Betaalde bruid(40)

Vervolgens richtte ze haar aandacht al even onwennig op zijn broek. Toen ze zijn riem niet snel genoeg los kon maken, deed hij het ongeduldig zelf. Tergend langzaam schoof ze zijn rits naar beneden, want opeens kreeg ze er plezier in om Theo te zien kronkelen van wellust.

Eerst had hij haar geplaagd totdat ze dacht dat ze gek werd, en nu was zij aan de beurt om hem op te winden. Ze wachtte totdat hij uit zijn broek en boxershort was gestapt voordat ze hem aanraakte en kuste.

Er gingen enkele minuten voorbij voordat ze hem aarzelend in haar mond nam. Toen hij haar tegenhield en zich plotseling kreunend terugtrok, begreep ze dat hij bijna over de rand was getuimeld. Ze zwegen beiden, zich bewust van elkaars behoefte en hun eigen verlangen.

Hun ogen ontmoetten elkaar, en alsof ze het stilzwijgend hadden afgesproken, lieten ze zich op het bed zakken. Daarna nam Theo weer de leiding. Langzaam gleed hij in haar en begon te bewegen, terwijl hij zijn ogen voortdurend op haar gevestigd hield. Op de een of andere manier lukte het hem om zich in te houden toen hij haar voelde verstrakken. Pas op dat moment liet hij zich helemaal gaan.

Er kolkte een explosie van sensaties door haar heen die haar de adem benam. Even was ze bang dat ze zou flauwvallen, maar toen riep ze zijn naam.

Ook Theo haalde hortend adem en hij moest vechten om zichzelf weer meester te worden. Toen hij eindelijk van haar af rolde en hijgend op zijn rug lag, met één arm over haar heen geslagen en de andere slap over de rand van het bed bungelend, begreep ze ineens wat het betekende om samen echt gelukkig te zijn.

Natuurlijk was dit slechts een momentopname, maar heel even bestond er voor haar geen toekomst, geen verleden, alleen het hier en nu en de ultieme ontlading van emoties.



Het was hem niet meegevallen om Dione over Nikos te vertellen, en hij kon het niet uitstaan dat hij zo emotioneel had gereageerd. Maar nu hij uitgeput naast haar lag, merkte hij dat hij zijn verdriet over Nikos weer het aloude eigen plekje in zijn hart had gegeven.

Het was hem een raadsel dat ze hem lichamelijk zo hevig kon opwinden en dat hij zich zo lang had kunnen inhouden. Voor iemand die tot voor kort maagd was geweest had ze veel flair. Ze had hem betoverd; ze wist instinctief hoe ze hem gek moest maken van verlangen. En dat deed ze voortreffelijk.

Nu lag hij verzadigd bij te komen, maar hij wist dat hij al heel gauw klaar zou zijn om opnieuw te beginnen. Hij draaide zich om en glimlachte loom naar haar. Ze zag er stralend uit, met haar mooie ogen en een blosje op haar zachte huid. ‘Je bent geweldig, weet je dat?’

Ze glimlachte.

Hij ging op zijn zij liggen om haar beter te kunnen zien en liet zijn vingertoppen over haar borsten glijden. ‘Geboren verleidster. Ik ben een geluksvogel.’

Dione bleef zwijgen. Waarschijnlijk vond ze zichzelf geen geluksvogel. Wie kon haar dat kwalijk nemen? Hij liet zijn hand over haar buik glijden, die nu nog plat was, al zat zijn kind erin.

Hij zag haar kijken en wist dat ze aan hetzelfde dacht. Het volgende ogenblik stond hij op, overmand door schuldgevoelens. Hoe kon hij nog van haar lichaam genieten nu ze zo’n zware last te dragen had?



In de dagen daarna deed Theo zijn best om bij Dione uit de buurt te blijven, maar dat viel niet mee. Ze had zo’n enorme aantrekkingskracht op hem, dat hij soms gewoonweg niet van haar af kon blijven. En als hij met haar wilde vrijen, maakte ze nooit bezwaar. Haar begeerte was duidelijk net zo sterk als die van hem.

Dat was het enige wat ze gemeen hadden: het verlangen naar elkaars lichaam. Het was een absurde situatie als je het overdag bekeek, maar een bedwelmende ervaring tijdens zwoele nachten.

Hij wist dat hij verantwoordelijk was voor zijn kind, en daar wilde hij zich niet aan onttrekken, maar Nikos’ dood achtervolgde hem nog steeds. Hij kon de gedachte niet van zich afzetten dat ook zijn nog ongeboren kind zoiets kon overkomen. Dat spookbeeld hield hem in de greep, al sprak hij er met niemand over, zelfs niet met zijn vader en moeder.

‘We zijn uitgenodigd door je ouders, Theo.’

‘Je hebt toch niets toegezegd?’ Hij was net binnen na een vermoeiende dag op kantoor en het zoveelste gesprek met de politie. Inmiddels hadden ze onweerlegbare bewijzen dat een vroegere werknemer de hacker was. De man was aangeklaagd en moest over een paar dagen voor de rechter verschijnen.

‘Ik zei dat jij zou bellen. Ze vroegen of we zaterdagavond mee gaan eten.’

De opluchting stond op zijn gezicht te lezen. ‘Ik dacht dat je vanavond bedoelde, want ik heb echt geen zin om nog een keer weg te gaan.’ Hij was doodmoe en snakte naar een rustige avond thuis. Misschien kon hij zich met Dione vermaken. Vrijen met haar fleurde hem altijd op.



‘Wat leuk om je weer te zien, Dione.’ Theo’s moeder straalde, toen ze hen door de tuin meevoerde naar de achterkant van de villa. Ze was gekleed in het zwart en droeg haar grijzende haar in een knotje. ‘Ik denk dat we wel een poosje buiten kunnen gaan zitten, nu het niet meer zo warm is als overdag.’