Waarheen De Storm Ons Voert(183)

Er was haast een week voorbij gegaan, toen Louisa op een avond onverwachts kwam opdagen. Jeff was op vrienden bezoek en nog niet terug. Heather en haar man genoten met Beau van een rustige avond. Heather zat aan Brandon ‘s voeten en was juist klaar met het voeden van Beau. De baby zat bij zijn vader op schoot en genoot van de aandacht, die zijn ouders aan hem besteedden. Heather’s arm rustte tussen Brandon’s dijen, terwijl zij met haar zoon speelde. Zij had nog niet de moeite genomen haar jurk dicht te knopen, want zij voelde zich zeker achter de gesloten deuren. Maar dit alles werd teniet gedaan, toen Louisa Joseph opzij duwde en de kamer binnenzeilde,

Heather draaide zich verschrikt om en Brandon keek op. Toen hij Louisa zag, betrok zijn gezicht en hij dacht eraan met hoeveel genoegen hij haar de nek zou kunnen omdraaien. Hij zou liever iets krijgen voordat hij het gewone beleefdheidsgebaar in acht zou nemen en opstaan, toen zij binnenkwam.

‘Jij schijnt mensen nogal graag te overvallen,’ gromde hij. Louisa nam de hele sc? op met een wrange glimlach en hield haar blik gericht op Heather’s arm en de diep uitgesneden, half openstaande jurk. Brandon zag hoe zij zijn vrouw scherp opnam en dacht aan de laatste keer dat hij Louisa naakt door de kamer had zien lopen. Toen was het hem opgevallen, dat haar figuur begon uit te zakken, iets wat bij de meeste vrouwen voorkomt, als zij ouder beginnen te worden. Bij Louisa werd dit duidelijk, doordat haar heupen breder werden en haar borsten slapper. Als zij ook maar een greintje gezond verstand had, zou zij van schaamte gebloosd hebben in plaats van zijn vrouw minachtend aan te staren.

Koppig weigerde Heather haar arm weg te nemen of haar jurk dicht te knopen onder de hooghartige glimlach van de vrouw, Louisa’s minachtende uitdrukking maakte haar woedend en het beviel haar helemaal niet, dat de blondine gekleed was in een gele mousseline jurk, die ongetwijfeld door Mr. Hint gemaakt was, Het scheen dat de man een zeer begaafd kunstenaar was en toch viel het haar moeilijk zich voor te stellen, dat iemand, die zoiets moois maken kon, zo gemeen kon zijn. Zij vroeg zich af of de andere creaties, waarvan William Court beweerd had dat hij ze ontworpen had ook niet van hem waren.

Louisa bleef even staan. Zij torende boven hen uit, haar voeten gespreid, haar handen in haar zij.

‘Wat een gezellige familiekring. Hoe vaker ik je zie, Brandon, hoe meer ik vind dat het huwelijk goed bij je past. Jij schijnt de perfecte vader en man geworden te zijn.’

Brandon fronste zijn voorhoofd, maar zij wendde zich af, trok haar handschoenen uit en zette haar hoed af. Achteloos gooide zij die op een pas geboend tafeltje en ging in een stoel tegenover hem zitten. Met haar gewone bevelende toon in haar stem wendde zij zich tot Heather.

‘Haal eens wat te drinken voor me, kind. Wat madeira, als hij tenminste koud is.’

Heather kreeg een kleur van woede. Zij stond op en liep naar de bar. Onderweg trok zij woest haar lijfje bij elkaar en knoopte het dicht. Louisa praatte nu door tegen Brandon. ‘Van die stoffige rit van Charleston hierheen heb ik een vreselijke dorst gekregen. Weet je, ik geniet altijd zo van jouw voortreffelijke wijn, schat. Het is vrese- lijk moeilijk die tegenwoordig in de stad te krijgen en ik ben helemaal door de voorraad heen, die jij mij gegeven hebt.’

Brandon speelde met Beau, die er klaarblijkelijk geen lol meer in had sinds Louisa gearriveerd was. Hij hield haar scherp in de gaten, terwijl Brandon zich afvroeg, waarom zij nu weer kwam. Heather kwam terug en duwde Louisa het glas in de hand. Weer kwam die harde, onpersoonlijke stem, toen zij begon te praten.

‘Dank je wel. En zou je ons nu een poosje alleen willen laten. Er zijn een paar dingen, die ik bespreken moet met je man.’

Het laatste woord kon zij slechts met moeite uitbrengen en Heather haastte zich naar Brandon. Zij beet op haar trillende lip en stak haar handen uit om Beau te pakken. Het gezicht van haar man was van woede vertrokken. Hij greep haar arm en keek langs haar heen naar de andere vrouw. Zijn kaken klemde hij op elkaar en hij opende zijn mond om te antwoorden, maar de tranen kwamen in Heather’s ogen en zij schudde heftig haar hoofd. Zij pakte Beau en verliet haastig de kamer, terwijl ze haar gezicht tegen de baby aandrukte, Zij vluchtte de studeerkamer in om haar zoon te kalmeren. Beau begon te grienen omdat zij hem uit de armen van zijn vader gehaald had. Heather veegde de tranen van haar gezicht.

Brandon keek Louisa nu met koude ogen aan, want hij wist dat haar onbeschofte manier van optreden zijn vrouw diep geschokt had. ‘Wel Louisa, wat moet je?’ gromde hij.

Haar mond vertrok tot een zelfvoldane glimlach. ‘Vanmiddag heb ik in Charleston een oude vriend van je getroffen, Brandon.’

Onge?eresseerd trok hij zijn wenkbrauwen op. ‘Wie?’