Zoete overgave(13)

Ze keek hem ontzet aan en wendde haar gezicht af. ‘Gewoon, ik had nog geen zin om naar huis te gaan,’ zei ze vaag.

Gray vloekte in stilte. Hij durfde te wedden dat haar moeder weer had gebeld, maar hij had de afluisterapparatuur nog niet in haar kantoor kunnen plaatsen. ‘Heb je al iets gegeten?’ vroeg hij.

Ze schudde haar hoofd. ‘Ik heb niet echt trek.’

‘Is het oké als ik wat bestel?’

Ze keek hem aan met een lichte glimlach om haar lippen.

Hij staarde als betoverd naar haar mond toen ze met haar tong langs haar bovenlip streek om een druppeltje van haar drankje weg te likken.

‘Wat jij wilt. Het is niet aan mij om tussen een man en zijn maaltijd in te komen.’

‘Dat klinkt als een vrouw die weet wat een man nodig heeft,’ zei hij. Ze mocht zelf bedenken wat hij daarmee bedoelde.

Tot zijn genoegen boog ze met rode wangen haar hoofd. Ze bloosde bij het minste of geringste en dat was vertederend. Hij kreeg ontzettend levendige fantasieën over tot hoever die blos precies reikte. Zou ze verlegen zijn in bed? Zou haar minnaar haar telkens opnieuw moeten overhalen een kledingstuk uit te trekken?

Zijn hele lichaam verstrakte. Hij had zoals elke man geen enkel bezwaar tegen een furie in bed, een vrouw die de leiding nam en hem alle hoeken van de slaapkamer liet zien, maar het idee de touwtjes in handen te hebben, om elk moment van Faiths verleiding te beheersen… Het effect van dat idee voelde hij rechtstreeks in zijn kruis.

Verleiding? Jezus. Hij was hier niet om haar te verleiden, al zou hij van elk moment genieten. Hij was hier om informatie los te peuteren, om haar te gebruiken, op welke manier dan ook, om de moordenaar van zijn partner achter tralies te krijgen.

Hij gebaarde naar een serveerster, bestelde een hamburger met friet en richtte daarna zijn aandacht weer op Faith.

‘En hoe was jouw werkdag? Je lijkt een beetje… gestrest.’

Ze ging even verzitten op haar kruk en nam nog een slokje, om vervolgens het rietje uit het glas te plukken en het in één keer achterover te gieten.

‘Prima, hoor. Ik ben alleen moe. Ik heb vannacht niet goed geslapen.’ Ze keerde zich met een stralende glimlach naar hem toe. ‘En, hoe bevalt het werk tot nu toe?’

Typisch geval van ander-onderwerp-graag. Ze verborg iets, dat kon elke idioot zien. Maar hij had niet bepaald het soort band met haar waardoor ze hem in vertrouwen zou nemen, en hij had er verdomme ook niet de tijd voor om zo’n band met haar op te bouwen.

‘Leuk. Het gaat lekker.’

‘Connor zei… Connor vertelde me dat je partner onlangs is omgekomen.’

Hij probeerde zijn gezicht strak te houden om het verdriet te verbergen dat haar opmerking veroorzaakte. Hij zweeg lange tijd.

‘Sorry. Dat gaat me eigenlijk niets aan.’

Ze liet haar blik meelevend over zijn gezicht glijden. God, wat was ze lief. Hij durfde te wedden dat ze net zo zacht en gevoelig was als ze eruitzag.

‘Geeft niet,’ zei hij zacht. ‘Het is geen geheim. Ja, Alex werd vermoord terwijl hij zijn plicht vervulde.’

Ze keek hem ontzet aan. ‘Hebben ze de dader al te pakken?’

‘Nee, nog niet.’

Ze keerde zich helemaal naar hem toe, en haar lange blonde haar gleed over haar schouder naar voren. Hij wilde het aanraken, zich voorstellen hoe het zou voelen om die lokken vast te grijpen terwijl hij zijn pik in haar kutje duwde.

Er welde een gekwelde kreun in hem op, maar die onderdrukte hij. Oké, hij kon zich de laatste keer dat hij een vrouw had geneukt niet herinneren, maar dat verklaarde zijn reactie op Faith niet. Er was iets aan haar wat het gewoon voor hem deed. Alles viel op zijn plek bij haar.

Ze maakte al zijn beschermende instincten in hem los. Hij dacht niet aan hete seks – oké, misschien een beetje. Hij fantaseerde over een zwoele, lome vrijpartij. Het soort seks waarbij een man de vrouw als een godin aanbad. Waarbij elke aanraking genot bracht.

Daarna konden ze nog altijd overstappen op het geile, zweterige neuken.

Je hebt het al helemaal in kannen en kruiken, of niet, Montgomery?

Hij dronk zijn glas bier leeg en vroeg zich af waarom die verdomde airco niet werkte.

‘Hoelang heb je verlof?’ vroeg ze. ‘Ik bedoel, wanneer moet je weer terug?’

Ze leunde naar voren waardoor hij een glimp opving van haar borsten, die door haar kanten beha omhoog werden geduwd. ‘Ik, eh, ik weet het nog niet zeker. Ik doe het nu even rustig aan en denk na over wat ik wil gaan doen.’

Ze glimlachte en zijn blik werd naar haar gezicht getrokken. Hij kon niet wegkijken. Hij had nog nooit zo graag een vrouw willen zoenen.

‘Ik ben blij dat je er bent,’ zei ze oprecht. ‘Pop is een geweldige baas. Hij ziet zijn werknemers als familie. Soms… Soms moet je gewoon alles achter je laten, begrijp je? Misschien is dat wat je nodig hebt. Even weg van alles.’