Vanuit Het Graf(52)

'Waarom kom je hier dan? Brianna zit nu toch op school?'

'Ik kom alleen even de computeruitdraai brengen die ik je beloofd had.'

'De computeruitdraai?'

'De lijst met woningen in je omgeving die de afgelopen maanden verkocht zijn, samen met de bedragen die ze hebben opgeleverd.'

'O, goed. Oké.'

'En...' Madison haalde diep adem. 'Ik wilde graag papa's truck lenen.'

Dodelijke stilte. Madison wist dat het door haar verbeeldingskracht kwam, maar ze had het gevoel dat de temperatuur onmiddellijk nog zo'n tien graden was gedaald. 'Mama?' vroeg ze terwijl ze de verwarming hoger zette.

'Waarom dat nu weer?' vroeg haar moeder op hoge toon. 'Vanwaar opeens die belangstelling voor de truck?'

'Niets bijzonders. Ik wil hem aan een vriend uitlenen, meer niet.'

'Je weet hoe je vader over dat ding dacht.'

'Natuurlijk weet ik dat.' Nadat die getuige eenmaal Ellis' truck in verband had gebracht met de flat van Anna Tyler, was haar vader steeds banger geworden om erin te rijden. Hij had de truck in zijn garage gezet zodat hij zeker wist dat er niemand bij kon komen. Destijds was de politie er zozeer van overtuigd geweest dat Ellis de gezochte wurger was en zo wanhopig om de zaak op te lossen, dat Madison van mening was geweest dat haar vader zich terecht zorgen maakte. Nu vroeg ze zich echter af of zijn paranoia inderdaad te maken had met zijn angst dat de recherche bewijsmateriaal in zijn auto zou verbergen - of met de angst dat ze het er zouden aantreffen.

'Dit heeft niets te maken met de politie of wat dan ook,' zei ze. 'Ik wil alleen Caleb, mijn nieuwe huurder, helpen.'

Weer volgde er een lange stilte. 'Moet je hem per se op zo'n manier helpen?'

'Mama, ik heb er genoeg van zo paranoïde te zijn,' zei ze. 'Caleb heeft de truck maar een paar uurtjes nodig. Ik zou zo graag eens een keer reageren als alle normale mensen zouden doen. Eenmaal wil ik graag zeggen dat het geen probleem is, net alsof we niets te verbergen hebben.'

'We hebben ook niets te verbergen,' zei haar moeder fel.

'Waarom zou hij dan de truck niet mogen lenen?'

Madison wist heel goed dat Annette er een hekel aan had in de hoek gedreven te worden, maar ze was vastbesloten dit voor Caleb te doen. Ze zag niet in wat voor kwaad het zou kunnen hem uit de brand te helpen.

'Ik leg de sleutels wel bij de voordeur,' zei haar moeder. Zonder verder nog iets te zeggen, hing ze op.



Madison staarde naar de bobbel onder de mat op de stoep van haar moeder. Annette was klaarblijkelijk niet van plan over haar hart te strijken en naar de deur te komen.

Nou, Madison was niet van plan om vanwege haar moeders afkeuring van gedachten te veranderen. Twaalf jaar lang had ze haar ouders gesteund en beschermd. Dan kon ze nu toch wel eens iets voor een vriend doen.

Het zou wel prettiger zijn als ze daarvoor niet de garage binnen hoefde te gaan waar haar vader zijn leven had beëindigd. De garage lag helemaal achter in hun tuin en ging alleen open aan de kant van het straatje erachter. Hij lag verborgen tussen bomen en was bedekt met klimop. Ze was er zelfs niet meer in de buurt gekomen nadat haar vader zich daar van het leven had beroofd. Er was ook geen enkele reden geweest om er te komen. Tye had alles opgeruimd, en haar moeder parkeerde haar auto altijd op de oprit, dichter bij het huis.

Ze legde de map met informatie die ze voor haar moeder had samengesteld, op de stoep en pakte meteen de autosleutels onder de mat vandaan. Daarna liep ze om het huis heen, opende het hek en staarde naar het grote grasveld met door klimop overwoekerde bomen.

Hier had ze vroeger vaak gespeeld, hier had ze een vader gehad die van haar hield...

Een vader die misschien elf vrouwen had omgebracht.

Ze dacht aan het fotoalbum dat Brianna onder haar bed vandaan had gehaald en voelde haar keel schrijnen. Die herinneringen klopten gewoon niet met wat ze in de kruipruimte had gevonden. Zij en Ellis hadden af en toe wat strubbelingen gehad toen ze groter werd, maar dat was niets bijzonders. Toen ze nog klein was, had hij haar de hele dag mee op sleeptouw genomen en in de tuin laten meehelpen. Hij had een groot spaarvarken voor haar gekocht en haar altijd het kleingeld dat hij had, gegeven. Hij had zelfs zijn zuurverdiende geld besteed aan een schommel toen ze had gesmeekt om zo'n glanzend metalen toestel uit de winkel in plaats van het houten exemplaar dat hij voor haar had willen maken. In haar tienertijd had hij haar een auto gegeven en haar geholpen met het onderhoud ervan. Soms had hij bij wijze van verrassing voor haar benzine getankt.

Zo'n man kon niet slecht zijn. Hij kon onmogelijk tegelijk een liefhebbende vader en een gestoorde moordenaar zijn - toch? Dan zou ze toch wel eerder bewijs hebben gevonden? Dat zou ze toch hebben geweten?

Maar misschien hadden de vrienden en familieleden van zulke moordenaars als Ted Bundy hetzelfde gevoel gehad...

Madison wist niet of Annette achter het raam stond te kijken, maar het maakte niet uit, want de ogen van haar moeder leken sowieso gaten in haar rug te branden toen ze naar de garage liep. Haar hakken zonken weg in de natte aarde, waardoor ze niet snel vooruitkwam. Ze bereikte de garage net voordat de mistige regen overging in dikke druppels.