Betaalde bruid(37)

Die kans was klein. De periode van het contract was nog lang niet verstreken. Theo zou haar vast niet laten gaan, nu ze zijn kind verwachtte.

‘Eerst moet je naar de dokter om te laten controleren of je echt zwanger bent.’

‘Alsof mijn lichaam me dat niet al heeft laten weten!’ Opstandig keek ze hem aan.

‘En omdat je blijkbaar geen zin hebt om het zelf te regelen, heb ik daarnet, toen jij je stond aan te kleden, een afspraak gemaakt met een gynaecoloog voor morgenochtend elf uur.’

‘Hoe durf je?’ Ze was razend dat hij zich ermee bemoeide. ‘Daar heb je niet het recht toe!’

‘Daar heb ik alle recht toe, aangezien ik de vader ben,’ wierp hij tegen.

‘En dan?’ vroeg ze fel. ‘Moeten we tegenover de buitenwereld net doen alsof we dolgelukkig zijn? En wat doen we wanneer het contract is afgelopen? Ik vertik het om bij je te blijven.’

‘Dat zien we dan wel weer.’ Hij kon zijn woede nauwelijks beheersen.

‘De weg van de minste weerstand,’ mompelde Dione, maar ze besefte dat hij gelijk had. Totdat de baby er was, konden ze weinig doen. Maar ze ging zich onder geen beding aan Theo binden vanwege één kleine vergissing.

Kleine vergissing? Nee, een domme fout die de rest van haar leven zou beïnvloeden.

Zwijgend zaten ze in gedachten verzonken totdat een dienstmeisje kwam zeggen dat de lunch klaarstond. Ze aten binnen, waar het koel was. Hoewel Dione zich slecht op haar gemak voelde in Theo’s gezelschap, at ze haar bord leeg.

‘Ga je terug naar kantoor?’ vroeg ze, en ze nam een slokje van haar ijswater.

‘De rest van de dag werk ik thuis,’ antwoordde hij kortaf.

‘Je hoeft niet bij me te blijven,’ protesteerde ze. Gezien de omstandigheden kon ze zich nauwelijks iets ergers voorstellen. ‘Ik ben niet ziek. Ik red het wel.’

‘Dat besef ik heel goed,’ beet hij haar toe. ‘Toch ben ik van plan om hier te blijven. Ik vind dat je vanmiddag moet gaan rusten.’

‘Wat denk je dat ik vanochtend heb gedaan?’ snibde ze. ‘Dat is het enige wat ik hier doe.’

‘Goed zo.’

‘Nee, het is niet goed. Ik verveel me te pletter.’

‘Het spijt me dat je er zo over denkt,’ reageerde hij droogjes. ‘Is er iets wat je graag zou doen?’

Dione knarsetandde van ergernis. Ze wilde niet dat hij beleefd tegen haar deed. Ze had liever dat hij kwaad werd. Het was een onwezenlijke situatie, en ze nam het hem kwalijk dat hij haar erin had gebracht.

Toen ze geen antwoord gaf, glimlachte hij. ‘We zouden naar bed kunnen gaan.’

‘Om precies hetzelfde te doen waardoor we in deze toestand verzeild zijn geraakt? Nee, bedankt! Voortaan geen seks meer tussen ons.’

‘Je kunt niet twee keer zwanger raken.’

Woedend keek ze hem aan. ‘Je snapt er echt niets van, hè? Ik word al misselijk bij de gedachte dat je me aanraakt.’

Theo trok een diepe rimpel in zijn voorhoofd. ‘Dat meen je niet.’

‘O nee?’

‘Dat bestaat niet. Jouw lichaam heeft het mijne net zo hard nodig als het mijne het jouwe nodig heeft. Zullen we het eens op de proef stellen?’ Met een grimmig lachje liep hij naar haar toe.

Dione schoot overeind. ‘Raak me niet aan!’

Vlak voor Dione bleef Theo staan, en tot haar ergernis begon haar verraderlijke hart onstuimig te kloppen en zelfs haar tepels stonden strak als reactie op zijn nabijheid. Met elke vezel van haar lichaam verlangde ze naar bevrediging. Ze haatte hem, en tegelijkertijd verlangde ze naar hem.

Zacht kreunend spreidde Theo zijn armen, en als vanzelfsprekend liep ze naar hem toe. Hij sloeg zijn armen om haar heen, en ze voelde zijn troostende warmte, maar ook een vurige opwinding.

‘Het heeft geen zin dat we ruziemaken,’ mompelde hij, waarna hij zachtjes in haar oor beet. ‘Wat gebeurd is, is gebeurd. Dat vinden we misschien niet leuk, maar daar kunnen we niet onderuit.’

‘Je hebt gelijk,’ zei ze, en ze hief haar gezicht voor zijn kus.

Elke verstandige gedachte vervloog zodra hun lippen elkaar raakten. Opnieuw was ze verloren in een wereld waarin alleen gevoelens van belang waren. Haar zintuigen sloegen op hol. Hem aanraken, dat geweldige, gespierde lichaam onder haar handen voelen… Dat alles deed haar verlangen naar hem alleen maar aanwakkeren.

‘Laten we ergens naartoe gaan waar we niet gestoord kunnen worden,’ prevelde hij.

Dione knikte aarzelend, want ze wilde hem niet loslaten. Ze slaakte een verrukt gilletje toen hij haar optilde en naar boven droeg.

Nadat hij de slaapkamerdeur achter zich dicht had geschopt, rukte hij zijn kleren meteen uit. Dione volgde zijn voorbeeld. Ze werden allebei beheerst door een begeerte die dringend moest worden bevredigd.