Witte Engel(10)

'Een hartaanval, ' zei de Witte Engel. 'Hij sloeg zo maar ineens voorover en -'

'Ga bij hem vandaan, onmiddellijk!' Kowalchuk, zijn revolver nu getrokken en gericht op de man die vlakbij hem stond, liep op de tafel af.

'Ik zeg je toch, man -'

'Houd je akelige kop, stuk vullis!' Kowalchuk boog zich over de onbeweeglijke gestalte. Met angst in zijn hart stak hij zijn hand uit en kneep in de schouder. 'Hé, 'zei hij. 'Hé! Als deze man is gestorven tijdens mijn dienst, ben ik mooi de lul, dacht hij.

Kowalchuk schreeuwde geluidloos toen hij de pen door Austins oog zag steken. Hij gromde zwaar toen de vuist van de Witte Engel hem zo hard in zijn zij trof, dat twee ribben braken. Hij probeerde het wapen te richten, maar een volgende vernietigende klap trof hem vol op zijn luchtpijp. Hij kokhalsde en viel op zijn knieën terwijl de tranen uit zijn ogen liepen en de gal in zijn keel brandde. Toen trof de punt van de werkschoen van de Witte Engel hem tegen zijn slaap en verloor hij het bewustzijn.

Tegen die tijd had ook Romero zijn wapen getrokken. Het laatste stuk van de Snickers-reep stak nog uit zijn mond toen hij het vertrek inliep en de Witte Engel hem doodschoot met Kowalchuks wapen. Toen hij op de grond zakte, doorzocht de Witte Engel al Kowalchuks zakken. Hij vond de sleutel van zijn boeien en bevrijdde zichzelf.

Toen hij de gang inliep, kwam Borrows net uit het herentoilet. Hij schoot de stomverbaasde agent één keer in het voorhoofd. Ineens hoorde hij snel naderende voetstappen en hij gebruikte de verstevigde hoek van Austins attachékoffertje om een raam van draadglas in te slaan. Aan het einde van de gang vlogen deuren open. Hij zag minstens vier geüniformeerde agenten, allen met getrokken pistool. Geen tijd om de glasscherven weg te slaan die nog in de sponning zaten. Een van de agenten vuurde en een kogel floot door de gang en sloeg in het pleisterwerk van de muur vlak naast het hoofd van de Witte Engel. Hij gooide het koffertje op de grond en hees zich door het gebroken raam. Tegen de tijd dat de agenten zich de omvang van de ramp die hun maten was overkomen bewust werden, was hij al opgegaan in de blauwe herfstschaduwen die samen met de daklozen over de straten van de stad gleden.





2


'Bloed, ' zei Jonathan Christopher. 'Het hele kozijn zit onder. Denk je dat het alleen van die schoft is of ook van de agenten? Ze hebben allebei heel wat bloed verloren nadat hij ze heeft neergeschoten. ' Hij was een grote man, met de brede schouders en lange, soepele spieren van een zwemmer. Zijn enigszins geloken ogen boven de haviksneus gaven weinig bloot, maar hij glimlachte veel en als hij dat deed, was het net of je hem al je hele leven kende.

'Dat zal bij het onderzoek vanzelf blijken, ' zei Emma D'Alassandro, terwijl ze voorzichtig de bloedige glasscherven uit de sponning haalde en ze met haar gehandschoende handen in een zak stopte. 'Ik zie ook een paar stukjes van wat op het eerste gezicht op epitheel weefsel lijkt. '

'Zijn huid. '

D'Alassandro knikte. 'Dit is heel bijzonder, Jon; dit weefsel, en de vingerafdrukken die we op Austins computer gevonden hebben, betekenen het eerste concrete bewijsmateriaal dat hij na een misdaad heeft achtergelaten. Als we hem vinden, is het een gelopen koers. Dan zit hij al min of meer in de dodencel. ' Ze was de forensisch patholoog die Christopher voor zijn team had uitgekozen. Ze was klein maar fel, had donker haar en een smalle neus boven een puntige kin en ze stortte zich vol overgave op het door haar gekozen beroep. Ze was serieuzer dan eigenlijk goed was voor een patholoog. Ze was een informatiejunkie voor wie slaap en ontspanning niet telden. Ze was netjes, precies - een gezondheidsfreak ook, die vol afschuw de troep bekeek die de rest van het team naar binnen werkte.

'Over die vingerafdrukken gesproken. '

'Esquival heeft ze persoonlijk via het modem opgestuurd. De uitslag kan elk moment binnenkomen. ' Ze grinnikte. 'Ik heb zo'n idee dal die vingerafdrukken in het centrale archief zitten. We hebben toegang tot elke federale, staats- en lokale instantie die je je maar kunt bedenken. ' Haar ogen, glanzend als zwarte olijven, keken hem even bezorgd aan. 'Hé, baas, ben je er nog?'

'Wil je me verdomme niet bemoederen. ' Het vervallen wijkbureau puilde uit van de politiemensen, die met strakke gezichten hun werk deden, gevolg van het feit dat enkele van hun eigen mensen waren vermoord. Dit keer waren het er drie, dus alleen God wist wat er in hun hoofden omging. De crisis op het hoofdbureau was even naar de achtergrond gedrongen, hoewel dat misschien ook kwam omdat hoofdcommissaris Brockaw eindelijk wat extra personeel had vrijgemaakt. Zo ging het nu altijd in een bureaucratie. Christopher liet deze gedachten door zijn hoofd gaan om maar niet te veel aan Bobby te hoeven denken. Hij richtte met opzet al zijn aandacht op dat raamkozijn. 'Ik stond net te denken: zelfs als dit bloed allemaal van hem is, is het toch niet overdreven veel. Hij is volgens mij niet ernstig gewond, een paar sneetjes misschien. '