Crossfire - 2 Begeerd door jou(106)
‘Ik ga het allemaal regelen. Ik kan niet wachten!’ Mijn moeder lachte haar kenmerkende glimlach uit duizenden...
... en daar liep mijn vader recht tegenaan toen ik de voordeur opendeed. Hij stond op de drempel met Cary’s sleutels in zijn hand, waarvan hij er net een in het slot ging steken. Hij was gekleed in een korte broek en sportschoenen, met zijn doornatte bezwete shirt nonchalant over zijn schouder. Nog steeds een beetje snel ademend en glinsterend van het zweet op zijn bruine huid en golvende spieren was Victor Reyes een ontzettend lekker stuk.
En hij stond mijn moeder aan te staren op een manier die je gerust obsceen kon noemen.
Ik rukte mijn blik los van het lekkere ding dat mijn vader was om naar mijn bekoorlijke moeder te kijken, en was geschokt toen ik haar op dezelfde manier naar mijn vader zag kijken als hij naar haar.
Wat een moment om erachter te komen dat mijn ouders nog verliefd op elkaar waren! Nou goed, ik had wel vermoed dat zij mijn vaders hart gebroken had, maar ik had gedacht dat ze zich voor hem schaamde, alsof hij een grote vergissing en een beoordelingsfout uit haar verleden was.
‘Monica.’ De stem van mijn vader was lager en dieper dan ik hem ooit gehoord had, en nog duidelijker met een accent gekruid.
‘Victor.’ Mijn moeder was ademloos. ‘Wat doe jij hier?’
Een van zijn wenkbrauwen ging omhoog. ‘Onze dochter bezoeken.’
‘En nu moet mam gaan,’ spoorde ik haar aan, verscheurd door aan de ene kant de nieuwigheid om mijn ouders samen te zien en aan de andere kant mijn loyaliteit aan Stanton, die precies was wat mijn moeder nodig had. ‘Ik bel je nog, mam.’
Een tijdje bewoog mijn vader zich niet, maar liet hij zijn blik over de hele lengte van mijn moeder omhoog en omlaag glijden. Toen haalde hij diep adem en stapte opzij.
Mijn moeder stapte de gang in, draaide zich om naar de lift en draaide zich toen op het laatste moment weer om. Ze legde haar hand op mijn vaders hart en ging op haar tenen staan en kuste eerst zijn ene wang en toen de andere.
‘Tot ziens,’ fluisterde ze.
Ik keek hoe ze wankelend naar de lift liep en op het knopje drukte, met haar rug naar ons toe. Mijn vader bleef naar haar kijken totdat de liftdeuren achter haar dichtgingen.
Hij ademde uit en kwam mijn appartement binnen.
Ik deed de deur dicht. ‘Hoe kan het dat ik niet wist dat jullie twee smoorverliefd op elkaar zijn?’
De blik in zijn ogen was pijnlijk om te zien. De rauwe pijn was als een open wond. ‘Omdat het niets te betekenen heeft.’
‘Dat geloof ik niet. Liefde betekent alles.’
‘Het overwint niet alles, zoals ze wel zeggen.’ Hij snoof. ‘Zie jij je moeder al als de vrouw van een politieagent?’
Ik trok een grimas.
‘Precies,’ zei hij droog, zijn voorhoofd afvegend met zijn shirt. ‘Soms is liefde niet genoeg. En als het niet genoeg is, wat heb je er dan aan?’
De verbittering die ik in zijn woorden hoorde, was iets wat ik zelf maar al te goed kende. Ik liep langs hem heen naar de keuken.
Mijn vader volgde me. ‘Ben jij verliefd op Gideon Cross?’
‘Is dat niet overduidelijk?’
‘Is hij verliefd op jou?’
Omdat ik er gewoon de energie niet voor had, dumpte ik mijn kopje in de gootsteen en pakte twee schone uit de kast voor mijn vader en mij. ‘Ik weet het niet. Ik weet dat hij me wil, en soms heeft hij me nodig. Ik denk dat hij alles voor me zou doen wat in zijn vermogen ligt als ik het hem vroeg, want hij is nogal bezeten van me.’
Maar hij kon niet zeggen dat hij van me hield. Hij wilde niks vertellen over zijn verleden. En hij kon blijkbaar niet leven met de bewijzen van mijn verleden.
‘Je hebt een goed stel hersenen.’
Ik haalde koffiebonen uit de vriezer om een verse pot te zetten. ‘Daar valt over te twisten, pap.’
‘Je bent eerlijk tegen jezelf. Dat is een goede eigenschap.’ Hij gaf me een gespannen glimlach toen ik over mijn schouder naar hem keek. ‘Ik heb gisteravond je tablet gebruikt om mijn e-mail te checken. Hij lag op de salontafel. Ik hoop dat je het niet erg vindt.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Ga je gang.’
‘Ik heb een beetje op het internet gesurft. Wilde zien wat er naar boven kwam over Cross.’
Mijn hart zonk een beetje. ‘Je mag hem niet.’
‘Ik stel mijn oordeel uit.’ Mijn vaders stem stierf weg doordat hij naar de woonkamer liep, en werd weer harder toen hij terugkwam met mijn tablet in zijn handen.
Terwijl ik de bonen maalde, klikte hij de beschermhoes van de tablet open en begon op het scherm te tikken.
‘Het was niet makkelijk om een peil op hem te trekken. Ik wilde gewoon wat meer informatie. Ik vond een paar foto’s van jullie die er veelbelovend uitzagen.’ Zijn blik was op het scherm gericht. ‘En toen vond ik nog iets anders.’