Blauw water(49)

Met een zucht draait Freek zich naar haar toe. ‘Doe niet zo sarcastisch, Senta. Ik ben bezorgd, dat kun je je toch wel voorstellen?’

Zijn schouders hangen een beetje en hij ziet er opeens zo moe en afgetobd uit dat Senta in een opwelling van berouw een stap naar hem toe doet en haar armen om hem heen slaat. ‘Sorry, je hebt gelijk. Ik zou ook bezorgd zijn als het om jou ging. Maar eerlijk gezegd kan ik bijna niet wachten om aan het werk te gaan en mijn leven weer op te pakken.’

‘Om te doen alsof er niets gebeurd is, bedoel je.’

‘Ja, dat ook.’ Senta zwijgt even en gaat met zachte stem door: ‘Ik ben bang dat ik straks niet meer weg durf als ik te lang wacht.’

Freeks ogen zijn ernstig en begripvol. ‘Een weekje rust houden is toch niet te veel gevraagd? Echt, Senta, je bent het aan jezelf verplicht om je lichaam te laten herstellen. Het heeft een hoop moeten doorstaan.’

Senta knikt berustend.

’s Avonds geniet ze van de Mexicaanse maaltijd die Freek heeft klaargemaakt. Burrito’s, nacho’s, guacamole, haar lievelingseten en Freek draait daar zijn hand niet voor om. De goede Chileense wijn op tafel maakt het af, en bij wijze van uitzondering krijgen Niels en Denise ook een glas. Alleen Jelmer moet het doen met een colaatje, maar daar heeft hij geen problemen mee.

‘Wijn is vies, ik snap niet dat jullie dat lusten.’

Zijn vader knikt goedkeurend. ‘Houden zo.’

‘Ik vind het ook niet zo lekker,’ bekent Denise na een klein

slokje. ‘Zo bitter. Heb je geen zoete wijn?’

‘Neem ook maar een glas cola,’ raadt Senta aan. ‘Ik ben er ei

genlijk helemaal geen voorstander van dat je alcohol drinkt.

Voor je het weet vind je het veel te lekker.’

‘Ja, en dan ben je net zo verslaafd als papa en mama,’ zegt Jelmer tussen twee happen burrito door.

Senta en Freek kijken sprakeloos op en zeggen tegelijk: ‘Nou

ja!’

‘Jullie drinken bijna iedere avond wijn bij het eten,’ zegt Jelmer beschuldigend.

‘Als het daarbij blijft, kan het helemaal geen kwaad,’ weerlegt

Freek rustig. ‘Maar voor jongeren, bij wie de hersenen nog in de

groei zijn, is het wel degelijk schadelijk. Dat is het verschil.’ ‘Schenk Jelmer dan maar lekker in. Daar zit niets dat kan

groeien.’ Niels tikt op zijn broertjes hoofd, waarop Jelmer hem

bekogelt met de bruine bonen die uit zijn burrito zijn gevallen. Denise proest het uit, maar Freek maakt met een boze uitroep een einde aan de chaos.

‘Nou! Hou eens even op! Je moeder is net een paar uur het

ziekenhuis uit en het gedonder begint alweer!’

Verschrikt kijken de kinderen in de richting van Senta, maar

die zit met haar gezicht achter haar servet te lachen. ‘Ik ben zo blij dat ik weer thuis ben,’ zegt ze.

De avond verloopt rustig en gezellig. Zo uithuizig en teruggetrokken als de kinderen normaal altijd zijn, deze keer zitten ze als een modelgezinnetje bij elkaar in de woonkamer te praten en te lezen. De tv staat aan, maar is eigenlijk een storend object op de achtergrond. Tot het achtuurjournaal begint. Onmiddellijk trekt Freek zich terug uit het gesprek en keert zich naar de televisie. Noodgedwongen kijkt Senta mee naar de lange opsomming van het leed in de wereld. Ze kan het er niet goed bij hebben, maar ze weet dat Freek het journaal beroepshalve niet graag mist. Na een tijdje dwalen haar gedachten af en kijkt ze zonder werkelijk iets te zien.

‘Hebben ze die gek nou nog niet?’ zegt Niels. ‘Dat is toch niet te geloven.’

‘Die is allang de grens over,’ merkt Freek op. ‘Ze krijgen hem nooit meer te pakken.’

Afwezig kijkt Senta naar de beeldvullende foto van een man met kort zwart haar en een rond, stuurs gezicht.

‘Een ontsnapte tbs’er,’ licht Niels haar in. ‘Gevlucht tijdens zijn proefverlof, heeft een vrouw gewurgd en een man doodgeslagen.’

‘Wat een engerd.’ Met een half oog kijkt Senta naar het beeldscherm. Ze volgt de berichtgeving over de tbs’er niet echt, maar als het weerbericht begint, voelt ze toch een vreemde opluchting.





32


Traag opent Lisa haar ogen. Ze heeft de hele nacht wakker gelegen. Iedere beweging die Kreuger in haar bed maakte ging als een schokgolf door haar lichaam, iedere snurk en ieder bromgeluid in zijn slaap deed haar verstarren, en als zijn hand haar lichaam beroerde, was het alsof hij een openliggende zenuw aanraakte.

De opluchting toen hij ’s morgens vroeg opstond en haar rustig liet liggen, was als een pijnstillend infuus dat in haar ader leegliep.

Ze rekt zich uit en kijkt op als de deur opengaat. Anouk glipt naar binnen en kruipt dicht tegen haar aan. Haar dochter dommelt in en Lisa streelt zacht haar donkere haar. Met nietsziende ogen kijkt ze naar een kier in het gordijn en het binnenvallende daglicht. Als alles anders was gelopen, zouden ze nu opgevangen zijn in een politiebureau. Of waarschijnlijk was Kreuger vannacht meteen gearresteerd en zouden ze het huis weer voor zichzelf hebben. Zou ze ooit nog zo zorgeloos als vroeger in dit huis kunnen wonen? Als ze hier al blijft, gaan alle spullen die Kreuger heeft aangeraakt de deur uit, en dit bed als eerste.