Betaalde bruid(13)

Hij wilde zeggen dat Keristari haar liefde niet verdiende, maar omdat hij de korte tijd die ze samen doorbrachten niet wilde vergallen, hield hij zijn mond. ‘Denk je dat zijn gezondheid zal verbeteren als hij het geld heeft?’ Nadat hij Yannis tijdens het huwelijk had gezien, had hij daar echter zijn twijfels over. De man was duidelijk aan het einde van zijn leven.

‘Zijn gezondheid ging er mede op achteruit door zijn gebrek aan geld,’ zei ze treurig, ‘dus misschien helpt het. We kunnen het alleen maar hopen.’

‘Je bent een goede dochter.’

Dione reageerde niet, diep in gedachten verzonken. Zo zaten ze naast elkaar te peinzen over de gebeurtenissen die hen bij elkaar hadden gebracht.

Algauw merkte hij dat ze in slaap was gevallen. Voorzichtig tilde hij haar op, droeg haar naar binnen en legde haar op haar bed. Ze werd niet wakker, en hij bleef een hele poos staan kijken naar zijn mooie ongenaakbare vrouw.

Toen hij ten slotte naar zijn eigen kamer ging, kon hij nog steeds niet slapen. De hele nacht lag hij te piekeren aan een manier om Dione toch van gedachten te laten veranderen.



De volgende ochtend kon Dione zich niet herinneren dat ze naar bed was gegaan. Ze wist nog dat ze op het balkon had gezeten en dat Theo haar gezelschap had gehouden, maar meer niet. Zou hij haar naar bed hebben gebracht? Bij dat idee kreeg ze het warm en koud tegelijk. En wat had hij nog meer gedaan? Had hij naar haar gekeken? Haar aangeraakt? Haar ochtendjas was weg; ze droeg alleen haar belachelijk korte nachtjapon. Hoe kwam ze erbij om juist die aan te trekken? Welke indruk had ze daarmee gewekt?

Haastig sprong ze het bed uit om een koude douche te nemen. Ze trok een katoenen truitje en een korte spijkerbroek aan, want ze wilde niet de verkeerde indruk bij Theo wekken.

Toen ze beneden kwam, was hij echter nergens te bekennen. Zijn huishoudster vertelde dat hij naar zijn kantoor was gegaan.

‘Het spijt hem erg, maar er kwam iets belangrijks tussen. Hij zou het vanavond goedmaken.’

Er blonken pretlichtjes in de ogen van de vrouw toen ze dat zei, maar voor Dione klonk het als een doodvonnis. Trouwens, Anna wist vast wel dat ze in aparte kamers sliepen.

‘Bedankt,’ antwoordde ze zacht.

De rest van de dag bracht Dione door met zwemmen, zonnebaden en een bezoek aan haar vader. Hij zag er niet beter uit en hij maakte zich zorgen over het tijdstip waarop het geld op zijn rekening zou staan.

‘Ik heb me aan de afspraak gehouden,’ verzekerde ze hem. ‘Theo is vandaag naar zijn kantoor gegaan. Ik neem aan dat hij het gaat regelen.’

‘Dat is hem geraden,’ mopperde Yannis.

Het feit dat ze min of meer haar ziel had verkocht leek hem niet te interesseren. Het enige wat hij wilde, was het geld. Dat kon Dione niet uitstaan en daarom bleef ze niet lang. Toen ze thuiskwam, was Theo terug.

‘Waar ben je geweest?’ vroeg hij kwaad.

‘Bij mijn vader,’ antwoordde ze hooghartig. ‘Gaat het jou iets aan hoe ik mijn tijd besteed?’

‘Ik dacht dat je weg was.’

‘Waarom zou ik weggaan?’

‘Gisteravond voelde je je niet bepaald gelukkig.’

‘Vandaag ook niet, maar dat betekent niet dat ik me niet aan de afspraak hou,’ reageerde ze fel. ‘Heb je alles geregeld?’

Theo knikte. ‘Dus nu kunnen we op huwelijksreis gaan. Ik dacht aan Engeland. Je zult me wel aan je moeder willen voorstellen. Heb je haar al verteld dat ze een schoonzoon heeft?’





Hoofdstuk 5





Toen Theo’s vliegtuig in Engeland landde, zonk de moed Dione in de schoenen. Het feit dat ze haar moeder moest vertellen dat ze in het geheim was getrouwd, was al erg genoeg. Maar hoe moest ze het aan Chris uitleggen?



Tijdens de vlucht had Theo een praatje met haar willen maken, maar ze had zich in zichzelf teruggetrokken. Ten slotte had hij zijn geduld verloren.

‘Als je niet beter je best doet, zal iedereen doorhebben dat ons huwelijk maar schijn is. En als dat ooit uitlekt, zal je vader nog meer in de problemen komen dan hij nu al is. Een contract is een contract. Denk daar maar goed aan.’

Aan de felle blik in zijn donkere ogen zag ze dat hij het meende.

‘Wees maar niet bang. Ik zal me aan de afspraak houden.’

‘Waarom ben je dan zo afwerend?’ Hij boog zich naar haar toe. ‘En waarom ben je zo stil? Dacht je dat het voor mij minder erg is dan voor jou?’

Ze keek hem vernietigend aan. ‘Vlieg op, Theo. Je kickt op macht. Dat zit in je bloed.’

‘Op het zakelijke vlak wel,’ gaf hij toe, ‘maar in mijn privéleven ligt het anders. Ik wil niet dat je het gevoel hebt dat je toneel moet spelen. Ik wil dat je het fijn vindt om met mij getrouwd te zijn en dat je ontspant en geniet. Dat kan alleen als je me niet als een monster beschouwt.’