Zoete overgave(90)

Faith strekte zich uit en gaapte. Haar lichaam protesteerde maar ze verwelkomde de kleine pijntjes. Ze wist maar al te goed hoe ze daaraan was gekomen.

Ze ging overeind zitten en liet haar benen over de rand van de matras bungelen. Gray had niet gezegd dat ze zich moest aankleden, maar nu Micah er was voelde ze zich niet zo op haar gemak bij het idee naakt rond te paraderen. Ze konden haar altijd later weer uitkleden.

Met een grijns stond ze op en liep ze naar haar koffer waar ze een korte broek en een topje uitzocht. Daarna liet ze haar voeten in een paar teenslippers glijden die in de buurt stonden.

Voor ze de kamer verliet keek ze nog eens in de spiegel. Ze zag er rommelig uit, alsof ze grondig was bemind. Haar lippen waren gezwollen en er straalde een uiterst vrouwelijk zelfvertrouwen uit haar ogen. Het soort dat alleen het resultaat kon zijn van de wetenschap dat ze een man had bevredigd.

Ze ging met een hand door haar haar en duwde de lokken achter haar oren. Ze liep de woonkamer in en zag Gray bij de openslaande deuren staan: hij keek uit over het water.

Ze nam hem, zijn krachtige lichaam, genietend in zich op.

Het leek alsof hij haar aanwezigheid voelde, want hij keerde zich om. Er verscheen een zachte uitdrukking op zijn gezicht toen hij haar zag staan en zijn ogen straalden.

Er liep een rilling langs haar rug toen ze zijn reactie op haar zag.

‘Hé,’ zei hij zacht. ‘Lekker geslapen?’

Ze glimlachte en knikte.

Hij spreidde zijn armen. ‘Kom eens hier.’

Ze liep zonder aarzeling zijn omarming in en ze deed haar ogen dicht toen hij zijn armen om haar heen sloeg en haar stevig tegen zich aan trok.

Hij liet zijn vingers door haar haar glijden en hield haar iets van zich af.

‘Micah is weg.’

Een gevoel van opluchting trok door haar heen. Hoewel ze ontzettend had genoten van de erotische ervaring met twee mannen samen te zijn, vond ze het ongelooflijk fijn om nu alleen met hem te zijn.

‘Kom, dan gaan we op de bank zitten. Ik wil met je praten,’ zei hij rustig.

Ze liepen samen naar de bank, waar ze naast elkaar gingen zitten. Hij pakte haar hand vast, kuste haar vingertoppen en legde die op zijn schoot.

Ze keek hem vragend aan. Het was wel duidelijk dat hij iets wilde vertellen. De spanning werd haar bijna teveel.

‘Faith, de afgelopen dagen zijn… Nou, ze waren geweldig. Met geen pen te beschrijven.’

Ze glimlachte. ‘Ik weet het, dat is voor mij precies hetzelfde.’ Ze ademde diep in, dit was het dan. Ze wilde hem vertellen wat ze voor hem voelde. Dit was het perfecte moment. Ze keek even weg om haar moed te verzamelen.

Gray duwde met een vinger haar hoofd iets omhoog. ‘Volgens mij komt er een maar aan,’ zei hij.

Ze schudde haar hoofd. ‘Er is geen maar.’ Ze keek hem recht in de ogen. Hopelijk zag hij haar liefde voor hem. ‘Gray, ik hou van je.’

Er leken bijna vonken uit zijn ogen te schieten na het horen van die woorden.

Hij wilde iets zeggen, maar ze legde een vinger op zijn lippen. ‘Laat me uitpraten. Ik heb je nog zoveel te zeggen.’

Hij knikte en ze haalde haar vinger weg.

‘Ik zou me nu zwak moeten voelen, kleiner, door de manier waarop ik mezelf heb gegeven. Maar dat is niet het geval. Ik heb me zelfs nog nooit zo sterk gevoeld als nu. Zo in controle over mijn eigen lot. Misschien wist ik eerder niet precies wat ik wilde, maar dat weet ik nu dus wel. Ik wil jou! En ik begrijp nu waarom geen enkele andere man me ooit heeft kunnen bevredigen. Dat kwam doordat ik nooit de emotionele klik met hen heb gehad die ik met jou heb. Ik vertrouwde hen niet. En het draait allemaal om vertrouwen. Zonder dat kon ik de teugels niet echt laten vieren, en zolang dat niet mogelijk was, zou ik altijd worden teleurgesteld.’

Hij pakte haar handen weer vast en bracht ze naar zijn mond. Hij kuste eerst de ene en toen de andere hand. ‘Je bent zo’n geweldige, oprechte vrouw,’ zei hij met bevende stem. ‘Zwak? Volgens mij zou jij nooit zwak kunnen zijn. Wat zou er in hemelsnaam sterker kunnen zijn dan je behoeften te erkennen en die zonder angst of gêne te accepteren? Sommige mensen verbergen hun ware ik hun hele leven – ze leiden een schijnbestaan, een fantasie, en erkennen nooit de werkelijkheid. Door je overgave en je behoeften en verlangens onder ogen te zien, heb je jezelf bevrijd van het ergste soort gevangenschap. Niets is krachtiger dan dat. Of moediger.’ Hij streelde haar wang met de achterkant van een vinger. ‘Ik hou van je, Faith. God weet dat ik heb geprobeerd het tegen te houden. Ik wilde geloven dat je spelletjes speelde. Dat je me met geen mogelijkheid kon geven waar ik naar op zoek was. Maar ik was op zoek naar jou. Ik zal altijd zo naar jou verlangen.’

Ze staarde hem geschokt aan, totaal overdonderd. Ze deed haar ogen dicht en dwong de tranen terug, maar er ontsnapte er toch een.