Wraak & verlangen(32)

Katie slikte. Ianthe klonk al even perfect als ze zich in haar ergste nachtmerries voorstelde. ‘Pelias en Calliope hebben het nooit over haar.’

‘Ze waren er allemaal kapot van toen ze stierf. Het was zo tragisch dat ze geen kinderen hadden.’ Plotseling werd Eugena vuurrood. ‘Sorry, Katie, ik hoop niet dat je denkt dat ik bedoelde dat –’

‘Nee, natuurlijk niet,’ loog Katie, een geruststellende glimlach op haar gezicht geplakt.

Met een leeg gevoel vanbinnen bekeek ze even later de tentoonstelling. De waarheid deed pijn, maar ze had er zelf om gevraagd. Ianthe was een perfecte vrouw geweest, en Zandros had met hart en ziel van haar gehouden.

Ze was nog nooit eerder in haar leven echt jaloers geweest en ze schaamde zich diep voor het feit dat ze vreselijk jaloers was op het geluk dat Zandros met zijn vrouw had gekend. Ze had zijn huwelijksaanbod niet alleen uit trots afgeslagen, besefte ze, maar ook uit jaloezie. Ze moest wel erg wanhopig zijn voor ze serieus zou willen overwegen te trouwen met een man die onomwonden had gesteld dat het puur om de seks ging.

Zandros had van zijn vrouw gehouden en had nog om haar gerouwd toen hij haar, Katie, had ontmoet. In feite had ze als pleister op de wond gefungeerd. Geen wonder dat het zo gemakkelijk voor hem was geweest om haar te laten vallen zodra de genezing in zicht kwam. De enige reden waarom hij haar weer in zijn leven moest dulden, was de tweeling.

De pijnlijke waarheid sloeg zo’n deuk in haar zelfvertrouwen, dat ze het liefst zou ontkennen dat ze nog steeds verliefd om hem was. Haar jaloezie op Ianthe en zijn perfecte huwelijk maakte het alleen maar erger. Alleen al het feit dat Zandros niet over Ianthe wilde praten, bewees dat ze ondanks het huwelijksaanzoek een buitenstaander was en dat waarschijnlijk ook altijd zou blijven.

Toen de receptie was afgelopen, stond ze bijna te geeuwen van vermoeidheid. Toen Damon en Eugena vroegen of ze zin had om mee te gaan stappen, wees ze dat aanbod af.

‘Zal ik je naar huis brengen dan?’ vroeg Damon.

‘Er staat al een auto op me te wachten,’ antwoordde ze.

Damon trok zijn wenkbrauwen op. ‘O, dus je bent toch niet zo vrij als een vogeltje?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Je wordt ook rondgereden door een chauffeur als de kinderen er niet bij zijn,’ verduidelijkte hij. ‘Dat betekent dat Christakis grote borden met “Afblijven! Van mij”! om je heen heeft gezet.’

‘Niet per se,’ mompelde ze, terwijl ze de galerie uit liepen. ‘Meestal neem ik de jongens overal mee naar toe, en Zandros zegt dat ik maar zo veel mogelijk van de auto gebruik moet maken.’

‘Maak je trouwens ook maar geen zorgen over je mooie kindermeisje, hoor,’ vertrouwde hij haar met een scheef glimlachje toe. ‘Ik ga proberen haar honderd procent van de tijd bezig te houden!’

Terwijl Katie nadacht over wat hij zei, werd ze plotseling bijna verblind door de flits van een camera. Knipperend stapte ze in de auto.

‘Het verbaast me dat Christakis niet voor een lijfwacht heeft gezorgd,’ zei Damon nog ironisch.

‘Dat heeft hij wel, maar ik heb hem gezegd dat hij vanavond vrij had,’ verzuchtte Katie.



Na een rusteloze nacht stond ze vroeg op om Toby en Connor aan te kleden. Zodra Maribel was gearriveerd, was ze weer in bed gestapt om nog een dutje te doen. Na wat nog geen kwartier leek, werd er op de deur geklopt.

Maribel opende de deur op een kier en keek om het hoekje. ‘Mr. Christakis is er,’ kondigde ze aan.

Een blik op de wekker leerde Katie dat ze langer had geslapen dan ze had gedacht. Vliegensvlug sprong ze uit bed en liep naar de badkamer om een plens water over haar gezicht te gooien en een tandenborstel door haar mond te halen. Ze slaakte een kreet van schrik toen ze in de spiegel keek. Haar haardos was één grote warboel! Waarom moest hij nu net op zo’n ongelukkig tijdstip en zonder enige vorm van vooraankondiging op de stoep staan?

Enkele minuten later haastte ze zich de woonkamer in. Geen Zandros.

Ze trof hem aan in de kinderkamer, samen met de jongetjes en Maribel. Enkele minuten bleef ze in de deuropening staan toekijken, terwijl Zandros een paar vragen stelde en Maribel die beantwoordde met de onzekere bewegingen en roze wangen van een vrouw die zich onweerstaanbaar tot een zeer sexy man aangetrokken voelt.

Snel streek ze haar zwarte shirt en spijkerrok glad. ‘Zandros…’

Hij draaide zich om en nam haar met een onleesbare gezichtsuitdrukking op. Zijn gouden ogen flitsten, maar niet van blijdschap om haar te zien. Terwijl ze getweeën naar de zitkamer liepen, vroeg ze zich af of ze een gezellig onderonsje had verstoord.

‘Vind je Maribel aantrekkelijk?’ flapte ze eruit zodra de deur dicht was.

Er viel een lange, intense stilte, die als een zwijgende draaikolk om haar heen leek te wentelen, tot ze het gevoel had dat ze erin verdronk. Om zijn borende blik te ontwijken, staarde ze naar een leeg stuk muur of ze nog nooit eerder zoiets interessants had gezien.