Verboden terrein(28)

Liefs, Reed



Liefs…

Hij had ondertekend met ‘liefs’.

Wat dan nog, vroeg dat valse stemmetje in haar achterhoofd. Zo ondertekent iedereen een briefje of een e-mail. Dat doe je zelf ook altijd. Dat betekent toch niet dat je echt van de persoon houdt die je dat berichtje stuurt?

Ondanks de kleine preek die ze tegen zichzelf afstak, liep ze met een glimlach naar de douche. Opeens leek de dag – de hele week – vervuld met beloftes.

Het zou een heerlijke week worden, dacht ze gelukkig. Een zalige, verrukkelijke week.

Desondanks baande een gevoel van angst zich een weg door de roes van seksuele bevrediging en opgewonden verwachting. Wat zou er gebeuren als Emma er toch achter kwam wat Felicity deze week had uitgevoerd? En met wie…

Nee, dat zou niet gebeuren, verzekerde ze zichzelf. Niemand wist dat ze hier samen waren. En daar zou ook nooit iemand achter komen.



Reed keerde pas na halfelf terug in de suite. Hij rammelde van de honger, aangezien hij al om halfacht wakker was geworden. Hij hoopte dat Felicity inmiddels was opgestaan, zodat ze konden gaan ontbijten.

Zodra hij de zitkamer binnen liep, zag hij haar. Ze stond op het balkon en keek naar de zee, maar toen hij binnenkwam, draaide ze zich om en glimlachte aarzelend.

Hij werd overspoeld door een golf van tederheid. Hij wist dat ze, net als hij, terugdacht aan de afgelopen nacht.

Toen hij op haar toeliep en ze aarzelend een paar passen in zijn richting zette, bedacht hij opnieuw wat een prachtige vrouw ze was. Haar platinablonde haar glansde in de zon. Het zat door de war, wat suggereerde dat ze net uit bed was gekomen. Het was bijzonder sexy, dacht hij. En dat gold ook voor haar kleding die bestond uit een roodwit gestreept topje en een bijpassende rode korte broek en slippers.

Toch school haar aantrekkingskracht niet slechts in de manier waarop ze eruitzag. Ze mocht dan een koele, competente zakenvrouw zijn – wereldwijs en ontwikkeld, misschien zelfs een tikje beschadigd door haar levenservaring – ze was ook kwetsbaar. Dat laatste probeerde ze zo min mogelijk te tonen, omdat ze waarschijnlijk van mening was dat kwetsbaarheid een zwakheid was.

Zoals ze de afgelopen nacht had bewezen, was ze óók warm en hartstochtelijk. Kortom, ze had alles wat een man zich in een vrouw kon wensen.

‘Hé,’ zei hij zacht.

‘Hallo,’ zei ze even zacht.

Hij nam haar in zijn armen, en ze zuchtte toen hun lippen elkaar ontmoeten in een tedere kus.

‘Hij glimlachte. ‘Klaar voor het ontbijt?’

‘Ja.’

De kleur van haar ogen deed hem denken aan de eerste bladeren die in de lente verschenen. En waarom had hij nooit eerder gezien dat er kleine sproetjes op de brug van haar neus zaten? Die deden haar jonger lijken en nog sexyer, als dat al mogelijk was.

‘Wil je iets boven laten komen of zullen we beneden eten?’ vroeg hij, trachtend zich niet af te laten leiden door de blik in haar ogen, want anders zouden ze nooit aan ontbijten toekomen. ‘Er is een ontbijtbuffet in het restaurant. Ik ben er net langsgekomen. Het ziet er goed uit.’

‘Dat klinkt perfect.’

Tien minuten later stonden ze in de rij voor het buffet en bedienden zich van het overvloedige aanbod. Toen ze klaar waren met eten, dronken ze nog op hun gemak een kopje koffie. Haar tweede en zijn derde.

‘O, dat was lekker,’ zei ze, met een zucht achteroverzakkend in haar stoel. ‘Als ik zo blijf dooreten, pas ik vast niet meer in mijn kleren als we weer naar huis gaan.’

‘Dat trainen we er wel weer vanaf,’ zei hij.

Ze trok haar wenkbrauwen op.

Hij glimlachte. ‘Wat wil je vandaag gaan doen?’ Hij wist wat hij wilde doen, maar hij nam aan dat ze niet de hele week in bed wilde doorbrengen.

‘Wat kunnen we doen?’

‘Wel, we kunnen de middag doorbrengen aan de rand van het zwembad of aan het strand. Of we zouden een boot kunnen nemen naar het rif waar we kunnen snorkelen. Ik geloof dat je ook kunt diepzeevissen, maar we zouden ook kunnen gaan duiken op het San Francisco Reef.’ Hij zweeg even.

‘Of we zouden een buggy kunnen huren en op eigen houtje op verkenning kunnen uitgaan,’ voegde hij eraan toe.

‘O, dat klinkt leuk.’

‘Wat? Samen op verkenningstocht gaan?’

‘Ja. Dan trekken we onze zwemspullen onder onze kleren aan, en we nemen van die badlakens mee die het hotel aan de gasten verschaft. Ze zijn zelfs bereid om wat sandwiches en een koeltas met sap klaar te maken als we dat willen. Dan kunnen we precies doen waar we zelf zin in hebben.’

Later besloot Felicity dat dit een van de meest perfecte dagen was geweest die ze ooit had meegemaakt. De zon, de glinsterende zee, de wind die door haar haren blies toen ze over de smalle kustweg reden totdat ze de ideale plek vonden om te stoppen. Het was een heerlijk gevoel om bevrijd te zijn van alle dagelijkse beslommeringen en stress, maar vooral om samen te zijn met Reed. Dat alles zorgde ervoor dat het een dag werd die ze niet meer vergat.