Biljonairs & Baby's 10(31)

Simon was niet in staat geweest om ergens anders aan te denken dan aan Tula, de afgelopen uren. De vraag of hij de vader van Nathan was, was beantwoord, en alle andere vragen konden wachten. Dit was wat hij nodig had. Wat hij moest hebben. Haar.

Alleen haar.

Hij trok het hemdje omhoog, daarmee haar borsten ontblotend voor zijn hongerige blik, en hij wilde haar zo graag proeven dat het water in zijn mond liep. Hij schudde zijn overhemd af, terwijl zij de stof over zijn armen duwde, maar verder kon hij zich er niet mee bezighouden.

De kleren zouden uitgaan als het nodig was. Maar nu… Hij boog zijn hoofd naar haar borsten en nam eerst de ene en toen de andere tepel in zijn mond. Ze hijgde en kromde haar rug, zichzelf naar hem opduwend in een stilzwijgende smeekbede om meer.

Hij gaf haar wat ze wilde.

Lippen, tong, tanden gingen over de roze, gevoelige topjes. Haar smaak vervulde hem, haar zuchten deden hem ontvlammen. Haar vingers woelden door zijn haar, hielden hem bij haar borsten, terwijl ze onder hem bewoog, wanhopig verlangend naar meer. Naar alles.

Hij kende dat gevoel en deelde het. Zijn lichaam was vol verlangen. Hij was zo hard van verlangen naar haar dat het voelde alsof hij zou kunnen verbranden als hij niet bij haar naar binnen ging. Met zijn lippen ging hij verder naar beneden langs haar ongelofelijk weelderige lichaam.

‘Zo klein, zo perfect,’ fluisterde hij, zijn adem heet op haar huid.

‘Ik ben niet klein,’ reageerde ze, snakkend naar adem toen zijn tong om haar navel cirkelde. ‘Jij bent gewoon abnormaal lang.’

Hij grijnsde en keek haar aan.

Ze haalde haar schouders op. ‘Oké. Ik ben klein.’

‘En goed gevormd,’ voegde hij daaraan toe, terwijl hij in één vloeiende beweging de sluiting en rits van haar spijkerbroek opende. Zijn vingertoppen gleden langs haar huid, en ze jammerde zachtjes.

Simon lachte weer en trok aan de spijkerbroek die hem bij haar vandaan hield. Deze gleed over haar benen en viel op de grond. Simon pauzeerde even om de minuscule string van roze zijde te bewonderen.

‘Als ik had geweten dat die spijkerbroek zoiets verborgen hield, waren we hier al veel eerder beland.’

Ze haalde haar tong over haar onderlip, en alles in Simon balde zich samen.

‘Nu dat je het weet,’ plaagde ze, ‘wat ben je van plan eraan te doen?’

Als antwoord trok hij het stukje zijde over haar benen omlaag en uit, verplaatste zich en trok haar naar het randje van het bed.

‘Ik dacht dat ik hier maar mee moest beginnen,’ zei hij, en hij liet zijn tong langs het gevoeligste plekje van haar lichaam gaan.

Ze schokte en kronkelde instinctief onder zijn sterke handen, maar Simon was niet van plan om haar ergens heen te laten gaan. In plaats daarvan trok hij haar dichter naar zich toe, legde haar benen over zijn schouders en nam met zijn mond bezit van haar intiemste plekje.

Tula kreunde hulpeloos onder de aanval van emoties en gevoelens die door haar lichaam joegen. Ze keek langs haar eigen lijf naar beneden, terwijl hij haar intiemer kuste dan iemand ooit tevoren had gedaan.

Het was erotisch. De belichaming van sensualiteit, om hem haar te zien proeven en om tegelijkertijd te voelen wat hij met haar deed. Behoefte en begeerte waren als spiralen die binnen in haar samen werden gedraaid tot een uitzinnige knoop die leek te pulseren op haar hartslag.

En toen het kloppen van haar hart versnelde, deed de spanning in haar dat ook. Strakker, sneller, ze voelde de afgrond dichterbij komen die met elke hartslag dieper leek te worden. Ze snelde ernaartoe, gaf zich over aan de ongelofelijke sensaties die door haar heen raasden. Ze hield niets achter, zuchtte, kreunde en fluisterde zijn naam, terwijl hij haar naar bevrediging leidde.

Haar adem stokte in haar longen. Ze reikte naar de uitbarsting waarvan ze wist dat die ging komen. Toen ze het einde bereikte, klemden haar vuisten zich om de quilt onder haar, en ze hield die vast alsof haar leven ervan afhing. De wereld stond op zijn kop, en haar verstand doofde uit onder de aanval van puur genot.

Nog voor de laatste lange zucht van vervulling zich in haar had genesteld, was Simon er, verschoof haar op het matras en kwam op haar liggen.

In haar ogen kijkend ging hij bij haar naar binnen, en Tula snakte naar adem. Weer een verbazingwekkende aanval op haar hart, verstand en lichaam. Ze hield zich vast aan zijn schouders en keek in de donkerbruine ogen die vol geheimen waren en schitterden met dezelfde overweldigende hartstocht die haar in zijn greep hield. Keer op keer nam zijn lichaam het hare op de meest intieme manier. Telkens weer gaf ze zichzelf aan hem over, hield ze niets tegen. Keer op keer zorgde hij ervoor dat ze hoger en sneller ging dan ooit tevoren.

Het hoogtepunt ging haar verstand te boven, versplinterde haar hart, en toen het door haar heen raasde, had ze geen adem meer over. Een paar tellen later voelde ze zijn bevrijding en hoorde ze hem haar naam kreunen. Toen liet hij zich op haar vallen, diep ademend.