Verboden terrein(13)

‘Nee, ik heb twee tickets nodig,’ zei hij.

Opnieuw keek ze hem nieuwsgierig aan en hij wist dat ze popelde om te weten wie er met hem mee zou gaan. Maar hij was niet van plan om haar ook maar iets te vertellen, en ze was verstandig genoeg om te weten dat het naar niets aanging.

Toen hij met de tickets in zijn hand het reisbureau verliet, begon hij te fluiten.





Hoofdstuk 4





Zuchtend wreef Felicity over de brug van haar neus. Het was een lange dag geweest en ze was moe. Een lange frustrerende dag. Onderhand had ze schoon genoeg van Madeline Newhouse en haar voortdurende gezeur en geklaag, en de bruiloft zou nota bene pas over drie weken plaatsvinden. Vandaag had ze bijna haar geduld verloren, en ze had op het punt gestaan om te zeggen: ‘Verdorie, Madeline, nu moet je ophouden met je gezeur! Alles is onder controle. Daar heb je me toch voor ingehuurd? Omdat ik de beste ben en jij je dus nergens zorgen over hoeft te maken, weet je nog?’

Ze had zich nog net op tijd weten in te houden, geschrokken van zichzelf. Het was nog nooit voorgekomen dat ze haar zelfbeheersing had verloren ten opzichte van een klant. Maar deze keer was ze er toch wel heel dicht bij gekomen.

Ik ben gewoon moe, probeerde ze haar gedrag te rechtvaardigen. Ik wilde… Ze wist niet wat ze wilde. Zuchtend reikte ze naar haar laptop en opende haar e-mail. Ze was net klaar met het mailen van een berichtje naar haar drukker om te informeren hoever hij was met een opdracht, toen ze vanuit haar ooghoek een rode Dodge voor haar kantoor zag stoppen.

Ze fronste. Wie was dat? Toen knipperde ze met haar ogen. Het was Reeds truck!

Wat deed die hier? Haar vermoeidheid was op slag verdwenen. Ze rukte haar poederdoos uit haar tas, controleerde haar lippenstift en haar haren, verplaatste de vlindervormige haarspeld die was bezet met pareltjes. Ze probeerde zich te beheersen, terwijl ze wachtte tot hij zou binnenkomen.

Zodra hij dat deed, maakte haar hart echter toch een klein sprongetje. ‘Hallo, Reed,’ zei ze zo koel als ze kon, al deed zijn aanblik iets met haar libido, wat vast en zeker bestempeld kon worden als ‘illegaal’.

‘Hé,’ zei hij met een brede glimlach.

‘Wat brengt jou hier?’ Waarom was hij toch zo appetijtelijk, vroeg ze zich af. Zelfs al was hij gekleed in laarzen, een vale spijkerbroek en een rood T-shirt, toch zag hij eruit om op te eten. ‘Je gaat me toch niet vertellen dat je van gedachten bent veranderd over die huwelijksreportage op Rosedale, hè?’

‘Nee hoor, absoluut niet.’

Ze slaakte een zucht van opluchting. ‘De hemel zij dank. Ik denk niet dat ik dat graag aan Madeline Newhouse had willen vertellen.’

‘Maakt ze je het leven zuur?’

‘Dat is nog zwak uitgedrukt. Die vrouw is een wandelende nachtmerrie.’

Lachend nam hij plaats op de rand van haar bureau. Toen zijn ogen de hare ontmoetten, vervaagde zijn glimlach en maakte plaats voor iets anders. Een uitdrukking die ervoor zorgde dat de adem even in Felicity’s keel stokte.

Omdat ze iets moest doen, pakte ze een paperclip op en begon die langzaam uit elkaar te trekken. ‘Wat?’ zei ze uiteindelijk, volslagen uit haar evenwicht gebracht door de uitdrukking op zijn gezicht. Gelukkig was Rita niet hier, want als haar assistente zou zien hoezeer ze uit haar doen was, zou ze onmiddellijk weten dat er iets in de lucht hing. En het zou haar weinig tijd kosten om erachter te komen wat dat was. Het hormoonniveau in dit vertrek moest tot een recordhoogte gestegen zijn.

‘Ik heb iets bedacht,’ zei Reed met een suggestieve glimlach. Zijn ogen waren diepe poelen van blauw.

O jeetje! Een vrouw zou kunnen verdrinken in die ogen. ‘O?’ Ze legde haar handen in haar schoot in een poging het trillen te stoppen.

‘Je weet,’ vervolgde hij, ‘dat ik voor mijn huwelijksreis een week heb geboekt in het Grand Cozumel Resort.’

‘Ja… Dat heeft Emma me verteld.’ Hemeltje, ze klonk alsof ze niet uit haar woorden kon komen! Beheers je, mens, berispte ze zichzelf.

‘En dat geld krijg ik niet terug.’

Omdat Felicity niet wist wat ze moest zeggen, zei ze niets.

‘Aangezien ik er al voor heb betaald, heb ik besloten om er gebruik van te maken. Ik ga naar Cozumel en ik vertrek maandagochtend.’

Nu wist ze echt niet meer wat ze moest zeggen. Verwachtte hij een reactie?

‘Je zou de brochures eens moeten zien, Felicity. Ik heb een suite gereserveerd in het Grand. Een resort met vijf sterren. Ze hebben alles. Het ligt aan San Francisco Beach. Met de boot ben je binnen vijf minuten op de Palancar Reef. Heb je wel eens van Palancar gehoord?’

‘Eh… nee, ik geloof het niet.’

‘Daar kun je geweldig snorkelen, heb ik gehoord. Het moet er schitterend zijn.’