Brainwash(77)

Ineens wordt het Naomi duidelijk wat Jelle van plan is: hij gaat zelf ook bij de sekte! In plaats van dat hij Elise eruit heeft gehaald, heeft hij zich om laten praten. Wat afschuwelijk! Hij heeft er niets over gezegd; hij heeft haar bedrogen. Hij verlaat haar voor een sekte.

Naomi staat te trillen op haar benen en de tranen springen haar in de ogen. Door een waas kijkt ze naar de dichte deur. Ze pakt haar mobiel en belt naar haar moeder, maar ze krijgt haar oom aan de lijn.

‘Is er al nieuws?’ vraagt oom Evert.

Zodra ze de vertrouwde stem van haar oom hoort begint ze te snikken. ‘Ik heb slecht…’ zegt ze huilend, ‘… heel slecht nieuws. Ik kom naar huis.’



‘Volgens mij moet jij er hier uit.’ De buschauffeur wenkt naar Naomi.

‘O, eh… natuurlijk. Sorry, bedankt.’ Ze staat als verdoofd op, groet de chauffeur en stapt uit. Buiten wankelt ze even. Ze heeft geluk dat deze chauffeur haar nog van vroeger kent, anders had ze doorgereden tot het eindpunt.

Eigenlijk had ze dat liever gedaan, want ze ziet ertegen op haar familie te zien. Wat moet ze zeggen? Ze is woedend, vooral op zichzelf, omdat ze haar liefde aan Jelle heeft gegeven. Ze vertrouwde hem en hij heeft haar bedrogen. Hij is er zomaar tussenuit gestapt en laat haar barsten. Hoe kan het toch dat ze dat niet heeft gezien? Ze was zo trots op Jelle; ze had gehoopt dat hij Elise op andere gedachten zou brengen. Maar hij heeft zich laten overhalen. Hij is een lafaard. Als ze niet naar buiten was gegaan, was hij zo vertrokken, voorgoed, zonder iets te zeggen. Ze schaamt zich zelfs tegenover Eric dat ze met zo’n loser is gegaan.

Met gemengde gevoelens loopt Naomi naar de boerderij. Ze is er bijna. Meestal werkt Steven op het land, maar ze ziet hem nergens. Als ze het pad op loopt, komt haar moeder haar tegemoet. Dat is nog nooit gebeurd, in al die jaren niet. Naomi geeft haar een zoen.

‘Kom binnen, kind,’ zegt haar moeder. ‘Het is me allemaal wat. Je oom en je tante zijn er ook. Ik ben blij dat Evert ons hiermee helpt. Hij heeft al een brief naar die advocaat geschreven dat er in geen geval wordt betaald. We wachten het maar af. Je broer is er kapot van. ’

Naomi gaat de kamer in. Oom Evert en tante Anna zitten aan tafel. Steven staat voor het raam met zijn rug naar hen toe. Hij staart voor zich uit. Hij merkt niet eens dat ze binnenkomt. Naomi slaat even een arm om hem heen, maar hij reageert niet. Ze geeft tante Anna en oom Evert een kus en gaat ook aan de tafel zitten. Er hangt een beklemmende sfeer. Het doet haar denken aan de dag dat haar vader was overleden; toen werd er alleen gemolken en werden de dieren gevoerd. Moeder zet koffie voor haar neer en gaat zelf ook zitten; ze trekt nerveus met haar schouder.

‘Zo, meis,’ zegt oom Evert. ‘Wat is er gebeurd? Je zei dat je slecht nieuws had.’

Naomi knikt.

‘Dus het is je vriend niet gelukt?’

‘Nee,’ zegt Naomi met gesmoorde stem. ‘Het is nog erger: hij heeft zich ook bij die sekte aangesloten.’

‘Wat?!’ roept haar moeder. ‘Hoe kan dat?’

‘Ik weet het niet,’ zegt Naomi. ‘Hij is beïnvloed, denk ik.’

‘Heel verdrietig voor jou, kind,’ zegt oom Evert, ‘maar laten we ons nu op Elise concentreren. Ze moet daar weg, dat is duidelijk. Het arme kind. Ze hebben haar tot iets vreselijks gedwongen. Het kan niet anders dan dat ze onder druk is gezet.’

Naomi kijkt naar Steven, die de kamer uit loopt.

‘Steven!’ roept oom Evert.

‘Laat hem, alsjeblieft,’ zegt Naomi’s moeder sussend. ‘Het is te veel voor hem.’

Een busje van tnt stopt voor het huis. Naomi staat op en opent de deur. ‘Als je hier even wilt tekenen?’ De postbode geeft haar een pen. Ze ziet dat de brief van de advocaat van de Ark komt.

‘Mam, een brief,’ roept ze als ze terugloopt naar de kamer.

‘Dat is een reactie op mijn schrijven,’ zegt oom Evert. ‘Zoiets was te verwachten.’

Naomi ziet de vingers van haar moeder trillen als ze de brief openscheurt.

‘Wat staat erin?’ vraagt Naomi als haar moeder niks zegt.

Ze geeft de brief door aan Naomi.

‘Lees maar voor, Naomi,’ zegt oom Evert.

‘“Geachte mevrouw Hageman,”’ leest Naomi hardop. ‘“Namens mijn cliënt moet ik u mededelen dat, indien u niet zorgt dat het verschuldigde bedrag op de afgesproken datum op onze rekening staat, mijn cliënt, Jonathan Scheepsmaker, een schokkend familiegeheim zal onthullen dat verstrekkende gevolgen zal hebben voor uw gezin en uw aanverwanten.”’

Naomi snapt niets van deze brief. Een familiegeheim, waar slaat dat op?

Oom Evert rukt woest de brief uit haar handen. Hij wordt krijtwit en daarna rood. ‘Wat denkt die vent wel?!’ buldert hij. ‘Ons een beetje chanteren. Ik zal dat heerschap eens een lesje leren.’