Verboden terrein(14)

‘Dan, eh… hoop ik dat je er een fijne tijd hebt.’ Ze slikte. Iets in de manier waarop hij haar aankeek, maakte haar dodelijk nerveus.

‘Ik zou het veel beter naar mijn zin hebben als ik iemand had die met me mee zou gaan,’ zei hij zacht.

Haar hart kromp pijnlijk ineen. Ze bevochtigde haar lippen en was niet in staat om haar blik van zijn ogen af te wenden.

‘Wat zou je ervan zeggen, Felicity?’

‘W-Waarvan?’

‘Dat weet je wel.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, dat weet ik niet…’

Hij boog zich dichter naar haar toe en fluisterde: ‘Ga je met me mee?’

Een tijd lang was het tikken van de klok aan de wand het enige geluid dat hoorbaar was in het kantoortje.

Felicity opende haar mond om iets te zeggen, maar er kwam niets. Uiteindelijk slaagde ze erin zich te vermannen. ‘Reed, dat is bespottelijk. Ik kan niet met je meegaan.’

‘Waarom niet?’

‘Ik… Ik kan het gewoon niet. Het is onmogelijk. Dat begrijp je toch wel?’

‘Nee. Waarom is het onmogelijk?’

‘Om te beginnen heb ik een baan.’

‘Hoelang is het geleden dat je voor het laatst met vakantie bent geweest?’ kaatste hij terug.

‘Daar gaat het nu niet om.’

‘Ja, dat doet het wel. Verdien je dan geen vakantie?’

‘Reed… wees nu eens even verstandig. Zelfs al zou ik me je mee willen gaan, dan kan dat toch niet? Begrijp je dan niet dat de roddels in Eastwick niet van de lucht zouden zijn als ze daarachter komen?’

Hij schokschouderde. ‘Nou en?’

‘Nou en? Ik moet aan mijn reputatie denken!’

‘O, kom nu toch, Felicity. Wat andere mensen denken, kan jou geen snars schelen, en dat weet je drommels goed.’

Dat was waar. Sinds Sam ervandoor was gegaan, had ze precies gedaan wat ze zelf wilde, zonder zich iets aan te trekken van wat anderen dachten. En ze moest toegeven dat het heel verleidelijk was om ja te zeggen. Maar dat was waanzin. Ze kon niet alles zo maar achterlaten en ervandoor gaan met Reed. En waarom wilde hij eigenlijk dat zij zou meegaan? Was dit een idioot plan om Emma een loer te draaien? Emma, haar beste vriendin?

Terwijl die gedachten door haar hoofd tolden, stond hij op en liep om het bureau heen. Hij trok haar uit haar stoel en voordat ze weerstand kon bieden, trok hij haar tegen zich aan, hief haar gezicht op naar het zijne en gaf haar een lange, langzame kus.

Felicity smolt. Ze kon geen weerstand aan hem bieden. Iedere vezel in haar lichaam brandde van verlangen, en even vergat ze waar ze was en wie haar kon zien. Het enige wat ze wist, was dat deze man iets tot leven had gewekt, wat ze nog nooit eerder had ervaren.

Toen hij uiteindelijk een einde maakte aan de kus en zij weer adem kon halen, zei hij met hese stem: ‘Ga met me mee. Er zijn geen voorwaarden of verplichtingen. Slechts zon, plezier en wij samen.’ Hij schonk haar een ondeugend glimlachje. ‘Wat zeg je ervan?’

Een week in Mexico met Reed. Dat klonk ronduit hemels. En geen voorwaarden of verplichtingen. ‘Ik…’

Zijn vingertoppen gleden over haar lippen. ‘Je zult er geen spijt van krijgen.’

Ze schudde haar hoofd.

‘Kom op, Felicity. Zeg nu geen nee.’

‘Ik kan niet anders,’ riep ze uit. ‘Wat jij voorstelt, is… waanzin.’ Ze duwde hem weg en probeerde haar bonzende hart en de chaos in haar hoofd de baas te worden. ‘Ik kan niet met je mee gaan, Reed,’ zei ze op krachtiger toon. Naar hem opkijkend, voegde ze eraan toe: ‘Bedankt voor de uitnodiging, maar ik moet echt weigeren.’

Zijn glimlach verdween. Hij haalde zijn schouders op en zei: ‘Ik heb het in ieder geval geprobeerd.’

Ze wist dat het onredelijk was, maar ze voelde zich vreemd teleurgesteld. Wat? Dacht je nu echt dat hij zou gaan smeken, vroeg een stemmetje in haar achterhoofd.

Hij liep naar de deur, bleef toen staan en kwam terug naar haar bureau. ‘Hier,’ zei hij. ‘Voor het geval je van gedachten mocht veranderen.’

Daarna verdween hij.

Pas nadat zijn truck uit het zicht was verdwenen, pakte Felicity de envelop op die hij op haar bureau had gelegd. Ze opende de flap en haalde er een businessclass ticket uit voor een vlucht die maandagochtend vanaf Westchester Airport zou vertrekken. Haar hartslag versnelde toen ze naar het ticket staarde.

Een week in Mexico. Met Reed.

‘Dat kan ik niet maken,’ zei ze hardop. ‘Het is al waanzin om het zelfs maar te overwegen.’

Misschien was het waanzin. Maar zou het niet heerlijk zijn om te gaan? Om een week door te brengen in zo’n prachtig resort? Met Reed.

Zon. Pret. Seks. Met Reed.

Zonder een enkele voorwaarde of verplichting, had hij gezegd.

Opnieuw bevochtigde ze haar lippen, en ze stelde zich voor hoe het zou zijn om samen met hem aan het strand te liggen. In het water. Kussend. Ze stelde zich voor dat hij het bovenstukje van haar bikini zou uittrekken. O…