Betaalde bruid(26)

‘Dat zou je juist wel moeten doen.’ Hij liet zijn stem een beetje dalen. ‘Net zoals vannacht. Reageerde je ook zo op Chris, als hij je wilde zoenen? Misschien besef je het zelf niet, maar je hebt een verborgen passie onthuld die ik maar wat graag zou willen ervaren.’

‘Nee!’ riep ze uit, zonder in te gaan op zijn vraag over Chris. Ze wilde de waarheid niet onder ogen zien. Niemand had haar libido ooit feller doen oplaaien dan Theo. Dat benauwde haar, maar tegelijkertijd vond ze het opwindend. ‘Je vergeet wat er in ons contract staat.’

‘Nee, beslist niet.’ Zijn glimlach was akelig zelfverzekerd. ‘Ik ga er gewoon van uit dat we ons op een gegeven moment door onze hartstocht laten meeslepen.’

Dione kon hem wel slaan, maar ze wist dat hij gelijk had. Ze hoefde maar heel even niet op haar hoede te zijn, en hij zou niet aarzelen om er misbruik van te maken. Dan zou ze verloren zijn. ‘Je veronderstelt te veel,’ liet ze hem geïrriteerd weten.

‘Wil je soms zeggen dat je niet hartstochtelijk bent? Hebben Chris en jij nooit gevreeën totdat jullie samen in een andere wereld leken te zweven?’

‘Wat Chris en ik hebben gedaan gaat jou niets aan,’ reageerde ze boos, maar ze voelde dat ze bloosde.

Wat zou hij denken als hij wist dat ze nog maagd was? Zou hij haar een ‘ijskoningin’ noemen, zoals Chris af en toe had gedaan? Chris had het helemaal niet leuk gevonden dat ze niet met hem naar bed wilde, omdat ze wilde wachten totdat ze getrouwd was. En nu was ze dan getrouwd, maar ze wilde nog steeds niet vrijen…

Opgelucht merkte ze dat Theo de ober riep om hun bestelling door te geven. Ze bestudeerden de kaart, maar omdat ze niet kon kiezen, koos Theo voor haar. Die vervloekte man had een verontrustende uitwerking op haar, waardoor ze zich het ene moment sterk en zelfverzekerd voelde en het andere heel zwak.

‘Ben je van plan om Chris weer te zien?’

Die vraag overrompelde haar. ‘Mijn moeder heeft hem voorgoed de deur gewezen. Ik speel dit spelletje precies volgens jouw regels.’

‘O, dus voor jou is ons huwelijk een spelletje?’

‘Is dat dan niet zo? Een machtsspelletje tussen jou en mijn vader. Ik kan het niet uitstaan dat ik in deze situatie ben gedwongen.’

Met opgetrokken wenkbrauwen leunde Theo achterover in zijn stoel en nam haar aandachtig op, alsof hij tot diep in haar ziel wilde kijken. ‘Als je zo’n hekel aan je vader hebt, waarom heb je je dan voor hem aan mij gebonden?’

Dione had onmiddellijk spijt van haar uitbarsting. Soms had ze inderdaad een hekel aan haar vader, maar ze hield ook van hem en zou hem nooit in de steek kunnen laten. ‘Ik zei niet dat ik een hekel aan hém heb, maar alleen aan wat hij me wilde laten doen. En dat deed ik vanwege zijn gezondheid. Verder wil ik er niet meer over praten.’ Ze hoopte dat hun eten snel werd gebracht, zodat ze haar aandacht daarop kon richten.

‘Hij boft. En ik ook dat ik zo’n beeldschone bruid heb.’ Blijkbaar was zijn boze bui overgewaaid. Hij reikte glimlachend over de tafel heen en pakte haar hand.

Er schoot een tinteling door haar arm en daarna door haar hele lichaam, totdat ze in brand leek te staan. Wat gebeurde er toch met haar? Hij raakte haar alleen maar aan!

Zachtjes streelde hij met zijn duim over haar hand, die ze wilde wegtrekken. Maar ze wilde Theo niet laten merken dat hij haar in verwarring had gebracht. De afgelopen nacht was een grote vergissing geweest. Ze was blij geweest met zijn troost, maar ze had zich nooit moeten laten kussen. Daarmee was ze te ver gegaan, en nu wilde hij dat duidelijk uitbuiten.

Tijdens de maaltijd praatten ze over van alles en nog wat, behalve over henzelf. Tegen de tijd dat ze klaar waren met eten, voelde ze zich al meer op haar gemak in zijn gezelschap.

Na afloop gingen ze als toeristen een eindje wandelen langs een paar bezienswaardigheden. Ze maakten een boottochtje op de Theems en genoten van het schitterende uitzicht vanuit de London Eye. Toen ze ten slotte naar zijn appartement teruggingen, was Dione moe, maar gelukkig.

Theo had geen lastige vragen meer gesteld en behalve dat hij haar hand had vastgehouden, had hij zich niet opdringerig gedragen. Als hij zich de rest van hun zogenaamde huwelijksreis ook zo gedroeg, had ze er geen moeite mee. Verder dan dat durfde ze niet te denken.

Zijn huishoudster had het avondeten al voor hen klaarstaan, en na hun wandeling had Dione wel trek. Pas na het eten begon ze zich onrustig te voelen, toen ze op het balkon zaten te kijken naar de donker wordende lucht, met op de achtergrond de klanken van de Negende symfonie van Beethoven.

Dit was intiem. Ze voelde dat Theo niet naar het uitzicht keek, maar naar haar. Misschien kon ze beter vluchten voordat het te laat was. Of zag ze spoken?

‘Wat ziet Londen er ’s avonds mooi uit, vind je niet?’ merkte ze op.