Wraak & verlangen(154)

Van die kant had ze het nog niet bekeken.

‘Ik wilde gewoon tot de allerlaatste seconde bij je zijn,’ bekende ze. ‘Ik maakte het niet uit omdat ik het wilde.’

‘Nee, maar dat wist ik toch niet. Ik vond dat ik je moest bewijzen dat ik net zo koel en gevoelloos kon zijn als jij, en daarom heb ik die afspraak laten doorgaan. Na dat gesprek met jou ben ik naar huis gegaan en heb ik me vol laten lopen. Ja, wat de liefde betreft ben ik een echte Grazzini. Die avond was ik ervan overtuigd dat het afgelopen was met mij.’

Ze pakte ook zijn andere hand. ‘Dus je was dronken?’

‘Ik kwam al behoorlijk aangeschoten in het restaurant aan. Daar vertelde ik dat ik van plan was me te bezatten. Al mijn vrienden hadden reuze medelijden met me, en jouw naam viel geregeld. Dat meisje met dat rode haar zag jou binnenkomen en viel me meteen om de hals, waarschijnlijk om te voorkomen dat ik iets stoms zou zeggen.’

‘O,’ zei ze ontdaan. ‘Wat ben ik ontzettend stom geweest. Ik wist niet of je om me gaf of niet, en daardoor heb ik helemaal niet stilgestaan bij wat ik jou aandeed. Het spijt me heel erg dat ik je zoveel verdriet heb gedaan.’

‘Toen mijn vader me een paar dagen later vertelde dat je vijfduizend pond van hem had aangenomen, was ik razend. Ik geloofde die leugens van hem zonder meer en besloot daarom maar niet achter je aan te gaan.’

‘Je hield van me, niet te geloven,’ verzuchtte ze. ‘Dat we elkaar desondanks toch zijn kwijtgeraakt…’

Hij legde haar armen om zijn nek en duwde haar voorzichtig achterover op de bank. ‘Wat ik eigenlijk niet goed begrijp, is waarom je me toen niet gewoon hebt verteld voor welke keus mijn vader je had gesteld.’

‘Dat durfde ik niet. Ik dacht dat mijn familie hoe dan ook aan het kortste eind zou trekken. Het leek me maar het beste om mijn mond erover te houden.’ Ze slaakte een dromerige zucht. ‘O, Rafaello… Over twee dagen zullen we man en vrouw zijn. Ik kan bijna niet wachten om –’

Hij bevroor. Toen sprong hij op van de bank. ‘Dio mio! Waar ben ik mee bezig?’

‘Met iets waarmee je vooral moet doorgaan.’ Ze greep hem bij zijn jasje en wilde hem weer naar zich toe trekken.

Hij keek haar verschrikt aan en mompelde een verwensing. ‘Ik moet terug naar New York!’

‘Hè?’

‘Het was mijn bedoeling snel even op en neer te vliegen. Ik ben alleen maar gekomen omdat mijn vader van plan was hier zijn opwachting te maken. En wetende dat jij bang voor hem was…’

‘Dat ben ik nu niet meer.’ Smekend voegde ze eraan toe ‘Toe, blijf hier.’

‘Nee, ik moet echt gaan.’ Hij maakte zich los uit haar greep en kuste haar vluchtig op de mond. ‘Bovendien hebben we nu rekening te houden met Sam, dus geen gefoezel meer op de bank.’

‘Je hebt gelijk,’ zei ze met onvaste stem, al viel het haar moeilijk hem te laten gaan.

Bij de deur draaide hij zich om. Hij beende terug, trok haar tegen zich aan en kuste haar hartstochtelijk. ‘Nog maar twee dagen,’ prevelde hij. Daarna stormde hij de voordeur uit.

Ze besloot naar Sam op zoek te gaan. De keuken lag er donker en verlaten bij, en in zijn logeerkamer was hij ook niet. Toen ze weer op de begane grond was, hoorde ze zijn lach. Ze ging op het geluid af en trof hem aan in de biljartkamer.

Benito bleek niet te zijn vertrokken, zoals ze had aangenomen, maar stond met opgestroopte mouwen en een keu in de hand biljartles te geven aan Sam.

Ze besloot hen niet te storen en sloop op haar tenen terug naar de hal.

Na Rafaello’s ontboezemingen was ze helemaal gelukkig. Hij had destijds dus wel degelijk van haar gehouden, en dat terwijl ze elkaar pas zes weken hadden gekend. En dat terwijl ze keer op keer had geweigerd met hem naar bed te gaan.

In Corfu was ze binnen een uur na aankomst met hem de koffer in gedoken. Stel dat ze dat niet had gedaan, zou dat oude gevoel dan wellicht veel eerder zijn teruggekomen? Was dat soms het geheim: seksuele onthouding? Niet meteen toegeven aan lichamelijke verlangens? Rafaello hield wel van een uitdaging…

Het viel te proberen, besloot ze.

Alhoewel… Het zou nog wel eens een hele opgave kunnen zijn – zeker wanneer ze eenmaal getrouwd waren.





Hoofdstuk 11





Voor Glory volgden er twee drukke dagen. In verband met haar vaders thuiskomst ruimde ze zijn huis op en zorgde ervoor dat het er gezellig uitzag. Ze moest even bij de dominee langs om nog wat laatste dingen door te nemen en sprak uitgebreid met een handvol oude schoolvriendinnen, die verrast reageerden op de uitnodiging die ze hun had gestuurd.

En toen brak de dag aan waarop haar vader naar huis mocht.

‘Sam kan het kennelijk goed vinden met Benito Grazzini,’ merkte haar vader op zodra hij binnen was. Kennelijk had hij gehoord dat Benito sinds een paar dagen op Montague Park logeerde.