Vanuit Het Graf(56)

Ze bracht glanzend roze lipstick aan en bekeek het effect in de spiegel. Het was precies het effect waar ze naar streefde. Toen begon ze tussen haar make-up te zoeken naar een bijpassende teint nagellak. Vanavond lakte ze haar vinger- en teennagels, liet ze haar benen bloot en depte ze wat parfum tussen haar borsten.

'Ik krijg honger. Ben je bijna klaar?' riep Caleb vanuit de woonkamer. 'Je zag er al goed uit voordat je je daar opsloot. Wat moest daar nou anders aan?'

Wat daar anders aan moest? Madison glimlachte in zichzelf. Het werd tijd hem dat eens te laten zien.



Caleb wist dat hij in de problemen zat op het moment dat hij Madison zag. Ze was een en al vrouwelijke rondingen, roomblanke huid en warme glimlach. En hij was al zo bekoord door haar uiterlijk geweest voordat ze zich had afgezonderd om zich als een soort seksgodin te verkleden.

Even stond hij zichzelf een korte fantasie toe: een van die dunne bandjes schoof hij naar beneden om zijn lippen teder over haar blote schouder te laten glijden. Maar direct riep hij zichzelf weer tot de orde. Hij moest zijn gevoelens zien te beteugelen. Voordat hij zijn fantasie in praktijk zou kunnen brengen, daarmee een vuur aanwakkerend dat niet meer zou zijn te beheersen, stak hij snel zijn handen in zijn zakken.

'Klaar?' vroeg hij.

'Volgens mij wel. Ik moet alleen nog mijn huissleutels pakken om af te sluiten.'

Ze liep voor hem langs naar de keuken, en hij haalde moeizaam adem toen hij een vleugje van haar parfum ving.

'Vind je dat ik overdreven heb met mijn kleren?' vroeg ze toen ze met haar huissleutels terugkeerde.

Hij liet zijn blik langs haar benen omhooggaan naar de strakke zwarte jurk, haar roomzachte schouders, pruillippen en grote ogen. Zijn verstand wilde antwoorden dat het hem beter leek dat ze iets anders aantrok. Iets wat hem niet van zijn zinnen beroofde. Dat was echter niet wat er uit zijn mond kwam. 'Je ziet er volmaakt uit,' zei hij.

'Fijn.' Haar glimlach leek een rechtstreekse verbinding met zijn lendenen te hebben.

Hij nam zich heilig voor om niets te doen wat zijn moeder niet goed zou keuren. Justine was rechtdoorzee en conservatief, en als hij zich aan haar normen zou vastklampen, zou alles goed komen. Alleen was hij er nooit zo goed in geweest naar andere mensen te luisteren, zelfs niet naar zijn moeder.

Zijn keel schrapend, deed hij de deur voor Madison open. 'Kom, dan gaan we.'



Het kaarslicht in het restaurant omhulde alles met een gouden gloed die de surrealistische waarde van de avond verhoogde. Madison genoot met volle teugen van de romantische omgeving, de dure wijn die Caleb had uitgezocht en de intimiteit van hun tafeltje langs de wand. Rudy's Lobster Bay was dan ook een uitstekend seafood-restaurant in het centrum van Seattle. Obers in smoking liepen af en aan, maar toch leken zij en Caleb er zo ongeveer alleen te zijn.

'Vertel me eens iets over je jeugd,' zei Madison. Ze begon aan haar filet mignon met gesmoorde paddestoelen. 'Je hebt al eens gezegd dat je op Fidalgo Island bent opgegroeid, maar veel over je familie heb je niet verteld. Heb je nog broers of zussen?'

'Alleen een oudere zus, Tamara. Je kunt gerust van me aannemen dat in het geval van Tamara één zus wel genoeg is.'

'Hoezo?'

'Ik ben nooit zo dol op haar geweest.' Hij glimlachte spijtig.

Madison nam een teugje wijn. 'Echt niet?'

'Meestal was ze een echte kwelgeest. Ze was zo'n kind dat bij elke gelegenheid moest klikken. Wat ik ook deed, ze rende naar mijn ouders om me te verlinken.'

'Wat voor dingen deed je dan?'

'Niets bijzonders.' Hij was geduldig bezig het vlees van de kreeft uit de schaal te peuteren. 'Ik heb bijvoorbeeld een keer een gat in de muur geschopt met mijn cowboylaarzen. Ik had willen zeggen dat ik geen idee had hoe dat gat daar was gekomen. Tamara aarzelde echter niet om het tegen mijn vader en moeder te zeggen.'

'Waarom schopte je tegen de muur?'

'Ze wilde me voor Halloween als meisje uitdossen, maar ik wilde als cowboy gaan,' zei hij met een lach. 'De laarzen had ik dus al.'

'Hoe oud was je toen?'

'Vijf.'

Madison lachte bij de gedachte aan het ruige opstandige jongetje dat Caleb waarschijnlijk was geweest. Een cowboy was absoluut een betere keus voor zijn persoonlijkheid. 'Ik snap het. Je stond helemaal in je recht.'

Hij knikte en begon zijn kreeft te snijden. 'Dat vond ik ook.'

'Heb je er nog last mee gehad?' vroeg ze.

'Niet zo veel last als met sommige andere dingen.'

'Zoals?'

'Zoals die keer dat mijn zus moest oppassen en me verbood kikkers in huis te halen.'

Madison stak haar glas omhoog toen de ober water kwam brengen. 'Je wilde zeker niet luisteren?' vroeg ze aan Caleb.

'Ik had er een stuk of wat naar mijn kamer gesmokkeld, want ik zag niet in dat het kwaad kon.'

'En?'

Hij dipte een stuk kreeft in de boter en stak het haar toe. Ze was niet echt dol op zeevruchten. Daarom had ze ook een steak besteld. Door Caleb zag de kreeft er echter zalig uit. Ze boog zich naar hem toe en at het lekkere, malse vlees uit zijn hand. Het meest genoot ze daarbij van het feit dat hij met haar deelde.