tussen ons.’

Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘Kijk eens aan.’

Ik glimlachte lief en knipoogde. ‘Hé, kanjer.’

‘Engel.’ Hij keek naar Cary. ‘Hoe voel je je nu?’

Cary vertrok zuur zijn lippen. ‘Alsof ik geraakt ben door een bus... of een knuppel.’

‘We zijn bezig om alles in orde te maken thuis. Het ziet ernaar uit dat het woensdag klaar kan zijn.’

‘Grote tieten, alsjeblieft,’ zei Cary. ‘Of enorme biceps, dat mag ook.’

Gideon keek naar mij.

Ik grijnsde. ‘De privéverpleegster.’

‘Ah.’

‘Als het een vrouw is,’ ging Cary verder, ‘kun je er dan voor zorgen dat ze zo’n wit verpleegstersjurkje draagt met een ritssluiting aan de voorkant?’

‘Ik kan me de mediagekte over het ongewenste-intimiteitenproces nu al voorstellen,’ zei Gideon droogjes. ‘Heb je niet liever een verzameling ondeugende-zustertjesporno?’

‘Oké dan!’ Cary lachte breed en zag er eventjes uit als zijn oude zelf. ‘Jij snapt het.’

Gideon keek naar mij. ‘Eva.’

Ik stond op en boog me voorover om Cary op zijn wang te kussen. ‘Ik ben zo terug.’

We liepen de kamer uit en ik zag mijn moeder praten met de dokter, die nogal onder de indruk van haar leek.

‘Ik heb vanmorgen met Garrity gesproken,’ zei Gideon. Hij doelde op Mark, mijn baas. ‘Dus daar hoef je je niet druk over te maken.’

Dat had ik ook niet gedaan, want hij had al gezegd dat hij het zou regelen. ‘Dank je. Morgen zal ik wel moeten gaan. Ik ga proberen of ik Trey te pakken kan krijgen, Cary’s vriendje. Misschien kan hij langskomen als ik aan het werk ben.’

‘Laat maar weten als je er hulp bij nodig hebt.’ Gideon keek op zijn horloge. ‘Je wilt zeker weer hier blijven slapen?’

‘Ja, als dat mag. Tot Cary thuiskomt.’

Hij nam mijn gezicht in zijn handen en drukte zijn lippen op die van mij. ‘Goed dan. Ik moet een heleboel werk inhalen. Laad je telefoon op zodat ik je kan bereiken.’

Ik hoorde een zacht gezoem. Gideon liep naar achteren en haalde zijn telefoon uit zijn binnenzak. ‘Deze moet ik even aannemen. Ik spreek je later.’

En toen vertrok hij. Hij liep net zo snel weg door de gang als hij was gekomen.

‘Hij gaat met je trouwen,’ zei mijn moeder, die naast me kwam staan. ‘Dat weet je toch, hè?’

Nee, dat wist ik niet. Elke ochtend als ik wakker werd en het tot me doordrong dat we nog steeds samen waren, voelde ik een vlaag van dankbaarheid. ‘Waarom zeg je dat?’

Mijn moeder keek me aan met haar babyblauwe ogen. Het was een van de weinige lichamelijke eigenschappen die we niet gemeen hadden. ‘Hij heeft je volledig in zijn greep en heeft overal de leiding in genomen.’

‘Dat is gewoon zijn aard.’

‘Dat is de aard van alle machtige mannen,’ zei ze, terwijl ze aan mijn paardenstaart begon te frummelen. ‘En hij zal het je naar de zin maken, want hij doet een investering in je. Je bent een aanwinst voor hem. Je bent mooi, je bent van goede komaf en hebt de juiste connecties, en je hebt je eigen vermogen. Bovendien ben je verliefd op hem en hij kan zijn ogen niet van je afhouden. Ik wil wedden dat hij zijn handen ook niet van je af kan houden.’

‘Mam, toe nou.’ Ik was echt helemaal niet in de stemming voor een van haar lezingen over de fijne kneepjes van de tactieken om een rijke man aan de haak te slaan en ermee te trouwen.

‘Eva Lauren,’ berispte ze me en keek me recht aan. ‘Het kan me niet schelen of je naar me luistert omdat ik je moeder ben en je wel moet, of omdat je van hem houdt en hem niet kwijt wilt, maar luisteren zul je.’

‘Alsof ik een keuze heb.’

‘Je bent nu een aanwinst,’ herhaalde ze. ‘Kijk uit dat de keuzes die je in het leven maakt, er niet voor zorgen dat je een verliespost wordt.’

‘Heb je het over Cary?’ Mijn stem was scherp van boosheid.

‘Ik heb het over die blauwe plek op Gideons kaak! Zeg me alsjeblieft dat jij daar niks mee te maken hebt.’

Ik bloosde.

‘Tss. Ik wist het wel. Ja, hij is je minnaar en je krijgt een intieme kant van hem te zien die maar weinig mensen te zien krijgen, maar je bent nog altijd inwisselbaar, Eva. Wat hij heeft opgebouwd is dat niet. Breng zijn imperium in gevaar en hij verlaat je.’

Ik klemde mijn kaken op elkaar. ‘Ben je klaar?’

Ze streek met haar vingertoppen over mijn wenkbrauwen, met een listige en taxerende blik. Ik wist dat ze me in gedachten een minimake-over aan het geven was en bedacht hoe ze nog iets kon verbeteren aan wat ze me bij mijn geboorte had meegegeven. ‘Jij denkt dat ik een kil geldbelust wijf ben, maar het is puur moederlijke bezorgdheid, of je het nou gelooft of niet. Ik wil heel graag dat je met een man gaat die het geld en de middelen heeft om je te beschermen met alles wat hij heeft, zodat ik weet dat je veilig bent. En ik wil dat je met een man gaat van wie je houdt.’