Wat de doden weten(14)

‘Arthur Goode ontvoerde meerdere jongens tegelijk,’ zei Gloria, alsof ze zijn gedachten kon lezen. ‘Maar dat was ook voor jouw tijd. Hij ontvoerde een krantenjongen, hier in Baltimore en dwong hij toe te kijken terwijl hij… In ieder geval, hij liet de jongen weer ongeschonden vrij. Goode werd later geëxecuteerd in Florida, voor soortgelijke misdaden die hij daar had begaan.’

‘Dat herinner ik me nog,’ zei de vrouw in het bed. ‘Want het was net zoiets als bij ons, maar dan toch anders. Omdat wij zusjes waren. En omdat…’

Nu stortte ze in. Ze trok haar knieën tegen haar borst, sloeg haar goede arm eromheen, die niet verbonden was, en huilde als iemand die na een voedselvergiftiging kokhalst. De tranen en de snikken bleven komen, onstuitbaar. Infante begon zich zorgen te maken dat ze uit zou drogen.

‘Dit is Heather Bethany,’ zei Gloria. ‘Althans, dat was ze jaren geleden. Naar blijkt is het al heel lang geleden sinds ze haar echte naam voor het laatst heeft gebruikt.’

‘Waar is ze al die tijd geweest? Wat is er met haar zusje gebeurd?’

‘Dood,’ kreunde de wenende vrouw. ‘Vermoord. Haar nek werd voor mijn ogen omgedraaid.’

‘En wie heeft dit gedaan? Waar is dit gebeurd?’ Infante was al die tijd blijven staan, maar trok er een stoel bij nu hij zich realiseerde dat hij hier nog uren zou zijn, dat hij een taperecorder moest aanzetten om een officiële verklaring af te nemen. Hij vroeg zich af of de zaak echt zo sensationeel was als Gloria had gezegd. Maar zelfs als ze overdreef hoe beroemd het verhaal was, het was zeker van het soort dat één grote beerput zou blijken te zijn zodra het nieuws naar buiten kwam. Ze moesten langzaam te werk gaan, er voorzichtig mee omgaan. ‘Waar bent u al die tijd geweest en waarom heeft het zo lang geduurd voordat u zich meldde?’

Met haar rechterarm duwde Heather zich op tot ze rechtop zat en veegde daarna haar ogen en neus af aan de rug van haar hand, het gebaar van een kind.

‘Het spijt me, maar ik kan het niet vertellen. Ik kan het gewoon niet. Ik wou dat ik nooit ergens over was begonnen.’

Infante gaf Gloria een ongelovige blik. Opnieuw haalde ze hulpeloos haar schouders op.

‘Ze wil Heather Bethany niet zijn,’ zei Gloria. ‘Ze wil terug naar het leven dat ze heeft opgebouwd en dit achter zich laten. Haar zus is dood. Ze zegt dat haar ouders ook dood zijn, en dat strookt niet met wat ik me herinner. Er bestaat geen Heather Bethany, hoe je het ook wendt of keert.’

‘Hoe ze zich ook noemt en waar ze ook is geweest, door haar eigen verhaal is ze nu getuige van de moord op een… Hoe oud was uw zus?’

‘Vijftien. En ik was bijna twaalf.’

‘… de moord op een vijftienjarig meisje. Ze kan niet zomaar zoiets vertellen en dan weer vrij naar buiten wandelen.’

‘Er valt niemand te arresteren,’ zei de vrouw in het bed. ‘Hij is allang verdwenen. Iedereen is allang verdwenen. Dit alles heeft helemaal geen zin. Ik heb m'n hoofd verwond en daarna heb ik iets gezegd dat ik nooit had mogen zeggen. Laat het gewoon maar zitten, oké?’

Infante gebaarde Gloria hem te volgen naar de hal.

‘Wie is dat?’

‘Heather Bethany’

‘Nee, ik bedoel, onder welke naam leeft ze nu? Waar woont ze? Wat heeft ze al die tijd gedaan? De agent die haar binnen heeft gebracht zei dat haar auto geregistreerd staat op naam van Penelope Johnson. Is zij dat?

‘Zelfs al zóú ik dat weten – en ik daarmee zeg ik nog niet dat dat zo is – dan mag ik het je nog altijd niet vertellen.’

‘Donder toch op met je “mag ik niet vertellen”. De wet is hier heel duidelijk over, Gloria, tot aan het hooggerechtshof aan toe, verdomme. Ze bestuurde een auto en ze was betrokken bij een ongeluk. Ze moet zich identificeren. Als ze dat niet wil doen dan kan ze regelrecht de gevangenis in gaan.’

Heel even liet Gloria al haar bogen inzakken – haar opgetrokken wenkbrauw, haar halve grijns. Vreemd genoeg was ze daardoor nog minder aantrekkelijk. ‘Ik weet het, ik weet het. Maar werk nou even mee. Deze vrouw is door een hel gegaan en ze is bereid om de zaak van de eeuw voor je op te lossen als je een beetje geduld op kunt brengen. Waarom kunnen we haar niet een dag of twee de tijd geven. Ik heb het idee dat ze oprecht bang is om haar huidige identiteit te onthullen. Ze moet eerst vertrouwen in jóú hebben voordat ze je alles kan vertellen.’

‘Waarom? Waarom maakt ze daar zo'n punt van? Tenzij ze voor een ander misdrijf wordt gezocht?’

‘Ze houdt bij hoog en bij laag vol dat dat niet het geval is en dat ze er alleen maar voor probeert te zorgen dat ze – in haar eigen woorden – niet de ‘dorpsgek’ wordt in het locale nieuws. Zodra wordt onthuld dat ze Heather Bethany is, dan zal er niets overblijven van haar oude leventje. Ze wil proberen een manier te vinden om jou de oplossing tot de zaak te geven, zonder zichzelf te hoeven verliezen.’