Betaalde bruid(7)

‘Ik ga niet met je naar bed.’ Terwijl al haar vriendinnen met Jan en alleman de koffer in doken, was zij maagd gebleven. Ze wilde haar maagdelijkheid bewaren voor de man met wie ze ooit zou trouwen, iemand van wie ze hield en die ze respecteerde. Tot voor kort had ze gedacht dat Chris die man was. Maar ze was beslist niet van plan om zich aan Theo Tsardikos te vergooien. Dat nooit! ‘En ik blijf ook niet langer dan een jaar met je getrouwd,’ voegde ze er fel aan toe. ‘In alle andere opzichten zal ik je vrouw zijn.’

‘Er zijn geen andere opzichten,’ zei hij. ‘Een vrouw is een vrouw. Een vrouw brengt tijd door in het bed van haar echtgenoot. Een vrouw bevredigt haar echtgenoot.’

‘En ze kookt, maakt schoon en speelt voor gastvrouw.’

‘Daar heb ik mijn mensen voor,’ zei hij kortaf. ‘Ik zoek een bedgenote en jij voldoet perfect. Je bent mooi, pittig en zorgzaam. Wat kan een man nog meer verlangen? Maar misschien kan ik je eisen inwilligen.’



Theo glimlachte in zichzelf. Het was nooit zijn bedoeling geweest dat ze in aparte bedden zouden slapen. Desalniettemin was het een interessante uitdaging om haar op andere gedachten te brengen.

Vanaf het eerste moment dat hij haar zag, had hij haar willen hebben. Ze was veruit de mooiste en boeiendste vrouw die hij ooit had ontmoet. De afgelopen nacht had hij opwindend van haar gedroomd. Als zijn droom uitkwam… Zijn maag kromp ineen bij die gedachte.

Diep in zijn hart had hij medelijden met Dione vanwege de druk die Keristari op haar uitoefende. Hij wilde hun schijnhuwelijk echt maken en haar leren liefhebben zoals een vrouw haar man behoorde lief te hebben, niet onder dwang en uit loyaliteit aan haar vader. Iedereen had een hekel aan Keristari. Zijn vrouw verdiende een medaille omdat ze zijn bazige gedrag slikte.

Wat zou er zijn gebeurd tussen Keristari en Diones moeder, vroeg hij zich af. Blijkbaar had ze zijn autoritaire houding niet langer geaccepteerd en was ze wegegaan toen ze de kans kreeg. Groot gelijk had ze! Misschien wilde Dione hem ooit het hele verhaal vertellen.

‘Dus je laat een ander contract opmaken?’ hoorde hij haar nu vragen. Wat wilde hij haar graag in zijn armen nemen en haar verzekeren dat alles in orde zou komen. Dat hij geen bruut was en haar geen kwaad zou doen. En dat hij bewondering had voor wat ze deed. Maar dat hoorde niet bij zijn spelletje.

Eigenlijk was hij ontzet dat ze met hem wilde trouwen, alleen om haar vader een plezier te doen en om hem uit de nesten te helpen waar hij zichzelf in had gewerkt. Wat hem betreft, was dat misplaatste loyaliteit.

Hij had medelijden met de zieke Keristari, maar dat nam niet weg dat die man nog steeds de tiran was die hij altijd al was geweest. Zelfs nu hij ziek was, hield hij iedereen onder de duim. Zo hoorde je niet om te gaan met je dierbaren. Hij verdiende hun toewijding niet.

Hij was zo kwaad op de man, dat zijn stem scherp klonk toen hij antwoordde. ‘Ik zal zorgen dat het vanmiddag klaarligt om te worden ondertekend.’

Met een verwilderde blik in haar ogen keek Dione hem aan. ‘Zo gauw al?’

‘Waarom zouden we nog langer wachten?’ vroeg hij gladjes. ‘Ik denk niet dat je vader de zaak nog langer wil rekken. Als hij werkelijk zo diep in de nesten zit als je beweert, zal hij het geld zo gauw mogelijk willen hebben. Maar geen huwelijk, geen geld! Zullen we de bruiloft voor zondag regelen? Is twee dagen lang genoeg om aan het idee te wennen?’





Hoofdstuk 3





Theo schoot bijna in de lach toen hij Diones ontzetting zag.

‘Twee dagen?’ sputterde ze tegen. ‘Heb je zo’n haast om aan me te zitten?’

Wat was ze mooi als ze kwaad was. Hij voelde zijn testosterongehalte stijgen en moest zich inhouden om haar niet hartstochtelijk te zoenen. ‘Ik dacht aan het geld van je vader.’ Hij was verbaasd over zijn kalme reactie, terwijl hij vanbinnen in vuur en vlam stond.

‘Ja, dat zal wel,’ snauwde ze. ‘Ik heb gezien hoe je naar me kijkt. Maar vergeet niet dat we een papiertje hebben waarop staat dat je me niet mag aanraken. En wee je gebeente als je je daar niet aan houdt.’

Wat een pittige vrouw. Hij vond haar erg opwindend. ‘Ik zou niet durven. Het initiatief moet van jou komen.’

‘Dan kun je wachten tot je een ons weegt.’

Hij sloeg zijn armen over elkaar en nam haar aandachtig op. ‘Je bent geweldig, weet je dat?’

‘Geweldig?’ herhaalde ze honend. ‘Ik zeg alleen waar het op staat. Dit is een zakelijk contract, niet meer en niet minder. Zorg dat je dat niet vergeet.’

‘Ik zal het niet vergeten,’ beloofde hij. Wat er ook zou gebeuren tussen hem en deze intrigerende jonge vrouw – of het een gelukkig huwelijk zou worden of een grandioze mislukking – het zou hem altijd bijblijven.