Betaalde bruid(11)

Nee, dat was niet waar. Vreselijk was hij niet. Hij was juist aantrekkelijk en schatrijk, wat hem in de ogen van de meeste vrouwen begeerlijk maakte. Het zou gemakkelijker zijn als zij er ook zo over dacht, maar het feit dat hij haar had gekocht, veranderde de zaak ingrijpend.

Eigenlijk voelde ze zich vies, en het liefst zou ze het huis in willen rennen om zich te douchen tot ze zich weer gewoon voelde. Het was een grote vergissing geweest om met Theo te trouwen. Ze wist dat ze zich nooit zou kunnen houden aan de trouwbelofte die ze in het kapelletje had gegeven.

Het was een opluchting toen de dag voorbij was en alle gasten weg waren. Eindelijk kon ze haar verkrampte gezicht ontspannen.

‘Nou, Mrs. Tsardikos,’ zei Theo met een tevreden grijns, ‘ik heb in mijn leven al heel wat aankopen gedaan, maar geen één zo bevredigend als deze.’

Haar hart bonkte in haar keel. ‘Bevredigend?’ De verwachtingsvolle blik op zijn gezicht beviel haar allerminst. Als hij dacht dat hij hun contract kon negeren, dan had hij het mis. Ze zou er niet tegen opzien om onmiddellijk op te stappen.

‘Ik bedoel dat je de mooiste vrouw bent die een man zich kan wensen. Ik word van alle kanten gefeliciteerd.’

‘Hoe bedoel je dat precies?’ Tot haar afgrijzen hoorde ze dat haar stem schel klonk.

‘Gewoon dat je een mooie, elegante vrouw bent. Iemand met wie ik me graag in het openbaar zal vertonen.’

‘Is dat alles?’

‘Wat zou er nog meer kunnen zijn?’ Vragend trok hij zijn wenkbrauwen op. ‘Tenzij je je hebt bedacht en alsnog bereid bent om het bed met me te delen.’

Met zijn donkere ogen keek hij haar zo indringend aan, dat ze hem gebiologeerd bleef aanstaren. Haar hart ging als een razende tekeer. ‘Voor geen goud.’

Hij glimlachte alsof hij ervan overtuigd was dat ze ooit toch van gedachten zou veranderen.

‘Dat meen ik!’

‘Waarom kijk je dan zo benauwd? Doe gerust je deur op slot, als je dat prettig vindt. Ik houd me altijd aan mijn woord, voor het geval je dat niet wist. Zoals ik al eerder heb gezegd, moet het initiatief van jou komen.’

Ze merkte dat ze begon te ontspannen, en voor het eerst kon ze zelfs een warme glimlach opbrengen. ‘Je bent een fatsoenlijke man, Theo, en ik ben je dankbaar dat je mijn vader wilt helpen.’

‘Hij heeft het geld nog niet,’ merkte hij op.

Haar adem stokte. ‘Ik hoop dat je niet op je belofte terugkomt. Ik heb me aan de afspraak gehouden.’

‘Morgenochtend staat het geld op zijn rekening.’

Zijn bemoedigende toon stelde haar niet gerust. Stel dat hij toch met haar naar bed wilde voordat hij bereid was haar vader te betalen? Hoe eerder ze naar haar kamer ging en de deur op slot deed, des te beter. Ze gaapte nadrukkelijk. ‘Ik ben moe, Theo. Ik wil graag naar bed.’

‘Vlucht je?’ vroeg hij spottend.

Dione keek hem recht in zijn veel te verleidelijke donkere ogen. ‘Nee, het was een lange dag.’ In stilte vervloekte ze de vlinders in haar buik. Dat kwam door de zenuwen, hield ze zichzelf voor. Wat zou het anders kunnen zijn?

‘Ik loop wel even met je mee. Misschien ga ik zelf ook onder de wol. Het was inderdaad een vermoeiende dag. Maar niettemin bevredigend, vind je niet?’

‘Voor mijn vader wel, niet voor mij.’ Ze zweeg even. ‘De komende twaalf maanden zullen vreselijk zijn,’ voegde ze er verbitterd aan toe.

Zijn gezicht betrok, terwijl ze samen de trap op liepen. ‘Heb je dat voor je vader over?’

Ze knikte, want op haar stem durfde ze niet te vertrouwen. Hij deed alsof het een grote opoffering voor haar was. Als Yannis niet op sterven na dood was geweest, zou ze het nooit hebben gedaan. Als Phrosini haar niet had overgehaald… De tranen prikten in haar ogen, en snel wendde ze zich af. ‘Welterusten, Theo.’

‘Welterusten, mijn mooie bruid.’ Bij de deur vroeg hij: ‘Is één kus toegestaan? Om de zaak te bezegelen?’

Ze wilde nee zeggen, maar weigeren zou onbeleefd zijn. Een vluchtige kus kon vast geen kwaad.

Voor de zekerheid legde ze haar hand op zijn borst om hem te kunnen wegduwen. Onder haar palm voelde ze zijn hart bonzen en ze besefte dat ze gevaar liep, maar het was al te laat. Met halfgesloten ogen boog hij zich naar haar toe. Dit ging helemaal fout…

Tot haar verrassing was het echter een zedige kus. Zijn lippen beroerden de hare maar heel even. Hij was dus toch een man van eer.

Alle spanning viel van haar af en haar knieën werden opeens slap. Ze zou in elkaar zijn gezakt als Theo haar niet had opgevangen. Met zijn sterke armen tilde hij haar op. Vervolgens droeg hij haar naar haar kamer en vlijde haar voorzichtig op het bed.

‘Dank je wel,’ fluisterde ze. ‘Ik weet niet wat me overkwam.’