Briljant idee(9)

Zijn ouders hadden er nooit over gepraat, maar hij had het opgezocht op internet toen hij dertien was, nadat hij zijn oma tegen zijn moeder had horen foeteren over haar slechte smaak in mannen. Hij herinnerde zich nog dat hij opgelucht was geweest dat zijn vader niet zo was als zijn grootvader. Wat een grap.

En zijn moeder had er geen moeite mee gehad om Denver te helpen haar rijke vrienden op te lichten, mensen die haar familie al tientallen jaren kende.

Toen Denver eenmaal vastzat, was ze zomaar uit Jax’ leven verdwenen. Zijn moeder, die hij vertrouwd had en van wie hij gehouden had, ineens weg.

Nu, tien jaar later, kwam Denvers zaak opnieuw voor, en het zou hem niets verbazen als Jackie terug zou komen. Behalve dat zijn liefde voor zijn moeder een flinke deuk had opgelopen, had hij ook geen respect meer voor haar. Hoe kon dat ook, zolang ze zijn vader ondanks alles trouw bleef en geen moer om haar enig kind gaf met wie ze al zo’n tien jaar geen contact meer had gehad?

Jaren geleden had hij haar verraad al verwerkt en hij was verdergegaan met zijn leven, maar het ergerde hem dat Denver zijn kop weer opstak, net op het moment dat het Jax voor de wind ging. Maroney Mine liep goed en hij was nog elke dag dankbaar dat zijn oma aan zijn moeders kant de mijn op zijn naam had laten zetten toen hij vijfentwintig werd. Zijn slimme oma had het vreselijk gevonden dat haar dochter een zwak had voor gladde foute jongens, en om niet alles aan Jackie na te laten, had ze haar bezittingen verdeeld.

Sindsdien was het zijn streven om de mijn tot een succes te maken, ondanks de negatieve publiciteit rondom Denvers rechtszaak en zijn vaders continue streven om de kranten te halen, waarbij de naam Maroney om de verkeerde redenen constant in het nieuws was geweest.

Geen wonder dat journalisten hem op de hielen zaten voor zijn kijk op het verhaal. Maar zoals hij ze steeds opnieuw verteld had, wilde hij niets kwijt over zijn vader. Geen woord.

Met gebalde vuisten dacht hij terug aan zijn laatste herinnering aan zijn vader voordat die opgepakt was. Denver had getrakteerd op lunch bij het chicste hotel in Melbourne. Ze hadden genoten van Tasmaanse oesters en King Island-filet mignon, met daarbij de duurste wijn van het huis die perfect bij de maaltijd paste. Niemand kon zo goed vertellen als zijn vader, en hij had lang en hard gelachen om Denvers overdreven verhalen.

Naarmate hij ouder werd, was hij hun hechte band steeds meer gaan waarderen. Niet veel jongens van zijn leeftijd vonden het nog leuk om iets met hun vader te doen, maar Denver had hem altijd overal bij betrokken.

Maar niet heus.

De dag erna was Denver opgepakt. En Jax was er kapot van geweest. De vader tegen wie hij zo had opgekeken, die hij zo had bewonderd omdat hij zich uit een arbeidersachtergrond - en ondanks zijn eigen nietsnut van een vader - omhoog had gewerkt tot een succesvol zakenman, was een leugenaar en een dief en niet de man die Jax dacht dat hij was.

Hij had Denver bijgestaan tijdens het proces, de negatieve publiciteit, de uitspraak. Aanvankelijk had hij dat uit loyaliteit gedaan, maar naarmate het proces vorderde en de omvang van Denvers praktijken aan het licht kwam, deed hij het om elk detail in zich op te nemen, zodat hij zich nooit meer zo zou laten bedonderen.

Het feit dat Denver geen contact meer had gezocht sinds hij de gevangenis in was gegaan, was alleen maar goed geweest. Als de man wel contact had gezocht, had hij toch niet gereageerd. Vanaf het moment dat Denver achter slot en grendel was verdwenen, had hij een punt achter zijn relatie met zijn vader gezet.

Terwijl de muziek zachter werd, liet hij zich op de bank zakken, en er ging een tinteling van onrust over zijn rug.

Ook al deed het verleden hem niets meer, hij baalde van het vervelende gevoel dat hem overviel als hij dacht aan hoeveel mensen de dupe waren geworden van de leugens en het bedrog van zijn vader, en hoeveel families hij geruïneerd had door er met hun fortuin vandoor te gaan.

Afgaande op de reactie van de mensen die avond, zouden ze niet gauw vergeten dat hij familie was van een man die miljoenen verduisterd had.

Ach, ze konden hem wat. Hij had een doel, een bedrijf dat hij naar de top wilde brengen. En vanavond had hij daarvoor een eerste stap gezet. Het was puur zakelijk.

Maar wie was er nu een leugenaar? Om zakelijke redenen had hij een uitnodiging weten te ritselen voor het evenement van Seaborn’s, maar toen hij daar eenmaal met Ruby in contact was gekomen, was hij meer uit geweest op plezier. Ondeugend decadent langdurig plezier.

Hij wilde haar. Ze wond hem op. En wat Jax Maroney wilde, kreeg hij meestal ook.

Dat was nog iets wat hij aan zijn vader te danken had. Van jongs af aan had hij geleerd dat als hij om iets vroeg, hij het ook kreeg. Denver was een softie geweest. Een vader die hem ophaalde uit school en naar voetbal bracht, die cricket met hem speelde in het park, die hem coachte vanaf de zijlijn en die hielp als hij een schoolopdracht had of als zijn fiets gemaakt moest worden, die hij versloeg met worstelen en met wie hij een boomhut bouwde en ging kamperen.