Betaalde bruid(15)

Dione had de sleutel van haar moeders huis, maar deze keer liet ze zichzelf niet binnen. Ze belde aan en bleef wachten, zich bewust van Theo die rijzig en imponerend naast haar stond. Toen er niet onmiddellijk werd opengedaan, hoopte ze op uitstel, terwijl ze opnieuw aanbelde.

‘Liefje, wat een verrassing!’ riep Jeannie uit. Haar lichtblauwe ogen straalden toen ze haar dochter omhelsde. ‘Ik dacht dat je nog in Griekenland was.’ Op dat moment zag ze Theo staan. Er verscheen een vragende uitdrukking op haar gezicht. ‘Kom toch binnen.’

Ze liepen achter haar moeder aan naar de rommelige, maar comfortabele woonkamer. Theo leek het kleine vertrek te vullen met zijn lange en gespierde gestalte. Haar moeder, daarentegen, was klein en tenger. Ze had bruin haar dat begon te grijzen.

‘Hoe gaat het met Yannis?’ vroeg Jeannie, maar aan haar toon was te horen dat ze zich nog steeds afvroeg wie haar dochter had meegebracht.

‘Niet zo goed,’ antwoordde Dione, opgelucht dat ze nog even uitstel had voordat ze Theo moest voorstellen. Ze had geen idee hoe haar moeder zou reageren, maar op dit moment kon Jeannie haar ogen niet van hem afhouden. Hij had nog geen woord gezegd, maar zijn innemende glimlach was al voldoende.

‘Wat naar,’ zei haar moeder. ‘En is dit… een vriend van je vader?’

‘Eh, nee… eigenlijk niet. Nou ja, in zekere zin wel. Hij is een zakenrelatie,’ mompelde Dione. Ze voelde haar wangen gloeien.

‘Ik begrijp het.’

Dione wist dat dat niet zo was en hoe meer ze naar de juiste woorden zocht, des te warmer ze het kreeg. Het ging veel slechter dan ze zich had voorgesteld. Onbewust begon ze te friemelen aan de ringen aan haar vinger, de enorme diamant en de prachtige gouden ring.

Jeannie slaakte een gilletje. ‘Maar Dione, je bent getrouwd!’

Theo schoot haar te hulp. ‘En ik ben de gelukkige. Ik vind het leuk om kennis met u te maken, Mrs. Keristari.’

Het werd doodstil in de kamer. Het enige geluid was het tikken van een staande klok.

Dione had het gevoel alsof de stilte urenlang duurde. Op haar moeders gezicht was zowel verrassing als ontzetting af te lezen. Ze was een vrouw van weinig woorden, maar de blik in haar ogen sprak boekdelen.

Theo was de eerste die iets zei. ‘Ik ben Theodossus Tsardikos, maar meestal word ik Theo genoemd.’ Hij stak zijn hand uit.

Het duurde een paar seconden voordat Jeannie hem een hand gaf en ook toen zei ze niets. Ze keek wantrouwig.

‘Het spijt me dat ons huwelijk zo’n schok voor u is, Mrs. Keristari.’ Theo glimlachte geruststellend. ‘Ik geef toe dat het nogal plotseling is gegaan. Maar als de liefde toeslaat, waarom zou je dan wachten?’ Hij sloeg zijn arm om Diones schouders en kuste haar vol op haar lippen.

Er voer een huivering door Dione heen die langzaam langs haar ruggengraat naar beneden kroop. Hoewel het een onschuldige kus was, veroorzaakte die een kettingreactie waar ze niet op had gerekend. Daar moest ze later maar eens goed over nadenken. Nu wist ze niet of ze Theo moest vervloeken of bedanken. Nog voordat ze zelf had besloten of ze haar moeder de waarheid zou vertellen of haar zou wijsmaken dat Theo en zij gelukkig getrouwd waren, had hij de knoop al voor haar doorgehakt.

Jeannie zou het nooit goedkeuren dat ze met Theo was getrouwd om haar vader te helpen. Niet na de manier waarop hij hen allebei had behandeld. Dus misschien was het beter om voorlopig de waarheid voor haar moeder te verzwijgen. Ooit kon ze alles misschien opbiechten, als ze van Theo was gescheiden en de draad van haar leven weer had opgepakt.

Jeannie keek haar strak aan en vroeg hoe het was gebeurd.

‘Sorry, mam,’ zei ze zacht. ‘Ik snap dat het erg onverwacht is, maar het ging precies zoals Theo al zei. We wisten meteen dat we bij elkaar wilden zijn.’

‘Je had het me wel eens mogen vertellen,’ fluisterde haar moeder.

‘Ik weet het, maar er was niet genoeg tijd om je naar Griekenland over te laten komen voor de bruiloft. Ik dacht dat je toch niet zou willen komen vanwege –’

‘Ja, ja, ik begrijp het,’ zei Jeannie, al was het duidelijk dat ze niet snapte waarom er zo’n haast mee was. Daarna voegde ze er beleefd aan toe: ‘Welkom in onze familie, Theo.’

‘Het spijt ons dat we u niet eerder hebben ingelicht,’ zei Theo. Hij pakte haar hand en drukte er met een overdreven sierlijk gebaar een kus op. ‘We zijn pas eergisteren halsoverkop getrouwd, en daarna zijn we meteen hiernaartoe gekomen om het aan u te vertellen. Uw dochter is een geweldige vrouw en ik weet dat we samen heel gelukkig zullen zijn.’

Jemig, leg het er alsjeblieft niet al te dik bovenop, dacht Dione, maar ze glimlachte plichtsgetrouw naar Theo. ‘Dat zijn we al,’ beaamde ze.

Na nog een paar opbeurende opmerkingen van Theo ontspande Jeannie zichtbaar. Glimlachend wenste ze hun veel geluk.